De laatste week Roemenië!

Hallo allemaal,

Dit is ons laatste verslag uit Roemenië. we hebben het erg naar onze zin gehad en kijken met veel plezier terug op bijna vijf weken toeren in dit prachtige land, het is zeker aan te bevelen om daar op vakantie naar toe te gaan. We hebben een paar weken geleden een weerkerk gezien , maar niets over vermeld, deze keer zagen we weer een paar  en beginnen nu met een infoverhaaltje over de weerkerken. Voor nu, groetjes en tot het volgende verslag!

RiFra

Weerkerken

Vanaf ongeveer de 11e eeuw kwamen er Saksen vanuit heel noordwest Europa richting het huidige Roemenië, toen vallend onder Hongarije. Zij 'koloniseerden' Transylvanië, een gebied tussen Bistrita, Alba Iulia, Brasov en Sibiu. Omdat de Hongaren zelf niet voldoende talrijk waren om het nieuwe gebied onder controle te houden in een periode van aanvallen van de Mongolen rond 1241 deed de Hongaarse koning Geza II een oproep aan de Saksen om hun dorpen te beschermen: de weerkerken werden geboren. Jarenlang zijn de immigranten uit noordwest Europa simpelweg Saksen genoemd (ja, die van de leverworst), maar feitelijk waren het Vlamingen, Walen, Luxemburgers en Noord-Duitsers uit het Rijn- en Moezelgebied. Zij hebben in deze streek erg hard gewerkt, op velerlei gebied: als boeren en als handelaren. De Roemenen kennen daarover het gezegde: "Als het heet is werken enkel ezels en Saksen". Pas in onze tijd, tijdens de regering van Ceausescu en later, gingen velen weer terug, maar allemaal naar Duitsland. Veel van hun huizen staan nu helaas leeg. Ook de (weer)kerken zijn veelal in onbruik geraakt. De lege kerkgebouwen staan er nog als herinnering. Op de gevels staan bijbel-teksten in het Duits. Om zich te beschermen werden rondom de kerk allerlei woningen en voorraadschuren gebouwd en om dit alles heen werd een hoge en dikke muur opgetrokken. Ten tijde van een belegering kon de bevolking zich rondom de kerk terug trekken. We noemen deze vestingen rondom een kerk verdedigingskerken. In het Nederlands heet zo'n verdedigingskerk ook wel een 'weerkerk', in het Roemeens 'biserica fortificata'. Mooie voorbeelden zijn: Biertan, Aiud (mooie Hongaarse kerk) en Medias. De meeste weerkerken vind je in de omgeving van Brasov.

Zondag 18 juni                  Vaderdag in Ciocanesti,

Opstaan, lekker douchen en dan een vaderdagontbijtje klaarmaken voor Frankie. Van de kinderen komen er appjes en een smsje op zijn eigen telefoontje, leuk! Iedereen vertrekt weer en wij ook, nemen niet echt afscheid meer, we blijven aan de gang. Als eerste gaan we langs een houten klooster die in de buurt van de camping ligt. Mooi , er is net een mis aan de gang, zondag he!  Dan gaan we een route langs houten kerkjes doen. Het valt ons op dat in deze regio nog erg veel in klederdracht wordt gelopen. Onderweg komen we langs een houten klooster, die willen we ook graag bezoeken. Het is echter zo druk dat er geen parkeerplaats te vinden is, weekend he! We laten hem dus links liggen en zien alleen een paar houten kerkje, zijn erg mooi zitten bouwkundig goed in elkaar. Daarna moeten we een overnachtingsplekje zien te vinden, de eerste die we op de TomTom zetten is niet te vinden, de tweede is dicht, maar de derde is open en achteraf zijn we blij dat de eerste twee campings niet lukten. We komen bij Wladimir in zijn tuin en worden hartelijk door hem ontvangen. Het is ondertussen al vrij laat geworden, rond 5 uur en we besluiten bij hem te eten. Hij is 67, van origine ingenieur, maar na 18 jaar in een grote stad te hebben gewoond en gewerkt, kwam hij er achter dat zijn hart op het platteland ligt. Hij woont alleen en kookt voor zijn gasten. We krijgen een heerlijke kippensoep met groenten  met daarbij brood, gepureerde knoflook, creme  fraiche, azijn en hele groene pepers, heerlijk!!! Daarna gekookte aardappels, stoofvlees  en een tomatensalade. Wladimir eet zelf ook mee en smakt en kletst  honderduit. Onder het eten komt er nog een camper, deze stond er al en was een dagje aan het toeren. De camperaars zijn een fransman met twee dochtertjes van 11 en 8 jaar jong. Hij is een jaar met hen op reis en geeft ze zelf les! Naast de camper heeft hij een kleine ger, zelf gebouwd en daar slapen zijn dochters in. Zijn droom is om ook nog eens naar Mongolië te gaan! De avond vliegt om, Wladimir is wat grieperig en heeft hoofdpijn, de fransman masseert zijn hoofd met etherische olie en wij geven hem paracetamol. Hij knapt van allebei goed op en wij hebben een erg leuke avond!

Maandag 19 juni              47e verjaardag van onze zoon Jan Paul Humorului,

Hieperdepiep hoera, vandaag is  JP jarig, vannacht een appje gestuurd en morgen nog bellen natuurlijk. Toch altijd een beetje heimweegevoel als je weg bent en een van de kinderen of kleinkinderen is jarig, maar ja, je kunt maar op een plaats tegelijk zijn en dat is nu in Roemenië! Vanochtend het blog verstuurd tot en met 17 juni, was best wel even wat werk, want ik liep wat achter. In de tussentijd is Frank samen met Wladimir bezig om de fietsketting te repareren en warempel met het gereedschap van Wladimir lukt het, we kunnen weer fietsen! Dat doen we vandaag niet, we pakken de auto en rijden nog een keer richting kloosters, niet zo ver, maar net 50 km. leuke rit, onderweg wat boodschapjes en tegen 2 uur komen we aan op de camping. Boterhammetje en dan ga ik op de fiets wat boodschapjes doen in de buurt van het klooster.  Frank blijft lekker bij het kotje, hij is al een paar dagen snotterig en vandaag is het wat erger geworden, is dus niet fit en doet het lekker rustig aan. Rond half 7 onze tijd bellen we met onze jarige job en zingen hem toe. Daarna gaan we zelf weer eens een potje eten make, dat gebeurt niet vaak de laatste tijd. Uit eten gaan is zo goedkoop dat het niet de moeite loont om zelf te koken. Wij eten vandaag linzen met wat groentes,  zure room, kerrie en eieren. Dit aten we vroeger ook vaak tijdens vakanties met mijn zus, haar kinderen  en onze kinderen, de kinderen vonden het maar niks! Wij smulden er van en nu ook weer!

Dinsdag 20 juni                 Sovata,

Vandaag rijden we een stuk van Humorului naar Sovata, best wel een aardig stuk, maar zo komen we wat in de richting die we zo langzamerhand moeten gaan. Mooie route weer, tis niet anders, altijd eigenlijk mooi! Doen wat boodschapjes onderweg en gaan in Sovata op de camping staan waar we al eerder waren. We gaan vanavond barbecueën, we hebben een poosje geleden vlees gekocht, dat moet nu eindelijk maar eens op en op de camping is een prima barbecueplaats. Als we ons gesetteld hebben zien we dat een Nederlands stel, die we op de camping bij Ella en Ruud hebben getroffen hier ook zijn, natuurlijk even ervaringen uitwisselen. Ook staan er Nederlanders met een terreinwagen die daarmee naar Afrika zijn geweest, mooie verhalen, ook over Namibië TiTo! Onze barbecue is heerlijk en daarna drinken we koffie met z’n zessen op een picknickplekje, gezellig! Tegen elven wordt het wat frisser en gaan we naar binnen. Het was vandaag weer een warme en goede dag!

Woensdag 21 juni           Blajel,

Betalen en nemen afscheid van de Nederlanders. Als ik heb afgerekend en als we al even onderweg zijn kom ik tot de ontdekking dat ik de ID kaart van de ACSI niet heb terug gekregen. Vervelend,  maar niet onoverkomelijk. Moeten het nu doen met onze passen, niet afgeven alleen maar gebruiken om  in te schrijven. Ritje over een wit weggetje, prima. We ontdekken dat de wegen op de kaart zijn ingeschaald naar breedte, paars is een vierbaansweg, snelweg dus, oranje is een brede tweebaansweg weg, geel is een smalle tweebaansweg en wit is een weg zonder middenstreep. Het zegt niets over de kwaliteit van de weg, het kan best zo zijn dat een oranje weg een slechte weg is met veel gaten en dat een wit weggetje een prima te berijden weg is. Deze dag rijden we over veel witte weggetjes en die zijn prima! Onderweg even weer wat boodschapjes, er staan buiten de winkel 2 kleine kinderen die met de hand over de buik wrijven en “mangare, mangare”zeggen. Wij geven ze geen geld, maar kopen in de winkel twee chocoladecroissants voor ze. Als we die aan hun geven stralen ze helemaal en verorberen de croissants meteen. je ziet we zien dit vaker, de kinderen zien er niet echt hongerig uit, maar wel verwaarloosd. Het bedelen wordt hen van jongs af aan bijgebracht.Van een Nederlandse campingbeheerder horen we dat het eigenlijk altijd Roma's zijn.Dan rijden we door naar camping Doua Lumi, wat twee werelden betekent. Het is van een Nederlands echtpaar, Hans en Wilma en we worden hartelijk met koffie door hen ontvangen. Nadat we ons middagbroodje hebben verorbert gaan we op de fiets naar twee dorpen, Bazna en Velt, verderop. Daar zijn weerkerken en die willen we graag zien. Die in Bazna is prachtig, maar die in Velt is behoorlijk aan verval onderhevig en staat op instorten. Onderweg zien we een kudde buffels en weer een paar kindjes die “mangare” zeggen en over hun buikje wrijven. We geven ze 5 lei en bedenken dat als we weer gaan fietsen we een pak koeken of iets anders eetbaars mee moeten nemen. Terwijl we fietsen wordt het in de verte al donker en als we terug zijn barst er een behoorlijk onweer los, even een flinke plensbui en dan is het weer prima. We eten vlees wat gisteren van de barbecue  overgebleven is met daardoor heen verse groentes, veel champignons en rijst, lekker maaltje.

Donderdag 22 juni                          Gilau,

Een rustige rit door het Roemeense landschap en door veel Roemeense dorpjes. Zien ook weer veel ooievaars. Ik heb besloten dat ik nu genoeg foto’s van ooievaars, Roemeense huizen, dorpjes, paard en wagens en mensen heb geschoten, dus geniet ik nu alleen nog maar tijdens de rit. We komen langs Turda en zien de beroemde kloof liggen, maar die doen we nu niet. Voor een volgende keer bedenken we! Zo staan er nog wel wat dingen op ons verlanglijstje voor een volgende trip Roemenië. We komen redelijk op tijd aan in Gilau op camping ElDorado. Bij aankomst worden we verwelkomt door Herman Schutrups, eigenaar van de camping. Ik zeg meteen “Schutrups, je moet een Drent zijn en misschien wel een Zuudloarder”.  Hij bevestigt dit, is geboren in Vries en opgegroeid in Zuidlaren en heeft nog een poos aan de Dennenlaan gewoond. Hij en zijn vrouw Corrie hebben gewerkt op Dennenoord, grappig! Het toeval wil dat ik  nog met een nichtje, Marieke Schutrups,  heb gewerkt op de Berkenhof. We drinken samen met hen een bakje koffie, waarbij heel open wordt gesproken over Corrie die Alzheimer heeft. De camping gaat nu over in andere handen en zij wonen het grootste deel van het jaar in Nederland  en gaan zo  nu en dan terug naar hun stekje in Roemenië, een leuke ontmoeting. Later op de dag komt er een Nederlands echtpaar langs die al 25 jaar ook regelmatig in Roemenië komt. Het zijn vrienden van de Schutrupsjes en als wij ’s avonds uit eten gaan zitten zij daar ook met hun vieren. Na de maaltijd gaan we nog even bij hun aan tafel zitten te  kletsen en daarna naar het kotje voor een bakje koffie. O ja, vandaag nog even de was gedaan, alles weer lekker schoon en droog in de kast. Had eigenlijk vandaag het kotje voor de laatste keer deze trip willen opruimen, schoonmaken en het bed verschonen, maar het is veel te warm voor dit soort activiteiten, anderen keer maar weer!

Vrijdag 23 juni                  Nires,

Nemen afscheid van Herman en Corrie en reizen af naar het noorden, naar Nires camping het Zwaluwnest. De route is niet echt mooi en even na Cluj Napoca komen we langs een sloppenwijk. We horen later dat dit een Roma wijk is en dat deze mensen niet anders willen dan op deze manier leven. Wij weten dit niet en kunnen het ons niet voorstellen. We komen even na enen aan op de camping die geleid wordt door een echtpaar, Janos en Klari. Het blijkt al snel dat we hier 6 jaar geleden ook zijn geweest. Dat was in september en toen hebben we geholpen om de mais te ontkolven. Er staan alleen maar Nederlanders op de camping en als we er even zijn komen ook Rob en Kitty die we eerder hebben getroffen er aan rijden. Van hen horen we dat ze noodweer hebben gehad onderweg met hagel en omgewaaide bomen, wij hebben alleen maar donkere luchten gezien. Ik schrijf wat bij en Frank maakt een wandelingetje rond het dorp. Daarna is het eten bij Klari en Janos: goulash, polenta, brood, een heerlijke salade en van tevoren natuurlijk een palenka. Een gezellige maaltijd waarin veel ervaringen worden uitgewisseld. Een prima dag met erg warm weer.

Zaterdag 24 juni               Breb,

Heerlijke nachtrust gehad en niet te laat op. We gaan vandaag naar Breb, daar moet een mooie camping in de bergen liggen in een authentiek Roemeense  dorpje. We nemen afscheid en beloven Janos dat we foto’s van 6 jaar geleden over de mail zullen sturen. Daar staan de vader en moeder van Klari bij op en vader is intussen overleden. We hebben een binnendoor-route over witte en gele weggetjes en die is weer erg mooi. Het laatste gedeelte zijn de wegen wel minder, veel gaten en heel veel rikkies. In Breb zelf is de weg naar de camping helemaal slecht. Als we aankomen horen we van Eveline en Mathijs, de eigenaars van de camping, dat het een paar dagen geleden noodweer is geweest met onweer, regen en hagel. Zij hebben nog nooit zulk slecht weer meegemaakt.  Dit heeft zijn tol geëist aan de weg naar de camping. Ze hebben zelf geprobeerd er iets aan te doen, maar dat is niet gelukt. Nu moet de gemeente het doen en het is maar de vraag wanneer. De camping is super en we  hebben een prachtig plekje met uitzicht over de bergen. Zitten nog even lekker in het zonnetje en rond half zeven gaan we nog een wandeling maken van zo’n anderhalf uur door en rond Breb, hartstikke leuk! Worden binnengehaald door een bejaarde dorpsbewoonster op haar erf waar vijf vrouwen op een bankje zitten en nog eens twee mannen. Een heel gesprek met handen en voeten en ik mag een foto van de dames maken en dan ook nog eentje van de dames met mij erbij, erg leuk! Het is een echt authentiek Roemeens dorp waarvan er nog heeeeel veel zijn in dit land. Drinken nog wat in het dorpscafé annex winkeltje, wandelen terug en dan is het zo maar half negen. We hebben nog  niet gegeten en vanmiddag hebben we de koelkast uitgezet en ontdooid en nu  eten we de restjes uit de vriezer en de koelkast. De koelkast is weer heerlijk schoon en de vriezer is leeg en wij zijn vol!

Rifra