27 januari - 2 februari 2015 van Kroatie naar Griekenland!

Hallo allemaal, 
We zijn nog niet zo lang op pad, maar merken dat de lezers van onze vorige reis de draad gewoon weer hebben opgepakt. Dat doet ons veel plezier, erg leuk!
Groetjes RiFra 

Dinsdag 27 januari,
Vanochtend doen we de was in onze wasmachine en vullen deze met een sopje, onze was kan schoonschudden! 
We vertrekken rond 10 uur, dat is meestal het geval! Hebben een mooie rit, afwisselend langs de kust en door de binnenlanden. In de binnenlanden staan nog steeds, 20 jaar na de oorlog, huizen met kogelgaten. Een bizar gezicht, ook rijden we langs dorpjes die volledig uitgestorven zijn. Rond een uur of 2 komen we aan op een camping in Omis. Leuk plekje aan zee met zicht op het dorp. Doen de was en hangen die op onze droogmolen. Daarna wandelen we  naar Omis, een leuk oud havenplaatsje. In de loop van de avond begint het weer aardig te waaien en is het aardig fris. We moeten de was binnen halen, want het begint ook nog wat te regenen. Rustige avondje verder.

Omis is een kleine Midden-Dalmatische stad en haven gelegen tussen Split en Makarska, aan de monding van de Cetina rivier, omgeven door massieve  In het verleden was Omis berucht door van de piraten van Omis wiens schepen een eeuwenlang symbool van vergelding, moed en kracht waren. De bewijzen van trots en de turbulente geschiedenis van Omis bevinden zich op elke hoek van de Omis Riviera in de vorm van vele bezienswaardigheden. De oude stad Omis, met zijn kerken, forten en bezienswaardigheden zijn de stille stenen getuigen van de kracht en de macht van de beruchte Omis piraten. Vandaag is de stad het centrum van de Omis Riviera, een van de mooiste delen van de Adriatische kust van Kroatië. Gelegen in het hart van Dalmatië, met zijn echte mediterrane sfeer en diversiteit, heeft de Omis Riviera een groot toeristisch aanbod. Oude Romeinse steden van Split en Salona liggen slechts op een half uur rijden van Omis. De eilanden Brac, Hvar, Korcula en Vis zijn gemakkelijk te bereiken vanaf Omis. Zadar en Sibenik zijn uitstekende steden om vanuit Omis te bezoeken voor een dagtrip.

Woensdag 28 januari,
We hebben ons er op verheugd om even lekker te douchen, maar helaas pindakaas zijn de douches steenkoud, brbrbrbrbrbrbr! Dan nog maar effe weer gewoon opfrissen, we stinken nog niet, tenminste volgens onszelf! We rijden dan naar Dubrovnik via een route die we al vaker hebben gereden, maar nooit verveelt. De kustweg D8 is een prachtige weg die grotendeels de kust volgt. Van daaraf is er een prachtig zicht op de eilanden die voor de Kroatische kust liggen, wij genieten altijd weer van deze route! In Dubrovnik hebben we al snel de plek te pakken waar we willen gaan staan, een mix parkeerplaats aan de haven. Helaas staat er een borg waarop staat dat we er wel mogen parkeren, maar niet in de camper mogen slapen! Balen dus, gelukkig komt er een man aan die bij de parkeerplaats hoort en zegt dat we ons er niets van aan moeten trekken en er gewoon moeten gaan staan. Als we problemen krijgen moeten we maar naar hem toe komen. Dit nemen we maar aan en we settelen ons op de parkeerplaats. Het was eigenlijk de bedoeling om naar het oude hart van Dubrovnik te wandelen, maar het begint te regenen, dus maar niet! Gelukkig zijn we daar al twee keer geweest en dus is het niet zo'n ramp. Het is dan rond vier uur en we blijven de rest van de middag binnen. De tijd komen we door met lezen en spelletjes doen, ons aloude Wilmientje, can't stop en voor de verandering doen we een  partijtje schaak. Ik verlies! 

Donderdag 29 januari,
Gisteravond hebben we de route voor vandaag bedacht, we gaan naar camping Albania in Barbullush in Albanie waar we al vaker zijn geweest. De camping wordt gerund door de Nederlandse Dick en Heleen, die vanuit die plek heel veel doen voor, vooral arme bejaarde Albanezen. Zo bakken ze zelf elke dag broden en brengen deze rond. De rit is mooi, we volgen een binnenweggetje door Montenegro langs het schiereilandje Sveti Stefan, naar de grens van Albanie. We zijn langer onderweg, maar dat loont de moeite. Bij aankomst  zijn Dick en Heleen helaas  niet aanwezig en wordt ons door de oppasser verteld dat de camping gesloten is wegens privé omstandigheden. Na overleg mogen we wel een nachtje blijven en hebben we alle faciliteiten, behalve warm water. Dit is te doen, alleen weer geen warme douche!!!!! We hebben wifi, ik bel dus met mam en Skype met Esther. Met JP appcontact gehad over een bloemetje en cadeautje voor Christa die morgen jarig is. 
Onze reisplannen worden doorkruist door de gesloten camping. Eigenlijk wilden we daar twee dagen blijven. Nu hebben we besloten dat we morgen naar Tirana gaan, daar is een camperplaats bij een hotel. Van daaruit zien we wel weer verder.
Sveti Stefan is een eiland voor de kust van Montenegro. Het ligt ongeveer 5 km van de stad Budva. Het eiland is 1,46 hectare groot en vormt in zijn geheel een vakantieresort. Compleet met casino. Hierdoor wordt het ook wel het Adriatische Monaco genoemd. Het wordt door middel van een dam verbonden met het vaste land. Het hotel heeft een aantal beroemde gasten gehad zoals, Claudia Schiffer, Sylvester Stallone en Sophia Loren.

De legendarische schaakpartij tussen Boris Spasski en Bobby Fischer in 1992 vond hier plaats.

Vrijdag 30 januari, 

Hieperdepiep hoera, de 44e verjaardag van Christa !  We gaan vanavond,  als we tenminste wifi hebben, haar via Skype feliciteren. Wij worden niet zo vrolijk wakker, het heeft de hele nacht pijpenstelen geregend en flink gewaaid, er lijkt geen einde aan te komen. Er wordt gewaarschuwd voor overstromingen in de regio. Wij pakken onze spulletjes snel bij elkaar en vertrekken naar hotel Baron even buiten Tirana, onderweg blijft het de hele tijd plenzen. Rond 12 uur komen we aan  en krijgen een warme ontvangst met een raki. We staan voor het hotel en hebben in het hotel een privé toilet met een heerlijk warme douche!!!!! Die gaat dus even lekker gebruikt worden. De hoteleigenaar Florian legt ons aan de hand van een plattegrondje in het Duits uit wat er allemaal te doen en te zien is in Tirana. Hartstikke leuk allemaal, maar het is nog steeds hondenweer en dus wordt het ipv Tirana, een dagje binnenzitten. De vooruitzichten zijn niet je dat, maar we maken er wel wat van!  Als het droog is wandelen we een stukje en komen een tankstation tegen die gasflessen vult. Wij hebben twee lege, dus Frank er op af en ja hoor ze willen wel vullen. Het probleem is alleen dat het aansluitpunt niet paste, daar moest een verloopstuk tussen. Dit voorgelegd aan Florian, die gelijk met Frank is de auto stapt om naar een bedrijf te gaan die de flessen wel kan vullen, wij blij! Onderweg nodigt hij ons uit om mee te gaan naar een concert, we kunnen met hem heen rijden en moeten dan per taxi terug. Dit aanbod nemen we met beide handen aan. Om 7 uur moeten we weg, dus van te voren in het hotel wat eten en niet te vergeten Christa bellen om haar te feliciteren en toe te zingen met haar verjaardag. Het eten is niet echt een succes, maar wordt wel begeleidt door een super zelfgemaakte wijn. Het concert blijkt een klassieke te zijn, in eerste instantie een strijkorkest, dan met een klarinet en als klapstuk met een mooie pianiste die geweldig speelde. Het is een uitvoering te zijn voor radio en tv Tirana, speciaal voor de president. Florian komt uit een muzikale familie en zijn broer speelt normaliter contrabas in het orkest, maar deze is voor de gelegenheid gehalveerd. Om half 9 lopen we naar buiten met de intentie om Tirana nog even in te wandelen, maar helaas het spoelt voor de verandering. Gelukkig hebben we snel een taxi, we geven hem het visitekaartje van het hotel in de verwachting dat hij ons daar zo naar toe zal brengen, maar dat blijkt moeilijker dan we dachten. Hij vraagt aan voorbijgangers waar het hotel is en als dat niet lukt gaat hij een hotel binnen om de weg te vragen. Ondertussen heeft hij via het visitekaartje Florian gebeld en die kan hem uiteindelijk vertellen waar hij moet zijn. De chauffeur sprak overigens goed Engels, want hij had 10 jaar in de USA gewoond. Toen het op betalen aankwam had hij geen wisselgeld, dus samen op naar een pompstation om het geld te wisselen. Uiteindelijk betalen we met fooi ongeveer  €5,50. Verder een rustige avond, met veel napret.

Tirana is de hoofdstad en veruit de grootste stad van Albanië. De stad zelf heeft 421.286 inwoners (2011) en is gelegen in het centrum van het land aan de rivieren de Tiranë en de Lanë, zo'n veertig kilometer oostelijk van de havenstad Durres. Tirana werd in 1920 de hoofdstad van het land. In dat jaar was het nog maar een klein plaatsje, dat bij wijze van compromis tussen het noorden en het zuiden van Albanië de hoofdstad mocht worden. In de loop van de 20e eeuw is Tirana ooit veel grotere plaatsen als Shkoder, Durres en Korce gaan overvleugelen, en is de stad in vrijwel alle opzichten de belangrijkste van het land geworden. De regering en het parlement, de Volksvergadering van Albanie, zijn er gevestigd en ook het presidentieel paleis staat in het centrum van de stad. Tirana is naast van Albanië ook de hoofdplaats van het district Tirana en van de gelijknamige prefectuur.

Zaterdag 31 januari,

Ook vanochtend plenst het weer en de vooruitzichten zijn slecht! Geen weer om Tirana in te gaan, gelukkig hebben we Tirana tijdens een vorig bezoek aan Albanië al eens bekeken. We nemen nu dus het besluit om verder te reizen naar een camping in Dhermi, waar veel faciliteiten zijn, waaronder wifi. Met TiTo hebben we gisteren afgesproken om vanmiddag om 4 uur met mam te skypen, zij zijn dan bij haar en kunnen haar erbij helpen. We hebben een hele goede, mooie reis over prima wegen met zo nu en dan een klein stukje (Gerrit en Dicky) waar je heel rustig moet rijden met de caravan! Het regent de hele dag door, soms hard, dan weer miezerig. Dhermi hebben we zo gevonden evenals de plek waar we zouden kunnen overnachten. Om daar te komen moeten we over de "boulevard" en dan een stukje strand. En ja hoor, daar zakken we in weg en komen in de stromende regen muurvast te zitten. Gelukkig komt er hulp, een man met schep en zijn 3 kinderen. De man schept de auto vrij, zo'n 40 cm diep en de kinderen zoeken aan het strand planken waar we over terug kunnen rijden, na een dik uur zijn we los!!! EN WAT BLIJKT, DE CAMPING BESTAAT NIET MEER. De plek was te gevaarlijk, hij stroomde steeds over. Ook nog alle ellende voor niets dus! TiTo een sms gestuurd met het hele verhaal en dat we dus niet  kunnen skypen met ma. We zij superblij dat we weer weg kunnen en belonen de man en kinderen met wat euries. Dan op zoek naar een andere slaapplaats. Verderop in Himare moet ook iets zijn, maar dat is ook gesloten. We rijden dan door naar Sarande en gaan daar bij hotel Mediterane staan. Prima plekkie, met toilet, douche, stroom en wifi in het hotel. Wel jammer dat we geen wifi in ons kotje hebben, want de FC heeft vanavond een wedstrijd! Later op de avond ga ik nog even het hotel in om de uitslag te horen, ze hebben gewonnen, super! 

Zondag 1 februari,

Na onze gebruikelijke rituelen, maar nu met een zondags ontbijt met eitje, vertrekken we naar Ksamil, een schiereiland 12 km verderop. Twee jaar geleden waren we daar ook en hebben toen overnacht bij Bardy, een kruidenier. Dat was toen erg leuk. Nu gaan we dus even weer bij hem langs, hij is erg verrast en herkende ons meteen en riep gelijk onze namen! We doen  onze boodschapjes bij hem, drinken koffie en hebben een gezellige babbel met elkaar.  Dan vertrekken we naar Butrint waar we met een pontje willen oversteken en dan richting Griekenland gaan rijden. Helaas pindakaas, het pontje heeft de geest gegeven, een van de luchtkamers is lek geraakt. Er staan meer mensen en zelfs twee campers te wachten. De reparatie zou ongeveer 20 minuutjes duren, maar na 2 uur wordt er gezegd dat het vandaag in ieder geval niet zal lukken om de boel klaar te krijgen. We hebben in tussentijd contact met de camperaars, twee Duitse jongen, waarvan eentje een Nederlandse vader heeft en dus Nederlands spreekt. Zij zijn ook onderweg naar Griekenland. Ook de jongelui  uit de andere camper komen er bij staan, zij komen uit Zwitserland. Wij hebben het idee  dat wij de oude generatie hippies zijn en zij de nieuwe. Na een poosje komt ook Bardy kijken hoe het er voor staat, hij heeft ook bemoeienis met de reparatie. Op een gegeven moment komt hij naar ons toe en zegt dat we beter een andere route kunnen nemen en dat doen we dan. Prima rit door de bergen met zo nu en dan een stuk weg met een hoog hoog Albanië gehalte.  De grens zijn we zo over en hebben een voorspoedige rit naar het plekje waar we nu staan. Aan zee met schaapjes, een herderin, een woeste zee en verder lekker alleen. Onderweg komen we er achter dat het in Griekenland een uurtje later is dan bij ons, klokje dus even bij zetten.  

Maandag 2 februari,

De tweede dag in Griekenland, we rijden vandaag niet zo ver, zo rond de 40 km. We willen gaan staan op een plek speciaal voor campers, maar als we daar aankomen blijkt deze wel 4 km van het dorp, Vonitsa, af te liggen en erg nat te zijn. We rijden terug naar het dorp om internet op de Ipad te regelen en een paar boodschapjes te doen. Nemen een kijkje bij de haven en zien daar een plekje waar we prima kunnen staan. We staan aan de voet van een oud fort en zien wel of we daar nog heen gaan wandelen, want het regent en onweert voor de verandering!

Vonitsa

Dit plaatsje ligt aan de zuidkant van de Golf van Amvrakikos in het district Etoloakarnania en tegenover Preveza. Vonitsa werd gebouwd op de restanten van Anaktorio. Het moderne Vonitsa is een havenplaats in een bosrijke omgeving. Aan de voet van het kasteel ligt een boulevard en er zijn verschillende stranden. Vonitsa heeft circa 4.000 inwoners en is een relatief onbekende toeristische bestemming. De drie belangrijkste stranden van Vonitsa zijn het strand naast de haven, het Sotira strand en het Panagia strand. Vanaf het Panagia strand ligt de brug met vijf poortjes naar het eilandje Koukoumitsa. Ondanks de moderne faciliteiten in Vonitsa lijkt de tijd bijna stil te staan, in de heuvels lopen herders met hun kuddes en op de Amvrakikos Golf halen vissers hun vangst binnen. 

 Op de top van de heuvel ligt het Kasteel van Vonitsa, een middeleeuwse vesting. Het grootse deel van de vesting werd gebouwd door de Venetianen op de restanten van Byzantijnse muren. Het kasteel werd opgebouwd in drie lagen in opeenvolgende fases en uiteindelijk werd het een onneembare vesting vanuit land en zee. Het fort van Vonitsa en het fort bij de toegang van de Amvrakikos Golf bij Preveza en het fort St. Mavra op Lefkas vormden een drie-eenheid en bepaalden de militaire en financiële strategie van de Venetianen. Het Kasteel van Vonitsa heeft drie toegangspoorten en in de vesting staat de kerk van St. Sophia. Vanaf het kasteel is er een schitterend uitzicht op de Golf van Amvrakikos.