Albanië uit, Griekenland in!

Moi allemaal,

We zijn al weer drie weken onderweg en hebben het prima  naar de zin, over het algemeen goed weer en ondanks dat we al eerder deze kant op zijn geweest, toch weer van alles gezien. Ook kom je natuurlijk altijd weer andere mensen tegen en maak je andere dingen mee! We merken dat het blog nog steeds  wordt gelezen en dat er op wordt gereageerd, dat vinden we hartstikke leuk!  Wat we ook erg leuk vinden is dat onze kleinkinderen nu ook het blog op hun mobieltje hebben en het lezen, zo blijven ook zij op de hoogte waar ompa RiFra uithangt en wat ze doen!

Liefs RiFra

Zaterdag 1 april                                Meteora  Kastraki  Griekenland ,

Ik wordt wakker gemaakt door Frank met een 1 april grapje (overal vlekjes op mijn huid), grappig hoor Frank! Ontbijtje en babbel met onze Hollandse buurtjes die in de piepzak zitten over hun hond. Ze weten niet of ze hem de grens mee over krijgen omdat, door de schuld van hun dierenarts (ingewikkeld verhaal) ,  ze niet de benodigde papieren hebben. Ze nemen dezelfde grensovergang als wij, dit is een kleintje en ze hopen zo meer kans te hebben om de hond Griekenland binnen te krijgen. Ze rijden een half uurtje voor ons de camping af. Wij volgen en zien tot onze schrik dat er voor de uitgang een ongeluk is gebeurd. Een auto ligt op zijn kant en alles ligt eruit. We zien geen gewonden en rijden door naar de winkel om afscheid te nemen van Bardhi en Maria. Dan op naar het pontje bij Butrint, altijd weer iets speciaals. De laatste keer ging hij niet omdat er een lucht ton lek was. Nu wel en we zijn snel aan de overkant. De grens is dan niet zo ver meer en even ervoor tanken we voor onze laatste Leks nog wat diesel. Ons laatste losgeld hebben we onderweg aan een klein jongetje gegeven die helemaal beduusd was. Als we grens net zijn gepasseerd zien we de camper van de hondenvrienden, ze zijn de grens overgekomen zijn helemaal opgelucht. Komen bij de door ons uitgezochte camping, maar helaas pindakaas is die dicht! Ook de volgende is nog gesloten en dan bedenken we dat we zeker weten dat de camping in Kastraki, bij de Meteora, zeker open is. Dat is ongeveer 160 km rijden, maar voor het grootste deel over de tolweg, dus rapjes! Doen vlakbij boodschappen bij de Lidl en zoeken dan de camping op, super. Komen er ook achter dat het in Griekenland een uur later is dan in Nederland, even weer omschakelen dus. Sturen de kinderen via de groepsapp een berichtje dat we in Griekenland zitten en chatten en video chatten met Mees en Caro. Van Mees horen we dat hij een springersknie heeft en het 4 weken rustig aan moet doen, vervelend voor hem!

Zondag 2 april                   Meteora

Zondags ontbijtje met een eitje en een lekker afbakbroodje! Jaja, we hebben een klein oventje bij ons en als we op een camping staan kunnen we die gebruiken zoals nu voor de broodjes, lekker!  Als we de camping aflopen om de Meteora te bewandelen hebben we een gesprek met onze Nederlandse buren Riet en Ronald. Zo horen we dat Ronald een bijzonder hobby heeft, Hij registreert en nummert namelijk landschildpadden. Zijn beroep was bioloog, hij was leerkracht en daarna verrichtte hij wetenschappelijk onderzoek naar landschilpadden. Hij en Riet komen al jaren in Griekenland en met grote regelmaat op deze camping. Ze kamperen nog ouderwets in een tent, hartstikke leuk! Dan wandelen we een dikke 5 km bergopwaarts langs en naar de kloosters. Er zijn van de oorspronkelijke 24 nog 6 overgebleven, waarvan wij er 4 van hebben bezocht in het verleden. Nu wandelen we omhoog en laten de kloosters verder links liggen, Dat is maar goed ook, want het is beredruk, vooral bij de laatste en hoogste 2, Varlaam en de grote Meteora. We eten ons broodje op een muurtje en bekijken de bussen en auto’s die af en aan rijden. Wandelen dan weer rustig naar beneden, onderweg zien we aardig wat bergbeklimmers die tegen de bergen kleven. We hebben het beide wel gehad als we terug op de camping zijn, het was een hele tippel, drie-en half uur heen omhoog en anderhalf uur naar beneden terug! Het weer was de hele dag perfect, hempiesweer en we zitten ook nu nog een paar uur heerlijk in het zunneke. Appen naar de kleinkinderen foto’s van de wandeling en krijgen leuke reacties terug. Het was echt genieten vandaag!

Metéora

Op de volledig platte Thessalische vlakte schieten plotseling de reusachtige rotsstompen van Metéora loodrecht omhoog. Deze buitengewone geologische verschijnselen markeren als natuurlijke monolieten de poort naar het Pindos-gebergte, de ruggengraat van het Griekse vasteland. De verderop gelegen bergen hebben hier hun laatste oprisping in de grote splinters blauwgrijze rotssteen die honderden meters de lucht in steken boven het vruchtbare dal, en die zijn gespleten en geschuurd door de prehistorische zeeën die ooit deze streek bedekten. Bouwmaterialen voor de kloosters werden met touwen en katrollen naar boven gehesen. Een dergelijk landschap doet op zich al surrealistisch aan, maar nog vreemder zijn de Grieks-orthodoxe kloosters boven op de ontoegankelijke rotspieken. In de 9de eeuw vestigden zich op deze rotsen de eerste kluizenaars, die op zoek waren naar een afgelegen plek waar ze in alle rust in contact konden komen met God. Je kunt nauwelijks bevatten hoe ze die de glibberige rotsen hebben kunnen beklimmen; bergbeklimmers rekenen ze nog steeds tot de zwaarste van Europa. Totdat omstreeks 1925 trappen werden uitgehouwen in de rotsen, kon je alleen met behulp van een ladder of zittend in een groot net aan een touw boven komen. Toen iemand op een dag vroeg hoe vaak het touw werd vernieuwd, kreeg hij het geruststellende antwoord: 'Wanneer Onze Lieve Heer het laat knappen!

Maandag 3 april               Kato Gatzea,

Hebben vandaag wederom afbakbroodjes en bakken ook voor tussen de middag. Omdat er maar weinig campings open zijn besluiten we om naar Delphi te rijden, 250 km, we weten zeker dat die camping open is. Onderweg kijk ik nog even op campercontact en ontdek dan dat camping Hellas in Kato Gatzea dichterbij is, dat scheelt wel 50 km. We weten ook zeker dat deze open is want daar zij  we ook al een paar keer eerder geweest. Altijd een zeer hartelijke ontvangst door Adonis, zijn zus en moeder. De eerste keer waren we er met Pasen en toen hebben we er heerlijk gegeten, helemaal gratis en met de hele familie en hun vrienden. De tweede keer ook weer heerlijk gegeten in iets kleinere kring, maar ook weer erg gezellig. We bedenken ons dan ook heel snel,  veranderen ons plan en gaan naar camping Hellas. De aankomst en verwelkoming was weer superleuk, Adonis herkende en kende ons nog bij naam en we worden meteen uitgenodigd voor Pasen. We weten nog niet of we dit doen!  Bellen  met Esther en die is snotverkouden, kun je goed aan haar stem horen.  ’s Avonds worden we uitgenodigd om in de bar iets te komen drinken,  dit doen we, gezellig. Maken het niet te laat en liggen er ook niet te laat in!

Dinsdag 4 april                  Kato Gatzea,

We hebben vandaag een rustige dag, een wasdag! Het is prachtig wee en we draaien er twee wassen door. Was niet in te schatten hoe lang een was draaien zou duren,  dus werd het wachten. Een wasje duurde wel  twee en half uur en toen moest het nog drogen. Uiteindelijk lukte dat en hebben een heerlijk schoon bed en de kast vol schone kleren. Frank wandelt tijdens de wassen naar het verderop gelegen dorp Kale Nera en ik wandel van kotje naar wasmachine om te kijken of de wasmachine al is uitgewassen, daarna ophangen en bij tijden verhangen zodat het snel droogt.  Al met al een productieve dag. In de avond nog even wat drinken bij Adonis, hij heeft er altijd wat lekkere dingen  (mezes) bij, zelf ingelegde olijven van eigen boomgaard en iets wat maar een per jaar te krijgen is. Hier een warm broodje bij en smullen maar. In de loop van de avond begint het te regenen en dat blijft het de hele nacht wat doen.

Woensdag  5 april           Delphi,

Nemen afscheid van Adonis en zijn moeder en rijden gedeeltelijk over een tolweg en over kleine weggetjes naar Delphi. We arriveren daar rond 14.00 uur op camping Apollo. Settelen ons en wandelen naar Delphi, leuke wandeling. We zijn natuurlijk te laat voor de opgraving, maar die hebben we al een keertje bezocht. Kopen kaartjes voor de kleinkinderen in het dorp en ik krijg van de winkelman een oog  die geluk brengt. Als we terug op de camping zijn loopt er een Nederlandse vrouw met een hond, we komen aan de praat en ze vertelt ons dat ze in augustus 3 jaar op reis is. Ze reist in haar eentje en doet dit wandelend en liftend. Miriam is haar naam en ze heeft afscheid van Nederland genomen en is zonder wat dan ook uit Nederland vertrokken. Ze wil afstand nemen van de gevestigde orde en is nogal in de Heer. Ze slaapt in een tentje en afgelopen nacht was het erg koud, van mede camperaars had ze een fleece geleend om zich warm te houden. Van ons kan ze twee grote badlakens lenen, we hebben geen fleece, maar badlakens zijn ook warm!  Die komt ze in de vooravond halen en binnen horen we haar verhalen aan. Ze is zomaar vertrokken en is zelfs in het programma “Vermist” geweest.   Zij vertelt ons ook dat er pas een vrouw is gebeten door een wilde hond, die zijn er veel in Griekenland en vaak agressief. Gelukkig hebben wij een dogdazzer, die ons beschermt tegen agressieve honden!  Het warme eten schiet er vanavond bij in, we eten crackers met brie en tzatziki, val er heerlijk in en na een paar minutenlapjes zijn we wel vol. De FC heeft vanavond gevoetbald tegen NEC  en heeft sinds lange tijd weer eens gewonnen!

Donderdag 6 april           Ancient Korinthe,

Als Miriam de badlakens terug komt brengen bieden we haar een warm broodje met oude old Amsterdam kaas aan, hebben we nog een stukje van Martin en Coby! Dit heeft zij een paar jaar niet gehad en geniet ervan. Daarna pakken we ons spultje en gaan langs rustige weggetjes naar Ancient Korinthe, naar de Camper Stop. Dat is een heerlijk plekje erg dichtbij het dorp en de archeologische site. De eigenaar van Camper Stop is een man van 89 jaar en hij herkende ons meteen, we krijgen wat lekkers aangeboden en kletsen met een Duits echtpaar die hier al een paar jaar de winters doorbrengt. Dan eten we ons broodje en wandelen naar het dorp. Dat is niet ver, maar wel omhoog! De archeologische site is nog dicht, maar aan de overkant is ook een opgraving en die is vrij te bezichtigen, erg mooi om te zien. Verder hebben we een rustig dagje, zitten nog even lekker buiten en Frank kookt prei, aardappelen en bakt daar een worstje bij, een goede maaltijd die prima vult.

Vrijdag  7 april                   Nafplio,

Vandaag gaan we richting Nafplio, een ritje van ongeveer 70 km. We zullen daar Andre,  een neef van Frank, met zijn vrouw Janny ontmoeten die daar met hun camper staan. Zij gaan daarna verder  richting Athene waar hun zoon met zijn gezin woont en brengen daar de Paasdagen door.  Wij gaan dan de Peloponnesos onveilig maken! We versturen nu alvast het blog want hier hebben we wifi  en we weten niet hoe dat morgen zal zijn!

RiFra