Week 6 maart 2023

Moi allemaal,

Alweer week 6 van onze trip! Alles gaat naar de zin, behalve dan dat de problemen met het licht en het water weer in volle hevigheid zijn teruggekomen. Dat is vervelend en lastig, maar camper bedrijven zijn niet te vinden in Griekenland. We weten er eentje in Thessaloniki en hoorden van neef André dat er ook eentje in de buurt van Athene zit, allebei niet direct naast de deur. Nou hebben we geen zin om met een noodgang Griekenland door te sjezen, dus roeien we met de riemen die we hebben en dat gaat goed. Het weertje is over het algemeen lekker, we zien mooie dingen en komen leuke mensen tegen en daar genieten we van!!!!!

Laifs van ons

Maandag 6 maart, Kalamata 

Staan op tijd op, want weten niet hoe laat de sleepauto komt. Het valt mee, rond 10 uur komen ze er aan. Staan eerst  op de verkeerde plaats, maar na een telefoontje komen ze bij ons aan. Een heel gedoe om de camper uit de hoek te krijgen en hem achter de sleepauto te zetten. Als het klaar is wordt er een taxi voor ons besteld want wij kunnen niet mee In de sleepwagen. We rijden achter elkaar aan en belanden zo bij de garage. Het ziet er wat rommelig uit, maar de ANWB doet zaken met deze garage, dus zal het wel goed zijn. Er wordt gelijk begonnen met onderzoek aan de camper om een diagnose te stellen. Uiteindelijk komt er uit dat de koppeling kapot is en nog een onderdeel. Wij verstaan geen Grieks en de garagehouder, Dimitri, spreekt geen woord Engels en ook met Google Translate kan hij niet overweg. We hebben dus een tolk in de vorm van Helena van de Griekse ANWB in Athene. Ze spreekt goed Nederlands en helpt ons super goed. Het komt er op neer dat de Dimitri gaat proberen om de onderdelen in Kalamata te halen. Lukt dit niet, dan moeten ze in Athene besteld worden. Gelukkig zijn ze in Kalamata en kan de camper weer in elkaar worden gezet. Rond half zes is het klaar, maar dan moet er betaald worden. De onderdelen en het werkloon moeten apart worden betaald en dat moet vandaag nog gebeuren. We kunnen niet met een kaartje betalen en Dimitri rijdt met ons mee naar een dorp verderop en daar pinnen we en nemen afscheid van Dimitri. Woensdag moeten we nog een keertje terug komen, dan wil Dimitri nog even controleren of het inderdaad helemaal goed is. We doen nog snel een paar boodschapjes en rijden dan weer naar de CP in Kalamata, waar we moe van deze dag aankomen, niet te laat naar bed!

Dinsdag 7 maart, Petalidi

Rijden vandaag naar Petalidi, gaan daar één nachtje staan en gaan morgen voor controle. Sturen een update over onze camper pech, wandelen een stukje en hebben verder een rustige dag.

Woensdag 8 maart, Sparta

 Frank scoort een heerlijk donkerbruin broodje en als die op is, pakken we ons boeltje bij elkaar en rijden naar de garage. Dimitri is niet aanwezig, maar na een belletje is hij er zo. Hij bekijkt de boel en steekt zijn duim op om aan te geven dat alles oké is. Wij denken dus dat we kunnen gaan, maar dat is niet de bedoeling. Er is nog iets, want Dimitri probeert op allerlei mogelijke manieren iets duidelijk te maken, hoe we het ook proberen, het lukt niet!!! Uiteindelijk nemen we maar weer contact op met Helena en zij helpt ons uit de brand. Het blijkt dat Dimitri de nota van de onderdelen niet heeft en dat hij die nog uit Kalamata moet halen. We geven nogmaals aan dat we geen nota’s hoeven hebben en met hulp van Helena komen we er met Dimitri uit, we kunnen gaan, maar niet nadat we een heerlijk flesje zelf geproduceerde honing als cadeautje van Dimitri meekrijgen, heerlijk! Onze bedoeling is om vandaag naar Sparta te rijden, moet een mooie route zijn, het gaat omhoog door de bergen met mooie uitzichten. Bovenaan komen komen we bij een monument, zetten daar een bakkie en lunchen. Terwijl we daar zijn komt er een Duitse auto bij staan en de bestuurder, een jonge Duitse jongen, biedt aan om ons saampjes op de foto te zetten, dat doet hij en het worden mooie foto’s. Dan rijden we door naar Sparta, kunnen daar geen camperplek vinden en staan nu op een camping. Ondertussen is het rond half drie en we halen de fietsen van de camper om nog even naar de opgraving van Sparta te fietsen. Als we daar aankomen blijkt de boel al gesloten te zijn. We fietsen nog een eindje om en komen vlakbij de opgraving uit, achter een hek. Maken een paar foto’s en gaan dan onverrichter zake terug. We hebben buren gekregen (Francis en Mike) en als we met ze aan de praat komen, blijkt dat zij uit Noordlaren komen, vlakbij ons! We drinken samen een glaasje tot het te fris wordt en duiken dan de camper in. We eten overgebleven macaroni van gisteren en hebben er genoeg aan. Dan doe ik de foto’s, schrijf bij en zit nu aan de koffie!

Sparta. 

Lakedaemon, zo werd Sparta in de oudheid genoemd, werd in de 9e eeuw voor Ch. gesticht door de Doriërs. De nakomelingen van de Doriërs werden Spartanen genoemd. De Spartaanse maatschappij was verdeeld over drie klassen. De Spartanen (de heersende klasse, nakomelingen van de Doriërs), de Perioiken (middenklasse, vrije mensen die zich met handel en handwerk bezighielden) en de Heloten (de laagste klasse, de slaven die voor de Spartanen slavenarbeid verichtten, zij hadden geen burgerrechten). Er heersten steeds twee koningen, die de leiding over het leger hadden. Jongens werden vanaf 7 jaar uit huis geplaatst om een zeer strenge soldatenopvoeding te krijgen. Door de eeuwen heen was democratisch Athene de grote vijand van Sparta. Het moderne Sparta bestaat sinds 1834. Het werd aangelegd door Beierse architecten en de brede straten zijn beplant met sinaasappelbomen en rozenstruiken.

Donderdag 9 maart, Gythio

Douchen ons, heerlijk warm water en kan net zo warm en net zo lang als je wilt. Dan een ontbijtje en dan sluit Frank af en doe ik het wasje nog even snel. Rijden dan naar Mistras, een archeologisch  monument. Het bestaat uit kerken, een nog bestaand nonnenklooster en een fort. We parkeren de camper op een parkeerplaats en kopen tickets. Ik heb van neef André een wandelstok te leen gekregen en neem die mee. Als we aan de loop zijn merk ik al snel dat hij langer moet. Helaas heeft Frank hem flink aangedraaid en krijgt hem niet los. Ik heb ook wat last van een heup en ben wat slingerig! Daarbij komt ook nog dat ik sandalen aan heb en geen stevige schoenen, wat een oald wief toch! De stenen liggen los en het is stevig omhoog klimmen. We komen dan ook niet helemaal boven, want naar beneden lopen zonder ongelukken is ook een hele kunst. Gelukkig zijn we hier al eerder geweest en hebben het toen helemaal bekeken. Ik ben in ieder geval blij als ik weer veilig in de camper zit en de stok is intussen mooi op lengte. We hebben besloten om na Mistras naar Gythio te rijden, daar is een mooi camperplekje aan zee bij een scheepswrak. Onderweg doen we boodschapjes  en zijn weer klaar voor vandaag! Als we aankomen op de camperplaats, staan er al een stuk of vijf andere camperaars. Wij zetten het spul ook neer en  verorberen eerst ons stokbroodje. Wandelen daarna over het strand naar het scheepswrak, is imposant om te zien, maar wordt steeds meer een wrak!!! Als we terug zijn zetten we stoeltjes buiten, het zonnetje schijnt heerlijk en het is rond de 20 graden. Tegen de avond wordt er hout verzameld en opgebrand, er ontstaan zo flinke fikkies met veel rook! Palmbomen worden in stukken gezaagd en zo wordt er een flinke schoonmaak gehouden. We eten vanavond wraps met een lekkere vulling van veel groenten, ham en een sausje en worden wel weer vol. Gisteren een munt van een winkelkarretje geruid tegen een dikke sinaasappel en die eten we na, een verrassend lekker toetje. Nu schrijf ik bij, we hebben geen internet, dus kan ik de foto’s nog niet op het blog zetten morgen maar! Koffie!!!!!

Mystras, ook wel Mistras genoemd, is een herinnering aan het Byzantijnse Griekenland. Het is een spookstad op een steile heuvel, waar nog enkele nonnen hun onderkomen vinden. Bovenop deze heuvel staat de burcht uit 1249. Althans de overblijfselen. Binnen de imposante vestingsmuren woonden tot begin 18e eeuw nog zo’n 35.000 mensen. Veel kloosters en Byzantijnse kerken zijn nog in goede conditie en bezienswaardig.

Dimitrios (Grieks Δημήτριος)

is een Grieks scheepswrak dat beroemd is vanwege zijn pittoreske ligging aan een gemakkelijk toegankelijk zandstrand in de buurt van Gythio, Griekenland. Voorheen genaamd Klintholm, het kleine vrachtschip van 67 meter (220 voet), Dimitrios is sinds 23 december 1981 gestrand op het strand van Valtaki (Grieks Βαλτάκι) in de huidige gemeente Evrotas in de prefectuur Laconia, Griekenland. Er gaan veel geruchten over de oorsprong van het schip en hoe het op het strand is gestrand. De meesten vertellen dat het schip werd gebruikt om sigaretten tussen Turkije en Italië te smokkelen. Ze werd in beslag genomen door de havenautoriteiten van Gythio en vervolgens opzettelijk vrijgelaten uit de haven en achtergelaten om door de zee naar het strand te worden gesleept. Het schip werd daar vervolgens gewoon achtergelaten en er werden geen pogingen ondernomen om het te bergen. Het trekt veel bezoekers en levert prachtige plaatjes op.

Vrijdag 10 maart, Monemvasia 

Heerlijk geslapen en doen het rustig aan. Er kan geen brood gehaald worden, te ver van een bakker of supermarkt. Het worden dus verpakte brioches, ook goed te eten in geval van nood! Daarna wordt het de spulletje weer bij elkaar zoeken, opruimen en de route naar Monemvasia  bepalen. Onderweg doen we boodschapjes bij de Lidl en kunnen we weer een paar dagen vooruit. Dan door naar ons doel van vandaag, Monemvasia. Dat is een schiereiland en te bereiken door een lange brug. Vanaf de weg zie je alleen maar een eiland met een hele hoge rots, maar aan de achterkant ligt een prachtig dorpje. Wij zetten de camper neer aan het einde van de brug, daar staan al vier campers. Er staat echter een bordje met verboden te camperen. Wij wandelen dus naar het dorpje, klimmen naar de boven stad en weer terug, prachtig en een schitterend uitzicht. Terug bij de camper besluiten we om te verkassen naar een camperplaats zo’n 500 meter verderop en daar staan we nu. Mooi plekje aan de haven en er is ondertussen nog een camper bij komen staan. Vandaag heb ik voor het eerst de geleende stok van neef André gebruikt en dat is super bevallen. Ben een beetje slingerig en dan heb je toch heerlijk houvast aan zo’n hulpje. Uit Nederland krijgen we van de kinderen fotos en berichten van winterweer, koud en sneeuw! Mooi, maar wij zijn blij met het zonnetje en 20 graden. We hebben zelf een Griekse salade gemaakt en samen met een bakje aardappelsalade is dat een voedzame maaltijd en nu wordt er een bakje koffie gemaakt!

Monemvasia

betekent "enige [mone] ingang [emvasis]", verwijzend naar het enige toegangspunt tot het eiland, dat zich over een brug bevindt. Verken in het lager gelegen deel van de stad de ruïnes van de historische gebouwen die daar staan – waaronder de moslimmoskee , een bewaard gebleven 16e-eeuws gebouw waarin het Archeologisch Museum is gehuisvest – en de magnifieke Byzantijnse kerken. In het (onbewoonde) bovenste gedeelte van de stad kom je de overblijfselen tegen van oude Byzantijnse gebouwen. Een rotsachtig, kronkelig pad leidt je naar het fort van Youlás met een prachtig uitzicht over de stad!

Zaterdag, 11 maart, Plaka bij Leonidio

Vannacht heeft het behoorlijk gewaaid, de camper schudde bij tijden flink heen en weer, maar hij heeft het gehouden. Frank haalt vanochtend bij de warme bakker een lekker brood, plat met olie bestreken en daarover zeezout, tijm en nog wat kruiden. Er hoeft niets op het broodje, smaakt zo verrukkelijk! Frank kreeg er nog twee kleine, hele lekker broodjes bij, rond met een soort bakkers room en kaneel! Na deze voedzame maaltijd vertrekken we richting Leonidio, wederom een prachtige route voor het grootste deel door de bergen met veel rikkies (haarspeldbochten). Onderweg rijden we over een weg naar een plaatsje en dan zeg ik tegen Frank, deze weg ken ik, er is straks een klooster aan die kant van de weg en er komt daarna een winkel rechts waar we boodschappen hebben gedaan! En ja, het klopt ook nog, dus doen we in de winkel deze keer ook maar weer boodschappen! Een beetje een rommel winkeltje en we kunnen er niet alles krijgen. In Plaka aangekomen vinden we de camping zonder moeite, we zijn er al eerder geweest. Schrijven ons in, eten de rest van ons heerlijke brood en wandelen dan het kleine plaatsje in. Er is een haven, een restaurant, een klein winkeltje en een kerk. Niet veel maar leuk om even door te lopen. Terug zitten we lekker in het zonnetje en hebben babbeltjes met langs wandelende medecampeerders. Er is ook een jonge poes die het ook leuk vindt dat we er zijn en komt luid spinnend op mijn schoot zitten, gezellig. Op een gegeven moment verdwijnt het zonnetje achter de bergen en wordt het kil, tijd om naar binnen te gaan. We doen ons spelletje, Frank wint steeds en ik begin er zo langzamerhand wel van te balen maar ga er van uit dat de kansen vanzelf weer eens gaan keren!  Dan eten we weer hetzelfde als gisteren maar niet met aardappelsalade, maar een Russische salade. Valt er ook nu weer goed in. Frank wast af en ik doe de foto’s voor het blog en schrijf bij. En dan is er zoals altijd koffie!!!

Zondag 12 maart, Nafplio

We hebben vanvond laat gegeten, dus krijg ik voordat ik bij ga schrijven, al een bakje koffie! Wij zijn de dag begonnen met een lekkere douche en een zondags ontbijtje met een eitje. Als dat achter de rug is, gaat Frank de boel opredderen en ga ik nog even een wasje doen. Het is weinig, maar als je het laat liggen wordt het op een gegeven moment wel erg veel! Daarna vertrekken we naar Nafplio, ons doel van vandaag. De route van vandaag is weer schitterend. Voornamelijk langs de zee en kleine vissersdorpjes, dan weer aan zee en dan weer een poos haarspeldbochten maken hoog boven de zee. Fascinerend land, Griekenland. We komen op een camperplaats waar al zo’n 15 campers staan. We gaan er staan, maar laten alles dicht . Op FB had iemand al gemeld dat er streng wordt opgetreden tegen camperaars die camping gedrag vertonen. Camping gedrag houd in: een wasje buiten hangen, stoelen buiten zetten en het trapje uitzetten. Er zijn toch altijd mensen die dit gedrag wel vertonen en  bij tijden wordt daar streng tegen opgetreden. Wij eten een broodje en wandelen daarna naar en door het oude centrum van Nafplio, mooi! Gaan een prachtig kerkje in en maken wat foto’s. Komen een demonstratie tegen, navraag levert op dat het een demonstratie is die iets met het feminisme te maken heeft. Tegen de tijd dat we terug willen lopen naar de camper, begint het te sputteren . We lopen dan ook even stevig door en zijn net voordat de bui echt uitbreekt in ons kleine droge huuske. Wij zetten op FB op de Griekenland site dat we de waarschuwing wat betreft het staan op de CP ter harte hadden genomen. Er wordt al heel snel geantwoord door de schrijfster van het stukje over de CP. Zij is nog steeds met de camper in Nafplio en staat zo ongeveer naast ons, ze is aan het schuilen in het stadje en we nodigen haar uit om even te buurten als ze terug bij de camper is. Dat duurt best even en op een gegeven moment komt ze behoorlijk nat bij ons langs om te zeggen dat ze lekker naar haar eigen campertje gaat. En gelijk heeft ze, vanavond zal het nog weer gaan regenen. Wij zijn intussen verkast, stonden op een behoorlijk natte plek en staan nu op beton. Nou, dat was het weer deze dag en deze week, straks weer het blog versturen en dan aan de koffie!!

Laifs Rifra