Week 2 oktober 2023

9 oktober 2023 - Tarzo, Italië

Hallo allemaal, deze keer geen inleiding, lees maar!!

Laifs RiFra

M.aandag 2 oktober, Briancon

Vandaag was een saaie afwachtende dag. Niet te laat op, want wanneer komt er iemand om naar de camper te kijken. Dan een kopje koffie bij de receptie, waar prachtige bolides staan, fotootjes dus! Vervolgens komt er een man om te kijken wat er met de camper aan de hand is. Daar is hij vrij snel achter, maar het duurt nog tot 3 uur tot we te horen krijgen wat er gaat gebeuren, hoe lang het gaat duren en wat het gaat kosten. We zetten onze handtekening en wordt het proces in werking gezet. Er wordt een onderdeel besteld en die komt morgen in de loop van de middag aan. Dan moet hij nog gemonteerd worden, dus hoe lang het nog gaat duren is wat natte vingerwerk!!! Tussen het wachten door haalt Frank lekkere broodjes bij de Aldi en een grote koekenpan bij de Action. We hebben wel eentje bij ons, maar die is achteraf een beetje klein. Gelukkig zijn de Aldi en de Action om de hoek, makkelijk dus. Halen. Oh wat boodschapjes, maar verder doen we niks. Hebben wel bedacht dat we morgen de fietsen van de camper halen en een stukkie gaan fietsen. De garage is intussen gesloten en we hebben dus weer het rijk alleen, lekker rustig!

Dinsdag 3 oktober, Briancon

Lekker uitgerust wakker en wederom niet te laat uit bed. Frank haalt een broodje bij de warme boulangier en ik redder de boudel bin’n eem op. Het broodje valt er goed in en vanaf dan is het wachten op het onderdeel voor de camper. Tegen 11 uur gaan we een stukje wandelen, laten de autosleutel achter bij receptie voor het geval dat ze de camper  moeten verplaatsen. Komen terecht bij een mooi riviertje, de Durance. Op de terugweg gaan we de Action nog even in en kopen daar glazen. Terug gaan we weer zitten wachten, het is druk in de garage en om de haverklap vliegt er een heli heel laag over ons campertje! Het is weer erg warm vandaag en we kunnen niet buiten zitten. Na een paar lekkere broodjes en is het weer wachten op het onderdeel. Uiteindelijk komt de chef bij ons om in steenkolen Engels te vertellen dat het onderdeel pas morgenvroeg gaat komen en dat er dan nog een dag aan gesleuteld moet worden. We balen natuurlijk als een stekker, want we willen vrijdag eigenlijk aankomen in Veneto waar kleinzoon Mees op 8 oktober moet gravelen. Onze zoon Jan Paul en schoondochter Christa hebben daar een huisje besproken en we zullen ze daar ontmoeten. Misschien kunnen we bij hen op de oprit staan. Zij vertrekken morgenvroeg met z’n drietjes en komen donderdag aan in Veneto. O ja, we hebben stroom van de garage, dat is wel prettig! We moeten nog wat boodschapjes hebben en lopen naar de Le Clerc en de Aldi. Thuis hebben we app en telefooncontact met het thuisfront, altijd fijn. Doen ons spelletje en daarna eten we een heerlijke tonijnsalade, dan doe ik de foto’s en zit nu bij te schrijven (5 voor half tien) en krijg nu mijn tweede kopje koffie, lekker!!!!!

Woensdag 4 oktober, Briancon

We beginnen zo langzamerhand te wennen aan dit stekkie (grapje) en doen, zoals altijd onze routine bezigheden. En dan wordt het weer wachten, wachten, wachten tot er iets aan de camper gebeurd. En ja, tegen half elf komt er iemand die de motorkap opengooit en met de voorbereidingen begint. Er wordt van alles losgemaakt, hij is daar een anderhalf uur mee bezig. Wij gaan in die tijd maar eens even boodschappen doen en gaan op zoek naar een verduisteringsgordijn en spanveer.  Het raampje boven het keukentje heeft geen gordijntje. Een gordijn is snel gevonden, spanveer is lastiger! Maar uiteindelijk slagen we bij Le Clerc en kunnen we aan de slag. Het is ook wel prettig om iets te doen te hebben tijdens het wachten. Frank krijgt met veel moeite het spanveer er aan en dan knippen we het gordijn. Dan moet er nog een zoom in voor de spanveer, ook een klus! Uiteindelijk hangt het en zijn we nog niet helemaal tevreden met het resultaat, maar laten we het wel mooi zo hangen. En dan vinden we in een bak zomaar een spanveer in een bak, te laat!  Dan komt de monteur van vanochtend er weer aan en gaat verder met de reparatie. Rond 5 uur is hij er mee klaar en een uurtje later komt de baas dat bevestigen, we spreken met hem af dat we deze nacht nog blijven staan  en dat we morgen verder gaan! We weten nu ook wat er aan de hand was met de auto, de radiator was kapot. Die is nodig om de motor te koelen. We zijn blij dat hij vervangen is, want in de bergen met een oververhitte motor staan is ook niet alles. We doen nu dus rustig aan, halen een heerlijke pastasalade, doen onze spelletjes, verorberen de salade en luisteren in de avond naar de radio. 

Worden in de avond gebeld door mijn zus dat onze oom is overleden en dat is goed zo!

Donderdag 5 oktober, Treviglio

Het laatste nachtje bij de garage in Briancon, blij! Na het ontbijt rekenen we af, Frank rijdt samen met de boss een testrondje en dan kunnen we vertrekken, heerlijk. Eerst langs Le Clerc om de tank vol te gooien, dan nog een paar boodschapjes bij de Aldi en dan richting Turijn, Milaan en in die buurt een camperplaats zoeken! Onderweg appt Sem, ook een kleinzoon met ons. Is zelf ook in Italië geweest deze zomer en vindt bergen prachtig, we appen dus fotootjes door, gezellig! We rijden eerst over een berg met heel veel Rikkies (haarspeldbochten), prachtig! Maar dan komen we op de tolweg, niets aan, saai en veel tunnels. Op een gegeven moment besluiten we om de tolweg weer te verlaten en hem ook morgen niet te nemen. Vinden vrij vlot een goede camperplek in Treviglio, een leuk plaatsje met 30.000 inwoners. Het ligt aan een sportcomplex, waar zo rond een uur of 5 heel veel kinderen komen, de parkeerplaats is in een mum van tijd vol, heel gezellig! We hebben contact met onze Jan Paul die aangekomen is in het huisje die ze voor 4 dagen hebben gehuurd, ziet er goed uit! Ook met onze dochter Esther hebben we contact, altijd fijn om hun stem even weer te horen. Bellen ook met mijn vriendin Nellie, die vandaag 73 jaar is geworden, al 73 jaar  5 maandjes voor mij aan! Nu zitten we aan de koffie na best wel een intensieve dag! 

Vrijdag, zaterdag, zondag, 6,7,8, oktober, Tarzo

 Vertrekken uit Treviglio en gaan richting Jan Paul, Christa en Mees. Laten de snelwegen links liggen en pakken de kleine wegen. Op Google maps staat dat de route naar JP bijna 5 uur zou duren. Dat klopte ook wel, vooral in het begin schoot het niet op. Dus toen we nog 2 uur te gaan hadden dacht deze dame, nu toch maar effe de tolwegen, duurt toch wel erg lang zo. Helaas, het  het laatste stuk van de route heeft geen tolwegen en zo maken we de uurtjes toch vol. Ondertussen steeds contact met JP en hij geeft ons een tip om tijdens het laatste stuk kleine, smalle weggetjes te vermijden. Uiteindelijk krijgen we die toch en achteraf blijken het de mooiste weggetje van de dag te zijn, prachtige uitzichten en dorpjes. Rond half vijf komen aan bij de familie Pruis van Eck in een prachtig huis! Ligt wel wat steil omhoog en omdat we het niet aan durven om de camper naar boven te rijden, blijven we beneden op het gras buiten hek hek staan. Een klos eronder en we staan redelijk recht. We worden verwacht en ze staan ons al op te wachten. Het huis is prachtig, oud en superleuk ingericht. We drinken wat en JP en Mees die zondag de WK gravel (169 km) gaat rijden, , erg jammer gaan op pad om zijn startnummer enz te halen. Nu is hij er helemaal klaar voor. Even heerlijk douchen en om half acht uit eten in een dorpje verderop, lekker, maar vooral gezellig! Terug in huis doen we nog een spelletje ”30 seconden”, leuk maar ook lastig! Daarna gaan wij naar de camper en liggen er niet te laat in. 

s’Morgens worden we gewekt door een vrouw met een Belgisch accent die ons komt vertellen dat we daar niet mogen overnachten, als de politie ons ziet krijgen we volgens haar een boete. We gaan boven ontbijten, ook weer leuk. Daarna gaat Mees fietsen, niet te veel, krachten sparen voor morgen en gaan JP een Crista een stukje in de auto de omgeving verkennen. Intussen doen Frank en ik de was, er is wel wat opgespaard tijdens onze garagedagen. Als we weer compleet zijn, eten we een broodje en gaan dan naar de finishplaats waar morgen Mees gaat finishen. Nu finishen daar de elite dames + oudere mannen en vrouwen. 

Als we terug zijn zitten we buiten van een prachtig uitzicht te genieten van een hapje en een drankje. Helaas is deze gezelligheid van korte duur. Ik krijg moeite met spreken, mijn mond trekt scheef, mijn oog sluit zich bijna en ik gooi een glas water om, geen stuur over mijn bewegingen. Ik weet het gelijk, dit is een tia, een lichte weliswaar, maar het is er eentje. Na een dikke 5 minuten trekt alles weer weg en zie ik er weer gewoon uit, maar zijn we allemaal wel geschrokken. Als we dan ook onderweg zijn naar de camping, daar gaan we heen omdat we niet bij de Pruisjes op het gras mogen staan, belt J.P. Hij heeft gegoogeld en zegt dat we zo snel mogelijk naar een dokter moeten gaan. Eigenlijk weet ik dat ook wel, maar ja, eigenwijs hè! Op de camping aangekomen maak ik er gelijk werk van. We krijgen het adres van een soort eerste hulp, die om 8 uur savonds open is. JP Rijdt er met ons heen, maar op de eerste hulp is niemand aanwezig die ons kan helpen. Er is wel een hevig geschrokken man die ons meteen doorverwijst naar de eerst hulp van het ziekenhuis een paar km. verderop. Als we binnenkomen zit het daar redelijk vol met mensen die allemaal mondkapjes dragen. Wij gaan er tussen zitten, maar na een poosje blijkt dat een een soort van receptie is wat we ons moeten melden. Er mag één man mee en  dat wordt JP. We doen samen mijn verhaal en de zaak wordt gelijk heel serieus genomen. Ik moet meteen plaats nemen in een rolstoel en wordt naar een onderzoekskamer gebracht waar ik gelijk aan allerlei toeters en bellen wordt aangesloten. Bloed afname, infusen ingebracht, nou nou! Een arts komt vragen stellen komt dan met het verhaal dat ik een nacht moet blijven, hij heeft het over 24 uur! Daar lig je dan met je goede gedrag en eigenlijk weet ik ook wel dat het goed is. Na een tia is de kans op nog eentje binnen 24 uur best groot. Eerst is de bedoeling dat ik met een ambulance naar een ander ospedal zou worden gebracht, maar daar is geen plaats. Ik wordt dus met alle toeters en bellen in een apart kamertje gelegd. Jan Paul is de hele tijd bij me gebleven en Frank mag ook nog even bij me. Dan vertrekken de mannen, ondertussen is het al na 10 uur! Heb nog even app contact met Esther, morgen gaan we bellen!  Ik probeer wat te slapen, maar ben veel wakker door alle geluiden van de toeters en bellen, die maken het ook lastig om te draaien. Met zo nu en dan een controle sukkel ik naar de ochtend!

Tegen negenen komt er een arts die me verteld dat ik naar huis (camper) mag, maar dat ik morgen naar een ander ospedal moet, in Conegliano, een plaats verderop. Daar moet een echo worden gemaakt van mijn halsslagader om te kijken of er stolsels zitten en daarna krijg ik een gesprek met een neuroloog. Als de verpleegkundige bij me komt vraag ik of zij een taxi voor me kan regelen, en dan eentje waar ik met een card . kan betalen. Dat gaat ze regelen en is al snel weer terug. De taxi moet uit een andere plaats komen en is niet goedkoop, maar dat maakt me niet uit, lekker naar de camper!!! Frank gaat met JP en Christa kijken naar de gravelrit van Mees en hem verzorgen. Ik wordt afgekoppeld van alle toeters en bellen en dan is de taxi er al snel. Hij zet me voor de camper af, service van de zaak. Ik heb een rustige dag met zo nu en dan contact met familie en vrienden. De wielrenners zie ik aan de overkant van het meertje voorbijkomen, ik maak foto’s en een videootje, de rest ziet Mees live voorbijkomen en reiken hem zijn eten en drinken  aan. De eerste lus gaat niet echt best, maar daarna gaat het super. Mees rijdt samen met een Belg en samen halen ze een aantal concurrenten in! Helaas krijgt Mees pech, lekke band, hij gooit er een nieuwe binnenland in, maar dan blijkt dat er een scheur in de buitenband zit. JP heeft wel een nieuw wiel, maar Mees staat op een plek waar ze met de auto niet bij hem kunnen komen. Hij moet dus noodgedwongen stoppen, erg jammer, vooral omdat hij lekker reed. We zijn toch supertrots dat hij meereed met de grote jongens, volgende keer beter Mees! 

Maandagochtend 9 uur, JP en. Christa halen ons op van de camping en we rijden samen naar het ziekenhuis. Heb ondertussen contact gehad met onze eigen huisarts, deze belt morgen weer. Een vrij lange dag van onderzoeken, JP blijft bij mij en Frank en Christa wachten op ons en verkennen zo nu en dan het plaatsje. Rond twee uur zijn we klaar, conclusie: halsslagaders beide kanten wel wat dicht, maar niet onrustbarend. Tijdens een EEG was iets te zien wat op een epileptische aanval zou kunnen wijze ipv een TIA. Uiteindelijk raadt de neuroloog ons aan om naar huis te gaan ipv langer in Italië te blijven en contact op te nemen met mijn neuroloog en een MRI scan te laten doen. Toevallig heb ik op 18 oktober een afspraak met haar. Deze raad nemen we ter harte en daarom vertrekken wij morgen richting Zuudloar’n. JP, Christa en Mees gaan ook morgen naar huis, zijn voor mij een dag langer gebleven, zij rijden in één dag naar huis. Het was me het dagje wel! Terug bij de camper de rest van de familie gebeld en verteld dat we terug gaan, iedereen blij en opgelucht!

Zo eindigt onze trip jammer genoeg, zou twee maanden zijn,  maar is twee weken geworden, op naar huis!!!

Laifs RiFra 

Foto’s

25 Reacties

  1. Nelly:
    9 oktober 2023
    Blij dat jullie terug komen maar wel jammer zie je later liefs nelly
  2. Anne-Geertje Hoekema:
    9 oktober 2023
    Ach, wat een schrik Ria!! Goed dat jullie naar huis komen en hopelijk valt het mee. Dikke knuffel😘😘
  3. Jolanda:
    9 oktober 2023
    Oh jeetje, heftig ! Maar wel fijn om je eigen arts te spreken en thuis in Nederland een MRI te laten doen. Liefs Jolanda 😘
  4. Roelie en Ton Dagelet:
    9 oktober 2023
    Ria en Frank, wat een verhaal! Een goede reis terug en hopelijk blijven jullie gezond. Groetjes en sterkte, Roelie en Ton
  5. Hille , Frieda:
    9 oktober 2023
    Ria en Frank,wij wensen jullie een goede reis toe,en dat wij mogen horen dat jullie per GD Gratie Ria ,en haar Frank ,een helende tijd mogen ,en zullen hebben. Alle laifs. Hille en Frieda
  6. Willy Kolk:
    9 oktober 2023
    Een goede terugreis en hopelijk valt het allemaal wat mee en kunnen jullie binnenkort weer op reis. Groeten van Jan en Willy.
  7. Grietje Bos ( ik het hier Grace):
    10 oktober 2023
    Beterschap laiverd!
  8. Kina:
    10 oktober 2023
    Jeetje, wat een verhaal. Wat een schrik. Gelukkig redelijk goed afgelopen. De beste plek is dan idd thuis. De artsen kun je dan in fijn in je eigen taal te woord staan. Hopelijk vallen alle onderzoeken goed uit en kunnen jullie straks weer lekker op pad. Knuffel van Gezienus en Kina.
  9. Marjolein.:
    10 oktober 2023
    Wat een verhaal lieve mensen. Goed dat jullie naar huis gaan. Goede terugreis en beterschap. Op naar herstel en ooit een nieuwe reis.
  10. Gaatse Douma:
    10 oktober 2023
    Wat heftig Ria, een hele goede terugreis. En dat je maar snel weer hersteld. Doe voorzichtig, groetjes Gaatse en Jellie
  11. A.moerman:
    10 oktober 2023
    Oh ,schrikken zeg.Beterschap en een goede reis terug.
  12. Erna Pebesma:
    10 oktober 2023
    Wat een verhaal .Ik hoop dat jullie vlug en veilig thuis komen. Beterschap gewenst en een knuffel van Erna.
  13. Leanne:
    10 oktober 2023
    Jeetje, dat had je je anders voorgesteld.... maar lijkt me ook fijn om dan maar lekker in je eigen vertrouwde omgeving te zijn...sterkte!
  14. Petra Eleftheriadis:
    10 oktober 2023
    Achhh, wat spijt me dat, maar gezondheid het aller belangrijkste! Beterschap! Lieve Groet….😘🍀🌸
  15. Gerrit Ekkel:
    10 oktober 2023
    Oei langs het randje. Maar gelukkig goed afgelopen.Nee met een defecte radiator kun je niet rijden. Blij dat het weer is gerepareerd. Jammer dat de reis voortijdig moet worden afgesloten. Volgende keer meer geluk. Goede reis terug en laifs.
  16. Diny Wijnand:
    10 oktober 2023
    Dat is schrikken. Goed dat jullie weer richting Zuidlaren zijn gegaan.
    Doe voorzichtig en veel sterkte.
  17. Henk en tineke:
    11 oktober 2023
    Dat was een korte reis. Maar laat er maar mooi even naar kijken. Gossie wat een schrik was dat. Jullie moeten wel veel pech hebben. We horen wel hoe het afloopt. Knuffel van ons.
  18. Sjoerd en Hanneke:
    11 oktober 2023
    Nou ja zeg, wat een onverwachte wending. Vervelend dat het zo loopt. Is wel veel naars achter elkaar. Pech is nog tot daar aan toe, maar je gezondheid is dan toch erg zorgwekkend. Hopelijk gaat het gauw weer goed met je, Ria. Mogelijk zijn jullie nu weer thuis. Beterschap en sterkte van ons allebei.
  19. Jan Medema:
    12 oktober 2023
    Frank en Ria wat een pech weer,maar heel veel sterkte ermee, en Frank beterschap.
  20. Harm en Grietje:
    12 oktober 2023
    Tjonge wat een story zeg.na alle pech ook nog het opperhoofd zelf inde lappenmand. Doe rustig aan en kom naar huis.
    Je gezondheid gaat voor een lange trip.
    Je weet dat wij daarvan kunnen meepraten.
    Beterschap allebei.
  21. Geesje:
    15 oktober 2023
    Heb nu pas je reisverslag gelezen, wens jou heel veel sterkte de komende tijd, ook Frank natuurlijk. Groetjes Geesje enNico
  22. Ilse en Kees:
    16 oktober 2023
    Hallo Ria en Frank, hebben elkaar al wel persoonlijk gesproken maar wil toch nog even reageren op het geschreven verhaal.
    Jammer dat het van korte duur is geweest, de verhalen blijven altijd leuk om te lezen, het lijkt wel een film zoals jullie dat schrijven, of je een boek aan het lezen bent kan ook nog.
    Nogmaals, laten we hopen dat het allemaal niet te complex wordt en dat het behandelbaar is in welke vorm dan ook.

    Gr Ilse en Kees,
  23. Riemer:
    24 november 2023
    Eindelijk gelezen na veel drukte. Sterkte
  24. Fietsers uit Mongolie:
    5 januari 2024
    Hi Ria en Frans een gelukkig Nieuwjaar! wij zijn jullie mailadres kwijt. Sturen jullie ons even een berichtje we hebben nieuws. Groetjes fietsers uit Mongolie
  25. Frank en Ria:
    6 januari 2024
    Hallo fietsers uit Mongolië,
    Wat leuk om iets van jullie te horen. Ons mailadres is [email protected]