9 tot en met 15 maart, Vergina, Edessa, Pella en Sykia!

Hallo allemaal,

Dit is even mijn laatste verslagje! Ik vertrek dinsdag de 17e voor 2 weekjes naar Zuudloar'n. Even mijn moedertje, de kinderen en de kleinkinderen zien en iets gezelligs met ze doen. Frankie blijft in zijn uppie achter en moet zich zelf even vermaken zonder mij, maar hij zegt dat dit geen probleem is! Voor wie ik zie in zuudloarn, tot dan en voor de anderen tot schrijfs!

Liefs RiFra 

Maandag 9 maart,
Het is de hele nacht droog geweest, maar wel frisjes. Frank haalt een warm broodje bij de supermarkt en geeft het restje brood van gisteren aan een kreupele zwerfhond, die lopen in deze contreien bij bosjes! Als je door een straat of soms ook over de autoweg rijdt, komen ze blaffend op de auto af en moet je uitkijken dat er geen vloermatje van wordt gemaakt! Gelukkig is ons dat nog niet overkomen, lijkt me erg naar. We gaan vandaag naar het oude Pydna. Eigenlijk willen we de tolweg helemaal mijden, maar tot ons verdriet lukt dat niet helemaal. Wel rijden we het grootste deel over de secundaire weg. In Paralia doen we boodschapjes bij de Carrefour en de Lidl. Op de parkeerplaats komt er een man naar ons toe die erg geïnteresseerd is in ons kotje. Het is een ingenieur en hij wil zoiets ook introduceren in Griekenland. Hij is razend enthousiast, schrijft van alles op en bekijkt ons kotje van binnen. Als hij uitgekeken is doen we onze boodschappen en rijden daarna langs de zee naar de opgraving van Pydna. Al met al nog geen 40 km gereden. Als we aankomen bij de opgraving komt de beheerder naar ons toe om te vragen of hij ons rond kan leiden. We vertellen hem dat we 2 jaar geleden ook zijn geweest en dat de opgraving toen veel indruk op ons had gemaakt en dat we daarom nog een keertje komen kijken. Hij nodigt ons dan uit voor een bakje koffie en, hij heeft van alle bezoekers die dat willen een foto op FB gezet, zoekt ons op. Erg leuk allemaal, hij maakt buiten nog een paar foto's van ons en wuift ons uit. De foto's staan na een een half uur al op FB. Hij heeft ons de oude weg naar Vergina uitgelegd en die nemen we dan ook. Vergina is onze volgende stop, daar is een echte camperplaats. We worden erg vriendelijk ontvangen en settelen ons voor 2 nachten. 

Dinsdag 10 maart,
In de loop van de ochtend wandelen we naar de Tombe van Phillipus 2. Al we er bijna zijn zien we hordes schoolklassen die er ook heen gaan, we tellen zo'n 20 bussen. Ondanks de grote aantallen kinderen was het zeker de moeite waard, een schitterend museum gemaakt rond 4 tombes. Een indrukwekkende ervaring! Daarna gaan we op zoek naar de archeologische site en naar het paleis van Alexander. Deze zijn echter gesloten wegens restauratie cq renovatie. De wandeling er naar toe was mooi en uphill. Onderweg komen we nog een paar Macedonische tombes tegen en overal zie je resten van het oude Vergin. Pydna, waar we gisteren waren, was overigens de havenstad van Vergine. Na ons middagbroodje wandelen we nog wat rond en worden zo nu en dan worden belaagd door zowel kleine keffers als grotere honden. Gelukkig hebben we onze dogdazzer en die helpt prima om de honden van ons af te houden. Terug hebben we een babbel met Stefano, de Camperstop eigenaar. We vragen waar we kunnen eten en hij heeft duidelijk een vriend waar hij ons heen verwijst. Even later komt hij terug om te vertellen dat we om 7 uur welkom zijn, maar dat het ook eerder mag. We gaan dan ook om even over 6en die kant op. Tot onze verrassing zit ook Stefano daar, hij komt gezellig bij ons zitten en vertelt dat hij 70 jaar is, 21 jaar in Duitsland heeft gewoond en met een Duitse vrouw is getrouwd. Ondertussen woont hij al weer 25 jaar in Griekenland. Het eten is overigens prima, we bieden Stefano ook iets aan, maar hij wil niets mee-eten. 's Avonds belt mam, ze vertelt dat ze morgen met Tineke naar het winkelcentrum gaat, hartstikke leuk! Het wordt mooi weer en het is ongeveer 4 maanden geleden dat ze er uit is geweest. 

Vergina
Tijdens opgravingen buiten het dorp ontdekte men de toegang tot een ongeschonden graf. Hierin kwam onder meer een schedel naar boven waarvan de oogkas beschadigd was, volgens Andronikos het bewijs dat dit het graf was van koning Phillipus 11 die zijn oog verloor toen hij daar getroffen werd door een pijl. De botten lagen in een schitterend gouden kistje, versierd met het symbool van de  Macedonische zon (ten onrechte vaak Macedonische ster) genoemd. De ontdekking leek te bevestigen dat hier Aigai (Latijn: Aegae) had gelegen, de eerste hoofdstad van het Macedonische Rijk.

De vondsten uit dit en andere koninklijke graven werden een aantal jaren tentoongesteld in het Archeologisch Museum van Thessaloniki In het jaar 2000 werden de vondsten overgebracht naar Vergina waar zij tentoongesteld worden in de onmiddellijke nabijheid van de Koninklijke Tomben. Alhoewel deze Schat van Vergina op zich van groot archeologisch belang is, en beschouwd moet worden als de belangrijkste ontdekking in Griekenland sinds de vondst van Mycene door Schliemann wordt de identificatie als de graftombe van Philippus II door sommige geleerden betwist. De zogenaamde Zo'n van Vergina is in de regio vaak op vlaggen te zien. Het symbool werd door Alexander de Grote in geheel zijn rijk gebruikt. 

Woensdag 11 maart,
Vandaag rijden we naar Edessa, daar moeten prachtige watervallen zijn in het midden van de stad. Het is maar 59 km rijden en de weg is goed. Onderweg begint het voor de verandering behoorlijk te regenen, maar als we in Edessa aankomen, is het bijna droog. We parkeren de auto en wandelen naar de watervallen. Het blijkt een park te zijn en we wandelen er rond. De grote waterval is een imposante waterval van meer dan 100 meter hoog. Ook kun je achter de waterval lopen en is er een oude watermolen. We hebben geen spijt dat we zijn gegaan. Helaas is er geen gelegenheid om ons kotje neer te zetten voor de nacht en na rijp beraad besluiten we om naar de archeologische site van Pella te rijden en kijken of we daar kunnen staan. En ja hoor, dat lukt. Een mooie parkeerplaats aan de site, er staan niemand en niemand heeft dus last van ons. We bekijken de site, wel leuk, maar niet bijzonder. Wel leuk is dat we 2 jonge  hondjes om het kotje hebben, we voeren ze hondenbrokjes die ze gretig opeten. En belangrijk, we hebben het verder drooggehouden vandaag!!!!!

Donderdag 12 maart,
Nadat we onze honden hebben gevoerd vertrekken we naar Epanomi, een plaatsje aan de kust waar een camperplekje moet zijn. Het is een stralende dag met een onbewolkte lucht, geweldig! We rijden een leuke route en zijn op tijd op plaats van bestemming. Onderweg hebben we boodschapjes bij de Lidl gedaan, is ook in Griekenland veruit de voordeligste supermarkt. We hebben een superplekje aan het strand bij de haven en brengen het grootste deel van de middag door met in het zonnetje zitten, heerlijk! Maken nog wel een wandeltje door het dorp en de haven waar de vissersbootjes af en aan gaan. 

Vrijdag 13 maart,
Oei, oei, vrijdag de dertiende, uitkijken dus! We rijden ongeveer 80 km naar Sykia op het schiereiland Sithonia. Een mooie rit met onderweg toch wel weer regen en veel ondergelopen gebied, het is duidelijk erg slecht weer geweest deze winter. Het schiereiland heeft een rondweg en wij doen vandaag de eerste helft naar het zuiden. Als we bij het strand komen, zijn de straten helemaal ondergelopen en moeten we daar doorheen rijden. We komen bij een camping, maar die is gesloten. De eigenaar vertelt dat in de omgeving alles dicht is in verband met het slechte weer. Er moet veel aan reparaties enz worden gedaan. Als we vertellen dat we alleen maar een plek zoeken om ons kotje neer te zetten en verder helemaal zelf supported zijn, zegt hij dat we dan wel ergens een plekje op het terrein mogen zoeken. Hij loopt met ons mee en wijst een paar plekjes aan die redelijk droog zijn. We mogen het elektra aansluiten en hij vraagt of we wifi willen. Als we vragen wat we moeten betalen maakt hij een gebaar van laat maar zitten, superdepuper! We hebben natuurlijk weer een hond bij het kotje die niet bij ons weg te slaan is. In de loop van de middag lopen we richting strand, maar kunnen de camping niet af zonder natte voeten te krijgen. We accepteren dit maar en krijgen kletspootjes. Als we teruglopen komt er een auto aan en de chauffeur stapt uit om een praatje te maken. Het is een Duitser die al 7 jaar met zijn gezin in Sykia woont. Hij zegt ook dat het de slechtste en natste winter is sinds tijden. Blijven de rest van de middag en avond binnen, kunnen ook niet anders. 
Sykia en Paralia Sykias. Sykia bestaat in principe uit twee dorpen. Enerzijds het dorp Sykia in het achterland, en anderzijds het dorp Paralia Sykia in de gelijknamige baai, paralia betekent strand. Paralia Sykias ligt 147 kilometer van Thessaloniki en zesentachtig kilometer van Polygyros en is de grootste natuurlijke haven van Griekenland. Sykia betekent in het Grieks vijgenboom. Sykia is een van oudste dorpen in Chalkidiki. Je komt hier huizen en gebouwen tegen uit de 19e eeuw.

Zaterdag 14 maart,
Lekker ontbijtje en vertrekken dan, kijken even in het dorp Sykia en vervolgen dan onze ronde over Sithonia. Het is een mooie route, ruige natuur. We komen in Nikiti aan en vestigen ons op een lege parkeerplaats aan de haven. Na een uurtje komt er een bewoner die het zicht op ons heeft, bij ons aangeven dat de plek een parkeerplaats is en geen camping. Nou ja, dat wisten wij natuurlijk ook wel. Dat zeggen we dan ook tegen hem en ook dat de campings dicht zijn en wij toch ergens moeten overnachten. De man is kort voor de kop en zegt dat dit niet zijn probleem is! Dat is natuurlijk ook zo en wij vertrekken dan ook maar. Komen uiteindelijk terecht op een stukje strand, heerlijk plekje! Lekker rustig en we zitten niemand in de weg.   

Zondag 15 maart,
Ontbijten met ons zondagse eitje, heerlijk zo eens per week! Op de Ipad hebben we gezien dat er ergens een plekje is waar je wild kunt staan, maar waar ook een camping is! Wij er dus op af, maar helaas we komen op een zandpad, moeten door de blubber en keren halverwege om. Besluiten dan om maar weer naar het plekje in Epanomi te gaan waar we een paar dagen geleden ook hebben gestaan. Installeren ons en gaan een kopje koffie drinken op het terras van een naastgelegen barretje. Het weer is vandaag prima, lekker zonnetje en T-shirtjes weer. Terwijl we op het terras zitten met uitzicht op ons kotje bedenken we dat we net zo goed 15 km door kunnen rijden naar de Camperstop in Kalamaria, vlakbij het vliegveld. Daar vertrek ik dinsdag voor 2 weken naar Nederland en blijft Frankie die tijd in zijn uppie in Griekenland. We lopen dus terug naar het kotje, maken alles weer rijklaar en starten de auto! Maar nee, deze geeft niet thuis, er gebeurt helemaal niets!!! En nu dan, gelukkig heb ik een superhandige man die gewapend met de gereedschapskoffer aan de gang gaat en de auto weer aan de praat krijgt. Wel maakt hij nog steeds wat vreemde geluidjes, de auto dan he! Als de auto eenmaal rijdt gaan we snel de 15 km doen en staan om een uur of 1 bij de Camperstop. Helaas pindakaas, het is een bedrijf en zondags gesloten. Daar staan we dan aan een hele drukke weg voor de Camperstop. Blijven er maar gewoon staan en lopen naar een naastgelegen pompstation. We leggen de juffrouw daar ons probleem voor en zij belt met de eigenaar van de Camperstop. We krijgen hem aan de lijn en hij zegt dat hij in de loop van de avond zal komen om ons er in te laten. Wij helemaal blij en helemaal als hij er om een uur of vier al aan komt. We staan er samen met Zweden, Duitsers en Zwitsers. Alles is gratis, het staan, het elektra, wifi, water enz. Volgens ons is ook de wasmachine gratis, maar dat zien we morgen wel! Later komt broer Alexander, familiebedrijf, we leggen hem het probleem met de accu en hij zegt dat er morgen even naar gekeken zal worden. Afwachten dus!