Verder Marokko in!

Zondag 14 oktober, Frank voelt zich gelukkig weer wat beter en we gaan voor we verder rijden eerst boodschappen doen bij Marjane, een soort Carrefour. Helaas rijden we eerst verkeerd, een tolweg op en kunnen daar de eerst 10 km niet af. Extra kosten tol 4 dirham = 40 eurocent. Daarna vinden we de winkel zonder problemen. Doen daar onze inkopen, vooral een wijntje en een biertje. Deze zijn wel iets duurder dan in Spanje, maar we kopen het toch! Gaan dan langs de Rifkust naar Oued Laou. Een mooie rit steeds wat hoog en dan weer laag langs de zee. Zonder moeite vinden we een municipalcamping in het centrum. Tis niet veel soeps, maar we doen het er mee. Er is een betonnen voetbalveldje waar tegen de avond wel 50 voetballertjes van jong tot oud aan het spelen zijn. Wij wandelen naar de zee, 200 meter, en verkennen het stadje wat. De parkeerwachter vroeg ons in het voorbijgaan om geld en toen we dat niet gaven vond hij kinderkleding ook wel oké! Dat hadden we echter niet, pech dus. Tijdens het wandelen stuiten we op een gevangenis, met een voorbijganger hier nog even over gesproken. Terug op de camping even lekker gezeten en op een gegeven moment ging Frank nog even naar het dorp en kwam mij halen. Het was gewoon erg gezellig in het dorp geworden, vissersbootjes kwamen binnen en de vis werd gelijk verkocht, verder werden er allerlei waren verkocht van fruit tot tweedehands schoenen waarvan je de paren bij elkaar moest zoeken.  Ik wilde al een weekje naar de kapper, maar het kwam er maar niet van, het was eigenlijk de bedoeling om naar de barbier van Sevilla te gaan, maar die vonden we niet. Maar nu vond ik een Marokkanse herenkapper die er geen botten in zag om mij te kortwieken! Onder veel belangstelling en hilariteit knipte hij mij. Het resultaat was prima, kosten 25 DH = € 2,50, wat een koopje. Daarna gaan we aan het strand uit eten, wel 5 soorten pas gevangen vis waaronder inktvis, heerlijk! Niet begeleid door een wijntje, maar door water en muntthee, ook lekker! Daarna kijken we nog even bij binnenkomende vissersbootjes en kijken nog bijeen soort medicijnman die smeerseltjes enzovoort had voor allerlei kwalen. Hij gebruikte ons nog even als publiekstrekker en ik maak van hem en zijn ketel een foto. Rustige avond verder. Wat vervelend is, is dat onze mooie Canon camera het niet goed doet. We moeten maar eens kijken of we bij een zaak kunnen komen met iemand die er verstand van heeft.

Mandag 15 oktober, pakken de boel weer bij elkaar en hebben een fantastische rit door het Rifgebergte, we hadden ogen tekort. We zagen veel Berbers in prachtige kleren, de vrouwen een beetje inka - achtig, fleurige kleding en strohoeden, veel ezeltjes en mensen die op het land werkten met ossenploegen. Niets machinaal dus! In Chefchouen zoeken en vinden we een goede camping hoog boven de Medina van de stad. Na de lunch wandelen we naar beneden, een wandeling van een kwartiertje. Een leuke kleine stad, de bevolking was veel minder opdringerig dan in Tetouan. We lopen door de Medina en de Mella (de Joodse wijk) en drinken een kop thee op de markt. Ik koop van een handelaar na afdingen 2 kaftans voor €5,00. Die zijn voor de ochtend als ik me even wil douchen. Ook zochten we naar een in een boekje aangeraden “wasmachine”.  Een plastic  kan met een grote opening met schroefdop van 15 liter. Hier doe je ’s ochtends de was in met water en zeep en zet hem in het kotje. Na een dag rijden is de was schoon en hoef je hem allen nog maar te spoelen en op te hangen. Handig he! We vonder er wel eentje, maar Frank vond hem te duur, we kijken verder! Terug naar de camping was een fikse wandeling omhoog, daar deden we zeker een half uur over. Maar we hebben het volbracht.

Het Rifgebergte of de Rif is een gebied in het noorden van Marokko dat zich uitstrekt over een aantal Marokkaanse provincies. Het Rif gebied bestaat niet alleen uit een gebergte, maar het bevat ook vlakte geschikt voor landbouw. Het Rifgebergte maakt deel uit van de Betische Cordillera, een gebergteboog zich die gedeeltelijk in Marokko en gedeeltelijk in Spanje bevindt. Het Rifgebergte strekt zich uit tot dicht bij het Spaanse vasteland, en vermoed wordt dat het ooit deel heeft uitgemaakt van het Europese Continent, voor de Straat van Gibraltar gevormd werd. De hoogste top, de Adrar Tigidin, reikt tot 2448 m. Het gebied is berucht om de teelt van Marihuana, Kif. De oorspronkelijke bewoners zijn de Berbers, die hier al woonden voordat sommige Arabieren zich over Noord-Afrika verbreidden. De cultuur en taal zijn meer dan 3000 jaar oud en het Berbers (lokale naam: Tamazight) wordt tot op de dag van vandaag gesproken. De Rif-streek (de Berbersprekende regio van het Rifgebergte, ook wel bekend als de oostelijke Rif) bestaat uit 17 bekende stammen, variërend van grote tot kleine stammen.

Chefchaouen of  Chaouen (Achaouen, letterlijk "hoorns") is een stad in noord Marokko en is de hoofdplaats van de provincie Chefchaouen. Het ontstond in de tijd dat de Portugezen na het veroveren van belangrijke havensteden aan de Atlantische kust ook het binnenland binnendrongen. De naam verwijst naar de vorm van de bergtoppen boven de stad, die lijken op de hoorns van een dier. Van 1925 tot 1927 hoorde het bij de Rif republiek van Abdel Krim. In 1921 riep hij een onafhankelijke islamitische Rif-Republiek uit en leidde het verzet tegen de Spaanse bezetting. In die tijd werd de stad enkele malen door het Spaanse leger aangevallen en gebombardeerd, maar pas in 1927 ingenomen. Veel van de witte puntgevelhuizen stammen nog uit de tijd dat de stad werd gesticht. In de straatjes zijn veel werkplaatsen, waar mannen en jongens over hun ambachtelijk werk zitten gebogen en beboesjes maken, kaftans naaien, of djellaba’s borduren.

Vandaag 16 oktober (Zuidlaardermarkt) hebben we ongeveer 160 km gereden. Het eerste stuk van Chefchaouen naar Ouazzane was nog door het Rifgebergte, daarna veranderde het landschap drastisch. In plaats van bergen een heuvelachtig gebied, meer lieflijk dan woest zoals het Rif. Ook viel het ons op dat de kleding van de mensen hier veranderde, was het eerst erg traditioneel Berbers, nu zag het er allemaal wat westers uit. De vrouwen droegen beduidend minder hoofddoekjes en de mannen liepen minder vaak in kaftans. We deden helemaal niet extra lang over deze route, het waren prima wegen. Een camping was snel gevonden, beetje een saaie camping! Wandelen naar het dorp Mouiay Bouselham en lopen langs de zee. Onderweg zien we een andere camping aan de lagune. Hebben spijt van onze keus om op de eerste camping te gaan staan, maar ja dan hadden we maar even verder moeten kijken! Terug bellen we met ma en hebben skypecontact met Esther en JP. Heerlijk om de kinderen en kleinkinderen even te zien en hun verhalen te horen. JP meldt dat hij morgen nar mijn moeder gaat om Zuidlaardermarktsnert te brengen en zal dan ook proberen te skypen. Ondertussen is het frisjes geworden en zijn we binnen gaan zitten. Straks lopen we naar het dorp en gaan daar een hapje eten. PS. De camping is dan wel saai, maar we hebben er wel een dierentuin bij gekregen: 2 poezen, 8 kippen, 2 hanen en een eend. Ze schooien de hele boel bij elkaar! We geven ze natuurlijk wel een beetje, maar ja dan stimuleer je het schooien natuurlijk wel! Ook tijdens het eten in het restaurant zat er telkens een klein poesje (leek op leeuwtje) te miauwen om eten. Het is dan heel lastig om niets te geven, maar aan de andere kant raak je ze ook niet meer kwijt en komen er steeds meer bij! Het eten was overigens heerlijk, Vooraf hadden we olijven, brood met een soort tapenade, toen een heerlijke salade en al hoofdgerecht had Frank vlees met iets er bij en ik gegrilde vis. Wel 4 soorten vis met allemaal met hun eigen smaak en lekker gekruid. Dit alles vergezeld van een gemeentepilsje en daarna ik een kop muntthee en Frank een kop koffie, was dit een prima maaltijd. Wandelen terug naar de camping, buiken nog even uit en liggen niet te laat te bedde.

17 oktober, we staan redelijk op tijd op, want de beide hanen hebben het aardig druk met kraaien. Lekker even warm douchen, ontbijten, een bakkie koffie en dan wachten of het JP lukt om skype contact met de laptop bij mam te krijgen, en ja hoor het lukt!!!!! We hebben een goed contact en het is fijn  om haar weer live te spreken en te zien. Het gaat gelukkig goed met haar. Daarna pakken we onze spulletje bij elkaar en vertrekken naar plage Mehdiya, een plaatsje even na Kentira. Gaan over een wit weggetje en dat was een slechte weg met een hoog Albaniëgehalte, veel gaten in de weg, huisjes en hutjes; in onze ogen armoe. Mensen waren best aardig, zwaaien en lachen. Zodra je echter stopte om iets te vragen dan was het gelijk om geld vragen. Op het land werd veel gewerkt, vooral door vrouwen. Daarna kwamen we veel kassen van plastic tegen, waaronder tot onze verrassing bananen werden gekweekt. We hadden zo nu en dan het idee dat we aan het dwalen waren, maar achteraf was dat niet zo. We kwamen keurig in Kentira aan en vonden de camping in Mehdiya vrij snel. Helaas pindakaas, deze was dicht! Er kwam iemand om te vertellen dat de camping nu dicht was, maar helemaal zou worden opgeknapt en volgend jaar weer open zou gaan. We krijgen de tip om naar de camping in Kentira te gaan. Zoeken ons (zonder TomTom) de blubber en uiteindelijk kom ik (Ria) op het idee om een taxi te nemen die voor de auto aan naar de camping rijdt. Dit doen we uiteindelijk en bepalen voor dat we gaan de prijs, we leren snel! Op deze manier komen we toch vlot op de camping en gaan op de fiets nog wat boodschapjes doen. Zitten nog een poos buiten, maar nu binnen, want het wordt toch wel wat frisjes.

18 oktober, we rijden richting Rabat want daar moeten we onze visa halen voor Mauritanië. We gaan eerst nog bij de Marjane langs om te tanken en een paar boodschapjes te halen. Gaan dan over de tolweg naar Skhirat Plage even ten zuiden van Rabat. Komen daar bij een hotel te staan. Onderweg een paar keer aan de politie de weg gevraagd naar het hotel en alle verkeer werd dan stopgezet zodat ons de weg goed duidelijk kon worden gemaakt. We staan op een grote parkeerplaats met bewaking, daar betaal je dan een guardian een paar Dirham voor. Wij installeerden ons naast de auto, maar hij kwam ons vragen of we iets konden opschuiven, want dan konden we niet door de manager van het hotel gezien worden. Dit deden we natuurlijk. Komen aan de praat met een Nederlands stel, waarvan zij van Marokkaanse afkomst was. Ze woonde al jaren in Heerlen en liet nu aan haar man haar geboorteland en huis zien. Het was voor het eerst dat ze hier samen waren. We wandelen naar het strand en merken daar dat het vreselijk waait en zien daar hoge golven aan de Atlantische kust. Ik heb daar sjans met een mooie jonge Marokkaan: hij knipoogt en wenkt dat ik wel met hem mee mag gaan. Ik vond het gênant, want denk niet dat hij voor mijn charmes viel, maar voor mijn Euries!!! Komen aan het strand ook nog een zestal Marokkaanse meisjes tegen die graag op de foto willen. Ik zet ze met hun toestel op de kiek. Zij zetten ons ook nog op de foto met ons toestel. Ik kreeg van alle zes een hartelijke zoen. Eten daarna een hapje in het hotel, daarna begint het te regenen en dit blijft de hele nacht doorgaan.

19 oktober, Na wat info besluiten we om pas dinsdag naar Rabat te gaan voor de visa en gaan eerst naar Fes. Dat moet een mooie authentieke Arabische stad zijn. Rijden eerst verkeerd, maar rijden dan langs een mooie route naar Fes. Met hulp van de I Pad komen we al snel terecht op de door ons bedoelde camping. Hebben een rustige middag en regelen dat we morgen met een busje naar de stad gebracht worden. Dit doen we samen met nog vier Nederlanders.’s Avonds eten we een lekkere tajine in het restaurant van het hotel.

20 oktober, De hele nacht regen, maar ’s ochtend is het droog en om tien uur vertrekken we naar Fes. Duiken de medina en dwalen daar rond, veel karretjes die in de smalle straatjes hun waren af moeten leveren in de kweetniethoeveel  winkeltjes, ook gebeurt dit door ezeltjes, vaak te volgepakt en trillend op de pootjes. Dan hoor je: belek, belek, (opzij, opzij) en dan moet je maken dat je weg komt. Alle soorten kleinvee wordt er verkocht en kippen worden geslacht waar je bij staat en dat vlees koop je dan gelijk. Gidsen bieden zich aan bij de vleet en zijn moeilijk te overtuigen dat je ze niet wilt. We zoeken naar de leerlooierijen, want deze zijn specifiek voor Fes. We kunnen ze niet vinden, maar komen twee van de vier Nederlanders tegen en deze hebben een wandel GPS bij zich. Samen vinden we dan de looierijen. Indrukwekkend, een vreselijke stank en we kregen allemaal een pluk munt om aan te ruiken. Per week worden er 2 kleuren gemaakt, geverfd. Wij maken foto’s en de leerlooiers staan zich daar de blubber te werken, een grote tegenstelling, toerist en harde werker! Hebben uiteindelijk vier uur in Fes gedwaald en vinden dan het dan wel goed, maar vind dan de uitgang maar eens! Dit lukt na veel zoeken, we drinken een bakkie thee en nemen dan een Petit taxi terug naar de camping. Hebben wat problemen met het internet en kunnen daarom niet met regelmaat onze verslagen versturen, vinden dat wel jammer.

Fes is de 3 na grootste stad van Marokko en de oudste keizerlijke hoofdstad. Sinds 1981 staat hij op de werelderfgoedlijst .De straatjes en steegjes zijn soms nauwelijks 60 cm. breed. Fes is de enige stad met 2 medina’s.