De eerste week

Moi, hier dan het begin van onze reis. Zaterdag nog even bij ma geweest, daarna Sem en Teun te logeren en de volgende dag  afscheid van ons gezin. We werden door hen uitgezwaaid wat best emotioneel was. Daarnaast stonden ook nog een aantal lieve buurtjes die  ons ook het beste kwamen wensen en uit gingen zwaaien. Mees, Sem en Caro stonden nog even bij het hek van boer Kanon en toen werd het menens, we gingen echt ! Raar gevoel, in ieder geval bij mij. We reden door naar Anno in Vught. Gelukkig ging het al weer beter met hem na de rugoperatie die hij had ondergaan. Hij en Meinie vonden het erg leuk dat we kwamen en  dachten dat we bleven slapen. Dat was echter niet de bedoeling en tegen 5 uur reden we richting Antwerpen, waar we een camping zochten en vonden. De volgende ochtend verder tot even boven Orléans. Daar stonden we op een gemeente camping waar we door een stelletje kwajongens werden gelicht. Zij kwamen melden dat we 10 euro voor de camping moesten betalen, wat we ook deden. De volgende ochtend kwam echter de gemeentepolitie die bij ons nogmaals 7 euro kwam halen. Goede les, volgende keer een bon vragen dus!  s’ Avonds kwamen  we bij Harm en Grietje, waar we een gezellige avond hebben gehad. Harm kenden we al langer, maar Grietje was nieuw voor ons. Ze hebben sinds kort een relatie, maar zoals wij het konden zien, hebben ze het erg leuk samen. Woensdag zijn we langs rustige weggetjes richting Najac gereden waar op een camping hebben gestaan. Een dikke 30 jaar geleden hebben we hier ook gekampeerd met Tineke en met  haar en onze kinderen. Erg leuk om alles weer te zien, veel veranderd natuurlijk, maar ook veel hetzelfde gebleven. Herinneringen kwamen weer boven aan vervlogen tijden. Mam belde en wij belden TiTo om te zeggen dat we de volgende dag in de loop van de middag in Port Leucate aan zullen komen. Zij zorgden voor 2 plaatsen bij elkaar op de camping. ’s Avonds maakten we het pakketje open dat we van hen hadden gekregen. Er zaten 2 mokken in met moi er op, 2 pennen  en een sticker met als opschrift: er gaat niet pover Groningen, en een potje Groninger mosterd. Het oranje lint waar alles mee was vastgebonden hangt nu aan de auto! De volgende dag hadden we een prachtige reis door de Dordogne van 250 km in ongeveer 5 uur .  Even over half vier kwamen we op de camping aan. Gezellige middag en avond gehad met TiTo. Ton had al voorwerk gedaan wat betreft een restaurant en we aten daar heerlijk.  Daarna nog een kaartje gelegd en lekker bij gekletst. De volgende ochtend nog samen een ontbijtje en toen was het weer afscheid nemen. Wij naar Cadaques in de kop van Spanje en zij voor hun laatste vakantieweek naar Narbonne Plage. Voor ons was het maar 100 km, maar daar deden we wel 3 uur over. Mooie rit langs de Franse en Spaanse kust.  Nu staan we op een camping eigenlijk boven de begroting, maar in het kader van de nostalgie hebben we het toch maar gedaan! Vanavond wandelen we naar het dorp en gaan daar wat eten.