Richting oost Marokko

3 november,  21 jaar TiTo, ’s middags met ze geskyped en gefeliciteerd. Staan al op tijd op en ik ga aan de slag met achterstallig reisblogwerk en verstuur het nieuwe verslag met foto’s en kaart. We zijn er zo langzamerhand wel achter gekomen dat het handiger is om elke dag te schrijven en foto’s te bewerken dan een paar dagen over te slaan. Het plan is dan ook om het vanaf nu elke avond even te doen. Frank spoelt de was nog even uit en tegen twaalven zitten we in de auto. Als we de camping uitrijden ziet Frank dat het lampje van de handrem blijft branden. Gelukkig is er na 50 meter al een garage en deze helpen ons uit de brand. Er moest wat olie bij en dan is het weer oké. De reis naar Ait Benhadou verloopt voorspoedig en rond 2 uur zijn we al op de camping. Skypen met ma en laten haar de omgeving zien, leuk! Wandelen dan naar het fort. In dit fort zijn een hoop films opgenomen bijvoorbeeld; Lawrence of Arabie, Alexander de Grote en Gladiator. Een flinke klim omhoog, maar het loont de moeite, een prachtig uitzicht vanuit daar. Lopen terug en komen langs de crew voor de opnames van een nieuwe film. Onderweg kopen we doeken voor zandstormen in de woestijn en laten ons toch nog weer een oor aannaaien door 2 kettingen te kopen. Deze waren achteraf maar een paar DH waard, maar wij betaalden na afdingen voor beide samen 100. Hebben nog een poos buiten gezeten, maar de buurhond heeft nogal veel herrie, dus zijn we maar naar binnen gegaan. Frank is nog op zoek geweest nar onze mederecreant Ben Haddou, maar heeft hem niet gevonden

4 November, rond 10  uur vertrekken we richting Zagora, een rit van zo’n 150 km door de Draa Vallei. Een prachtige rit met veel kashba’s en groene oase’s. de huizen zijn van leem gemaakt en gaan helemaal op in de omgeving. Onderweg komen we door een stadje waar regelmatig films worden opgenomen en daar kun je een kijkje op de set nemen. Zier er indrukwekkend uit met beelden van Cleopatra en Toetanchamon. Daar tanken we weer vol en rond 2 uur komen aan in Zagora waar we eerst even gaan pinnen, de poen moet zo nu en dan even weer worden aangevuld nietwaar! Komen op een prachtige camping te staan waar er voor ons kotje een rietmat wordt uitgerold. Reserveren voor ’s avonds en maaltijd en daarna fietst Frank naar het centrum en rijdt door een sloppenwijk, daar zie je de armoe. Ook komt hij op de zondagsouk, een grote souk ditmaal buurman! Het eten was deze keer uitmuntend, een heerlijke soep en een prima gekruide Tajine, als toetje yoghurt. We zijn behoorlijk vol geworden. Het is nog steeds erg warm, vandaag rond de 40 graden en nu is het nog wel tegen de 30. ‘s Avonds komt er nog een man op de camping staan, hij is in zijn eentje. Hij is in een klein campertje gemonteerd op een jeep met een Duits nummerbord. In de loop van de avond krijgt hij bezoek van 5 gesluierde vrouwen, waarvan eentje duidelijk zijn voorkeur heeft. Het lijkt op een soort van date met chaperonnes. Hij houdt haar hand vast, knuffelt met haar, maar ze vertrekt wel weer met de andere vier vrouwen. (Waar je al niet op let als er maar twee onderkomens op een camping staan).

5 november,  rond de klok van 10 zijn we weer op pad en rijden door een adembenemend mooi landschap over een onverharde weg naar Alnif. Komen nu een kudde dromedarissen tegen (we zijn er achter dat het geen kamelen zijn, ze hebben maar 1 bult) en nu echt aan de kant van de weg, we stoppen om foto’s te maken. Onderweg maken we ook foto’s van afslagen van wegen, die zijn gemarkeerd met stapeltjes stenen. Anders rijd je er zo voorbij! Zo nu en dan hebben we een tegenligger en dan moet alles even dicht in verband met opstuivend zand. Onderweg stoppen we in een dorpje bij een heel klein supermarktje om te vragen of er ook brood wordt verkocht. Dat is niet het geval, de winkelier schreeuwde naar iemand die buiten stond, dat deze brood moest halen. Tegen ons zei hij dat het brood niets kostte. We kopen er dan nog maar 6 eieren en een pak sap. Delen schriftjes en viltstiften uit aan wat kinderen en er komt een oude man vragen of hij ook mag hebben, natuurlijk! Onderweg waren we ook al 2 balpennen kwijtgeraakt aan 2 oudere mannen, eentje vroeg er om en toen hij er eentje kreeg, kwam er een andere man en die stak ook zijn hand uit. In Alnif komen we terecht op een binnenplaatsje achter een hotel. Er staat een soort nomadentent waarin je even lekker in de schaduw kunt zitten. Vandaag is het ook weer goed heet en het stikt steeds van de vliegen die nogal hardnekkig op je komen zitten. Gelukkig hebben we antimug bij ons en dat helpt wel voor een tijdje. Er zijn een aantal kinderen en gelukkig hebben we nog stiften en schriftjes. Delen deze uit en ze zijn er duidelijk blij mee. De bellenblazers zijn op en het viel op dat de kinderen en ook de ouders niet weten wat het is. Je moet het echt voor doen en dan vinden ze het erg leuk. Mijn moeder heeft zelf met ons geskyped.  JP  was bij haar en vertelde hoe ze het moest doen en het gaat haar prima af! Tegen 5 uur, als de ergste hitte weg is, wandelen we door het dorp. Het is geen rijke gemeenschap, maar we worden overal erg vriendelijk bejegend en zelfs een paar keer uitgenodigd om mee te eten. (Ja Kira, de mensen zijn hier ontzettend aardig!). drinken een bakje koffie en rond 8 uur gaan we eten. Frank brochette de beauf en ik brochette de mouton (schaap)met zelfgemaakte frietjes en eigen gebakken brood. Dit wordt weer begeleid door een gemeentepilsje. Krijgen druiven na. Na het eten komt de ober bij ons en is zeer verrast dat ik Spaans spreek. Hij gaat zitten en vertelt de geschiedenis van de Berbers en zijn familie en is ook in ons geïnteresseerd, al met al een hele gezellige avond.

Alnif, is een klein plaatsje waar vooral veel Berbers wonen. Het leeft vooral van de handel in trilobieten, fossielen en aardappelen. De eersten worden uit de kloofwanden in de omgeving geschraapt en de aardappels worden verbouwd in de omliggende palmbossen. De Parijs – Dakar route liep door het dorp tot  de rally verkaste naar Argentinië.

Wij hebben natuurlijk ook gezocht naar trilobieten voor de kleinkinderen en ze ook nog gevonden!

6 november, de dag van de Groene Mars, een nationale feestdag dus. De Marokkaanse kinderen hebben momenteel 2 weken vakantie, gelijkwaardig aan onze Kerstvakantie.

Als we wakker worden ruiken we een houtvuurtje en ja hoor, er wordt al een vuurtje in het oventje gestookt om brood te bakken. Wij volgen het bakproces en maken foto’s. De oven wordt aangestoken met een soort stro en als dat goed heet is wordt het van te voren gemaakte deeg op de hete kiezelsteentjes gelegd. Het rijst dan heel mooi en als het aan 1 kant bruin is, wordt het met 2 ijzeren staven gedraaid. Wij krijgen ook een pas gebakken warm broodje, heerlijk! Het brood wordt door een vrouw gebakken en een andere vrouw is druk bezig met de was, Geen wasmachine, maar een kruiwagen waar de was in wordt gedaan. Dat is pas werken. We nemen afscheid en gaan 130 km verder naar Merzouga. Daar is woestijn met hoge zandduinen. Bij aankomst op de camping krijgen we thee geserveerd met lekkere koekjes en pinda’s. het is goed warm, met een hete woestijnwind. Zitten lekker in de schaduw uit te puffen en tegen half 5 lopen we de zandduinen in. We worden gevolgd door een jongen die ons uiteindelijk wil verkopen, wij kopen niets! Dit stuk van de woestijn met zandduinen is ongeveer zo groot als Terschelling. Het is wel heel erg mooi, maar ook heel erg toeristisch. Door de ongerepte zandduinen racen motoren, quads auto’s en natuurlijk kamelen, maar ja die horen er! We horen van de eigenaar van de camping dat er overmorgen een driedaagse internationale Berberbijeenkomst zal zijn, met veel Berbermuziek.

Merzouga, is een dorp aan de rand van het Marokkaanse woestijnduingebied Erg Chebbi. De inwoners leven van landbouw, maar ze hebben geen rivieren om hun akkers te irrigeren. Ze hebben wel dadelpalmen. Een toeristische attractie is ongeveer anderhalf uur per kameel de woestijn in te gaan naar een Bedoeinentent, daar te eten en te overnachten en vroeg in de ochtend, rond 6 uur, een fantastische zonsopgang te zien. Dan nog een ontbijt en retour naar Merzouga.