De Peloponnesos uit en het schiereiland Chalkidiki in!

Vrijdag 28 april                 Delphi,

Nadat we het blog hebben verstuurd  vertrekken we vanochtend vol goede moed voor een ritje van nog geen 40 km.  tenminste dat denken we! De bedoeling is dat we met de ferry oversteken naar het vasteland, maar het kan nog wel een uur duren voor de ferry vertrekt. Dus nemen we toch maar de brug, mooie brug, echt een architectonisch pronkstuk. Eenmaal over de brug nemen we de afslag naar Nafpaktos, een mooie plaats. Er zou een camperplaats moeten zijn, kunnen hem niet vinden. Rijden dan door richting Itea en hopen onderweg een plekje te vinden om te overnachten. Helaas, helaas, niets te vinden, in Itea hoort een camping te zijn, maar helaas, helaas, die bestaat niet meer. We hebben wel een pechdag! Besluiten dan maar om naar de camping in Delphi te gaan, waar we deze reis al eerder zijn geweest. Daar komen we aan en we worden herkent door de eigenaar. Settelen ons en hebben onderweg al bedacht dat we vandaag een plan de campagne gaan maken over hoe we verder gaan rijden. De campings en camperplaatsen zijn een paar 100 km erg dun gezaaid, moeten dus echt even goed kijken hoe nu verder! De dichtstbijzijnde camping is 242 km verder, wel vinden we op een pas ontdekte site 80 km verder op onze route in Thermopolis een camperplaats en we denken dat we die maar gaan nemen.  Het is ondertussen goed warm geworden en we zitten lekker half zon half schaduw. Tegen zessen komen een Nederlanders stel gezellig bij ons borrelen. Tegen 8en gaan ze weg en slaat Frank aan het koken. Stukjes minutenlapjes met een zakje nasi mix en een soort Mexico mix, allerlei groenten door elkaar. Hier rijst door en er staat een heerlijke pan nasi op tafel! Het is dan ondertussen bijna 9 uur en Frank gaat nu zo afwassen en ik ga bijschrijven! Oja, we hebben nieuwe snoepjes gekocht en daar zitten Oma’s snoepjes bij. Zo heten ze, maar ze smaken en zien er net zo uit als onze oma Wollie’s Werthers echte.

Brug bij Patras

De 2880 meter lange Rio-Antirriobrug geeft toegang tot het schiereiland Pelopennessos vanaf het Griekse vasteland en is, naast de landengte van Korinthe, de enige vaste verbinding naar het schiereiland. De brug is 2800 meter lang en bestaat uit 2x2 rijbanen, 2 naar het noorden en 2 naar het zuiden, een voetpad en vluchtstrook. De brug bestaat uit 5 overspanningen ondersteund door 4 pylonen. De totale lengte van het wegdek dat door de kabels gedragen wordt is 2252 meter en is hiermee de op een na langste tuibrug-overspanning ter wereld, alleen het dek van het Viaduct van Millau is langer (2460 meter).  De brug is ontworpen in de midden jaren 90 en is gebouwd door een Frans-Grieks consortium, De hoofdarchitect was Berdj Mikaelian. Onder andere de baggerwerkzaamheden en het bouwrijp maken begonnen in 1998, de funderingen van de kolossale masten werden gebouwd in 2000 en waren afgerond in 2003. Op 21 mei 2004 was de brug klaar, alleen apparatuur zoals leuningen, trottoirs en verlichting moesten nog worden geïnstalleerd. Op 7 augustus 2004 werd de brug ingehuldigd, een week voor de opening van de Olympische Zomerspelen in Athene. De lopers met de Olympische vlam, waaronder de Duitse Otto Rehhagel, coach van het Grieks voetbalelftal, waren dan ook de eerste voetgangers die de brug overstaken. De brug kostte in totaal ongeveer €630.000.000,-, betaald door de Griekse overheid, het consortium en de Europese Investeringsbank.

Zaterdag 29 april              Thermopolys,

We vertrekken lekker op tijd na een heerlijke warme douche met een stevige straal, dat is niet altijd zo! De rit van vandaag is 80 km en voert ons naar Thermopolys waar volgens een site van Griekse camperplekken een grote parkeerplaats is. De rit gaat snel en om even over 12en zijn we er al. Het blijkt een grote parkeerplaats te zijn bij thermaalbaden, het is niet verhard en prima om een nachtje te staan. Staan eerst aan een verkeerde kant en moeten een warmwater beekje oversteken. Dat lukt niet met de auto, dus rijden we een kleinstukje terug en nemen dan de goede afslag naar de parkeerplaats. Het is ondertussen goed warm geworden zo rond de 30 graden en we zetten de zakluifel uit tegen de zon. Eten een broodje en dan ga ik lekker onder de luifel een boekje lezen. Frank doet een middagdutje en gaat dan de boel verkennen. Er is vlakbij een zwavel bad van 40 graden en even verder eentje van 42 graden. Volgens een mede- camperaar is dat te heet.  Tussen de baden ligt een oud hotel die nu dienst doet als asielzoekerscentrum, wel apart! Tegen de avond doen we een spelletje en daarna wandelen we samen naar de thermen. De temperatuur is intussen draaglijker geworden. Bij het eerste bad is een behoorlijke drukte, ook veel kinderen van het AZC spelen er en het wordt  drukker met Griekse mensen, weekend he! We wandelen door naar het tweede bad en daar is niemand, als we weggaan komt er net een stelletje aan in een auto die het in 42 graden willen proberen. Dan lopen we langs het AZC en daar wordt net het eten gebracht. We spreken nog met een jongen van een jaar of 16 die daar met zijn kleine broertje aan de wandel is. Hij vertelt dat zij uit Syrië  komen en graag naar Duitsland wil. Zijn dus eigenlijk geen asielzoekers in Griekenland, maar vluchtelingen. Voor hen is het niet de bedoeling dat ze in Griekenland blijven, sneu allemaal! Wandelen terug en dan is het tijd voor de neefjes, wij gaan dan ook snel  naar binnen om die vervelende prikkers te ontlopen.

Zondag 30 april                 Neo  Panteleimonas,

Hebben lekker buiten ons zondagse ontbijtje met een eitje genuttigd en vertrekken dan voor een rit van 164km, wel lang, maar over goede wegen. Alles verloopt voorspoedig, maar op het laatst gaat het wat mis, nieuwe wegen en omleidingen en dat kan onze TomTom niet aan. Uiteindelijk belanden we in Neo Panteleimonas en daar hebben we de keus uit wel 5 campings, we nemen Poseidon en kunnen daar terecht met onze ACSI kaart en betalen 17 euries. Het is een echte familiecamping, tis erg druk en we zien dat iedereen zijn caravan en plek aan het opruimen en schoonmaken is. Wij vinden een plekje aan zee en settelen ons, het  is ondertussen al bijna 2 uur. Frank haalt een lekker vers broodje bij een kleine supermarkt tegenover de camping en die verorberen we met smaak. Later kijken we op internet of Griekenland op 1 mei een vrije dag heeft en dat blijkt zo te zijn, het is dan tevens de opening van het toeristenseizoen. Dat verklaart een hoop, de camping is gisteren of vandaag geopend en iedereen maakt zijn plekje klaar voor de zomer. Ook het strand is voor het eerst bevolkt, leuk. Het weer is overigens niet flitsend, niet echt koud, maar bewolkt en winderig. Tegen de avond maken we een wandeling door het dorp en langs de zee, dan is het tijd voor het diner: aardappels met een minutenlapje en rode bietjes, valt er goed in!

Maandag 1 mei, de dag van de arbeid   Vergina,

We willen vandaag een ritje langs de kust maken en een archeologische site in Pydna bezoeken. Een leuke rit, maar helaas is de site dicht, 1 mei he! We rijden dan door naar Vergina, dat waren we al van plan na de bezichtiging van Pydna te doen. We nemen de oude weg ipv de snelweg en genieten van de weelderige lente in het binnenland. De camperplaats hebben we 2 keer eerder aangedaan en de eigenaar herkende ons (of ons kotje) meteen. Eerst staan we er alleen, maar al snel komt er een Duitse caravan, een Nederlandse en een Franse camper. Naar de Fransman zitten we met verstand te kijken. De camper wordt neergezet, hij pakt meteen een emmer water en een lange veger/bezem en gaat met volle overgave de voorkant van de camper schoonmaken. Dat vinden we al maf, maar hij doet niet alleen de voorkant maar de hele camper! Het glimt er over, de volgende ochtend maakt hij overigens nogmaals de hele voorkant schoon! Het hele dorp is uitgestorven, want alles is dicht, 1 mei he! We wandelen een stukje naar een paar tombes, maar deze zijn ook gesloten, 1 mei he! Gelukkig zijn de restaurants wel open en gaan we ’s avonds uit eten, voor de eerste keer deze reis een pizza! Als we deze bestellen zegt de oberin dat het tweepersoons pizza’s zijn, dat willen we wel zien natuurlijk. Nou het klopt wel, we worden er goed vol van, kosten pizza 7 euries! Als we het restaurant uitlopen zit er een Nederlands stel te eten waar we mee aan de praat komen, blijven nog even gezellig met hen in de nazit zitten, tegen half 11 zijn we terug bij ons kotje en liggen er dan vrij vlot in.

Dinsdag 2 mei                   Paralia Epanomi,

Lekker broodje van de warme bakker gegeten en dan is het weer verder reizen. We hebben er eerst nog even over gedacht de tombes van Filipi te bezoeken, erg mooi namelijk, maar die hebben we al een keer bewonderd. Uit ervaring weten we ook dat het erg druk is met schoolklassen, bussen vol! We vertrekken dus naar Paralia Epanomi, waar een camperplaats moet zijn. We rijden om Thessaloniki heen , de rit is niet mooi, maar wel snel. Onderweg doen we boodschappen bij de Lidl. Als we aankomen bij de camperplaats schrikken we ons het apezuur. De camperplaats ziet er niet uit, vreselijk smerig en niet onderhouden. Er wordt wel 10 euro voor gevraagd, voor een camperplaats een behoorlijk bedrag waar je wel iets voor mag verwachten. We gaan er dus niet staan, maar rijden langs het haventje en vinden een plekje aan het eind van het dorp met uitzicht op het haventje. Gaan lekker buiten zitten en genieten in alle rust van vissersbootjes af en aan komen.  Het is behoorlijk warm, onderweg zagen we dat het in de zon 33 graden is! Wij zitten lekker bij het water met een heerlijk briesje. Aan het eind van de middag wandelen we lang het haventje en over de pier, tis overal erg rustig. We krijgen bezoek van 2 grote honden, we hebben hondenbrokjes en die geven we ze, de een haalt zijn hondenneus er voor op, de andere eet ze met smaak!  Wij eten macaroni en geven de rest aan de honden. Het is nu bijna kwart voor tien en we zitten net binnen, ik schrijf bij en Frank leest het DvhN die hij vanochtend gedownload heeft.  

Woensdag 3 mei              Nea Moudania,

Zitten buiten te ontbijten en zijn het er over eens dat dit wel een heel vredig plekje is, weinig mensen, een haventje waar af en toe vissersbootjes vertrekken of aankomen, prachtig zingende vogels, zicht op de berg  Olympus  en natuurlijk prachtig weer! Maar goed, we willen toch weer een stukje verder en vertrekken rond 11 uur. Rijden eerst een stukje langs de kust, dan een grotere weg. Het is nog geen 12 uur als we bij camping Ouzouzi Beach aankomen, leuke ontvangst en we gaan heerlijk bij de zee staan. Even lekker zitten, lunchen en dan op de fiets naar Nea Potidea, een leuk fietstochtje over de brug die Kassandra met het vasteland verbind. We rijden een klein stukje om over een leuk landweggetje, maar komen dan bij een trap die ons omhoog brengt naar de brug die over het kanaal ligt. Geen fietsgootjes op de trap zoals in ons kikkerlandje en Frank, mijn galante ridder, tilt als hij zijn fiets naar boven heeft gebracht, ook die van mij naar boven! We bekijken de resten van het byzantijnse kasteel, het is niet veel, maar we krijgen wel een indruk hoe lang de muur moet zijn geweest. Fietsen weer terug en gaan dan nog even een klein wasje doen. Verder lekker rustig, temperatuur is aangenaam en we zitten lekker tot na achten buiten.

Nea Potidea - Chalkidiki

Deze plaats wordt ook wel "de poorten van Kassandra" genoemd,  het is een kustplaatsje op het schiereiland Kassandra in het departement Chalkidiki. Het is het jaar 1922 gesticht door Griekse vluchtelingen uit Oost-Thracie in Turkije. Nea Potidea ligt op het smalste punt van het schiereiland Kassandra. Hier kun je ook de belangrijkste bezienswaardigheid van het stadje zien, dat is het gelijknamige kanaal dat de golf van Kassandra met de golf van Thermaikos verbindt. Op deze plek lag in het jaar 600 vóór Christus het oude Potidea dat door Corinthiërs was gesticht. De stad heeft grote welvaart gekend maar werd vervolgens ook vaak geplunderd en vernield. Ook speelde Nea Potidea een belangrijke rol in diverse historische oorlogen in de oudheid. Een lange periode heeft de stad ook de naam Kassandria gedragen, deze naam had koning Kassandros aan de stad gegeven.  In het historische kasteel, waarvan de ruines  nog te bezichtigen zijn, vochten de Grieken in 1821 voor hun vrijheid tegen de Turken. Het kasteel zou een werk zijn van de Byzantijnse Keizer Justinianus en werd later door Venetianen versterkt. De lengte van de muren van het kasteel was 1300 meter met aan de uiterste hoeken, enerzijds aan de golf van Thermaikos, anderzijds aan de golf van Kassandra, twee kastelen die zich in de zee bevonden. De poorten van dit kasteel gingen in geval van nood dicht waardoor het schiereiland niet meer begaanbaar was via het vasteland. Vandaar ook de historische benaming “De Poorten van Kassandra”.

Donderdag 4 mei,  dodenherdenking    Sykia,

Lekkere douche hier, er zit best verschil in douches op campings, de een heeft hele kleine douches waar je je kont niet kunt keren, de ander hele grote. Ook zijn er die alleen maar koud water hebben, anderen zijn lekker warm. Sommige hebben zelfs een föhn! Een enkele keer is er een invalidendouche die ook nog eens open is, die zijn echt heel groot en die gebruik ik dan ook met veel plezier. Deze was gewoon lekker! We zijn, sinds we besloten hebben dat we niet Turkije  gaan, steeds op zoek naar wat we nu gaan doen. Doordat de rest van de reis die kant op dus ook  niet doorgaat, hebben we ineens veel tijd over. We willen wel naar Bulgarije en nog wat meer landen die kant op, maar we hebben daar  geen kaarten, boekjes enz van meegenomen, tis  dus wat puzzelen. We blijven nog wat dagen in Griekenland, maar hebben dan nog een zee van tijd, nog zo’n twee en halve maand. Voor vandaag hebben we bedacht dat we naar Sykia gaan op het schiereiland Sythonia, onderdeel van het gebied Chalkidiki (bekend om zijn heerlijke olijven).  Een leuke rit en tegen tweeën komen we aan op camping Melisse. Dat ligt aan zee en we treffen daar gelijk een Nederlands stel die gisteren ook op dezelfde camping als wij waren. Na ons broodje wandelen we langs het strand over een mooi pad, heerlijk rustig in een lekker zonnetje. Rond half vijf zijn we weer terug , lezen beide wat, doen een spelletje en dan kookt Frank zijn overheerlijke spaghetti. Dat was al even geleden dus valt dat er goed in!

Chalkidiki

Chalkidiki is een schiereiland in de vorm van een hand met drie vingers. Die drie vingers hebben alle drie een andere naam, Cassandra, Sythonia en Athos. De twee eerste zijn mooi en goed voor alle toeristen, maar nummer drie is een vinger die door monniken bemand wordt en waar kloosters op staan. Er mogen alleen maar mannen op komen en per dag worden  er maar 180 toegelaten.  Sythonia is de middelste vinger en is het meest ongerepte van de drie en heeft prachtige stranden. Cassandra is het meest toeristisch.

Vrijdag 5 mei,  bevrijdingsdag en de 69e  verjaardag van Frank  lerissos

Ik ga, als Frank zich gaat douchen, als de wiedeweerga uit bed en ga bloemetjes voor Frank plukken. Gisteren zagen we tijdens onze wandeling prachtige bloemen, maar dat is een paar km lopen. Het is  in eerste instantie een erg armetierig boeketje, maar met een paar rode klaprozen en een paar korenaren lijkt het toch wat. Als ik terug ben bij het kotje, komt Frank er net weer aan lopen.  Ik feliciteer hem nogmaals en geeft hem de bloemetjes , hij is er blij mee en zet ze op tafel bij het ontbijt. Tis een echt verjaardag ontbijtje met een eitje. Daarna vertrekken we naar Lerissos, een 80 km verderop gelegen plaatsje. Daar is een camping vlakbij het dorp met restaurantjes, dat is de bedoeling ook, want vanavond gaan we ut eten ter ere van…..! De rit langs de andere kant  kust van SYthonia en nog een stukje Chalkidiki is mooi, we komen langs een Lidl en doen daar nog wat boodschapjes, zijn dan ook zo op de camping. Er zijn twee plekjes waar we uit kunnen kiezen, maar het kan zijn dat we nog moeten verkassen als de eigenaar van het plekje komt. Als we ons net gesetteld hebben en ons broodje zitten te eten gebeurt dit inderdaad, spul weer inpakken en wegwezen. Tis warm en we zetten de luifel uit en zitten lekker in de schaduw. Frank verkent het dorp en ik ruim de kastjes en  de kratten op. ’s Avonds wandelen we over de boulevard en gaan uit eten, heerlijk! Een Griekse salade, brood, lamsribbetjes, een mix van vis en patatten, erg geslaagd. Er zit ook een grote groep mannen, aan de taal te horen vermoeden we dat het Bulgaren zijn. Onder het eten komt er een klein Roma jongetje bij onze tafel om zakdoekjes te verkopen. Hij is hooguit 8 jaar en heeft hele grote bruine smekende ogen waar ik geen weerstand aan kan bieden. Frank geeft hem dan ook een euro en hij geeft Frank een pakje zakdoekjes. Ik maak een foto, maar dan wil hij nog een keertje en gaat er voor poseren. Het is dan ineens een heel ander jongetje om te zien. Frank wil hem de zakdoekjes teruggeven , maar dat weigert hij beslist. Na het eten wandelen we terug, het is intussen erg druk geworden, vrijdag he!

Zaterdag 6 mei ’17          Ofrinio Beach,

Onze nachtrust was deze keer niet echt flitsend, in de buurt was muziek en dat duurde tot 6 uur in de ochtend!!!!! Maar enfin, we zijn wel uitgerust, Frank haalt een broodje uit het dorp en ik zorg ervoor dat alles weer wordt opgeruimd voor vertrek. Voor we weer op pad gaan , eten we eerst ons broodje, lekker warm met marmelade. Dan stappen we in de auto richting Kavala, we hebben een tussenstop ingepland in Ofrinio Beach. Onderweg app ik met Janny en Andre, ze hadden Frank gisteren gefeliciteerd en verteld dat ze in Stavros waren, niet zo ver bij ons vandaan. We appen met ze en vragen waar ze nu zijn, toevallig ook onderweg naar Kavala! Ze staan op het moment van appen bij een Lidl aan de kant van de weg 13 km verderop. Zij blijven daar staan om op ons te wachten, het wordt een hartelijke ontmoeting. Het toeval wil dat zij naar dezelfde plaats willen gaan als wij, we spreken dan ook af om daar samen te gaan staan. Zij gaan die kant op en wij doen nog wat boodschappen bij de Lidl, we rijden dan ook die kant uit en zien ze op een mooi plekje staan. Wij zetten ons kotje er achter en hebben een gezellige middag saampjes. Tegen de avond krijgen we een appje met de mededeling dat het voetbalteam van Mees, een van onze kleinzoons  (JP is trainer /coach van he team) kampioen is geworden, super, en dat voor de derde keer op rij! ’s Avonds gaan we met z’n viertjes uit eten, heerlijk weer! Dan gaan zij de camper in en wij in ons kotje, bakje koffie en ik schrijf bij. Morgen de boel versturen als het kan!

Groetjes RiFra