24 tot en met 28 april, Turkije!

Moi allemaal, 
Nou, dat was het weekje wel he! Iedereen bedankt voor de meelevende reacties. Gelukkig zijn we nu in een wat rustiger vaarwater beland. Het weer is beter, de wegen zijn goed en we hebben een camping, ook wel weer fijn!
RiFra

Vrijdag 24 april,
Toen we gisteravond terug kwamen van het eten en het kacheltje aan wilden doen, bleek ons gasflesje leeg te zijn. We houden ons dus maar warm met een paar waxinelichtjes. Het regent de hele nacht stevig door en Frank verwisselt dan ook in de stromende regen het gasflesje. Daarna afscheid nemen van mama, die voor ons gekookt heeft. Dan over een prima weg, met zo nu en dan flink mist en sneeuwbuien,naar het meer van Van. Onderweg komen we langs de berg Ararat van 5137 meter hoog, daar is de ark van Noach volgens de bijbel op gestrand. We kunnen door de mist de berg niet zien liggen, jammer! Vervolgens rijden we door en komen langs de Iraanse grens. Op iedere berg staan uitkijkposten, of die nu van Turkije zijn of van Iran is voor ons onduidelijk. Al met al zien we door de weersomstandigheden soms niet veel, wel jammer, want de route is prachtig met verschillende bezienswaardigheden. Deze moeten we laten liggen, misschien ooit nog eens in de zomer in de herkansing, hetzelfde geldt voor Iran. We zitten er wel vlakbij, maar hebben geen visum geregeld! Onderweg doen we in Igdir boodschappen, halen geld en nemen weer 4 GB internet op de Ipad. Bij het meer van Van wordt het lichter en knapt het weer op, de zo'n schijnt zo nu en dan! Staan op een camping, een niet betaalde parkeerplaats. We eten s' avonds in het restaurant, heerlijk vis. Ieder 5 visjes met een soort graan, lijkt op gort, een heerlijke salade, een bord met zuur en natuurlijk brood. Vergezeld door een flesje wijn was dit wel de lekkerste maaltijd de laatste tijd. Hebben wifi en vragen de kinderen via de app of zij het blog, wat we gisteren hadden verstuurd ook binnen hadden gekregen. Nee dus, nogmaals verstuurd en nu ging het goed! Met mijn moedertje gebeld, gezien haar leeftijd gaat het redelijk met haar.

Zaterdag 25 april,
Rijden vanaf het Van meer  en het wordt steeds beter met het weer. Onderweg veel herders met schapen, van jong tot oud en van mannen tot vrouwen. Onderweg komen we tot de ontdekking dat we geen internet meer hebben. De man van gisteren heeft er niets bij opgezet, balen dus. Onderweg laten we er nog als 4 GB bij opzetten, dit gaat wel goed. We gaan met een ferry over naar Kahta. Daar moet de auto achteruit de ferry op en ik vind dat Frankie dat prima doet. Maar ja, dan komt er een ferrymedewerker en die neemt het stuur van Frank over en zet ons kotje op de ferry. Iedereen die er bij staat vindt het prachtig en hebben de grootste lol, ik zit nog in de auto en Frank staat doodsangsten uit dat het niet goed zal gaan en dat de auto met kotje en mij de plomp in zal gaan. Gelukkig gaat het allemaal toch goed. Daarna vinden we al snel het plekje waar we willen overnachten, bij de Romeinse brug. We worden door Omer, de eigenaar van de camping  begroet, hij herkent ons van 2 jaar geleden. We nemen eerst een biertje en gaan later een hapje eten. Er zijn ook een aantal mensen uit Istanboel en we nuttigen samen de maaltijd. Niet te laat naar bed!

Zondag 26 april,
Bij opstaan ontdekt Frank dat  er olie lekt en moeten we dus weer naar een garage. Gelukkig is er een aardige man die dit voor ons regelt. Het is zondag, maar het lukt om iemand te vinden die de klus voor ons klaart. Er blijkt een gat te zitten in de Carter waardoor deze olie lekt, dit is gekomen door een steen die er tegen aan is geslagen. Dit kan gelukkig gerepareerd worden en als het klaar is rijden we terug naar waar we vanochtend zijn gestart om daar nog even te vertellen hoe het met de auto is afgelopen en om er iets te eten. We hadden het ontbijt gemist en Omer was nogal met ons begaan. We hebben daar een heerlijke lunch en rijden daarna verder richting de kust. In de buurt van Osmaniye gaan we op een parkeerplaats voor vrachtwagens staan. We komen tot de ontdekking dat we behoorlijk scheef staan en dat dit aan de auto ligt!

Maandag 27 april, Koningsdag!
In alle vroegte sta ik op om te kijken waar Nissangarages zijn in de buurt. De dichtstbijzijnde  lijkt in Adana te zijn, een kleine 100 km verderop. Wij dus die kant op en als we daar aankomen en ze de boel nakijken zien ze dat er een schokdemper kapot is. Deze wordt vervangen maar er is nog meer malheur met het spul! We worden naar een andere garage gebracht en daar worden de bladveren nogmaals gerepareerd en waar nodig is vervangen. Ieder zo zijn specialisatie! Tegen enen is dat klaar en we maken een flinke ruk naar Anamur aan de kust. Het weer is daar prima en we gaan naar een ons bekende camping. Hier is alles wat we nodig hebben: wasmachines, douches, een restaurantje en zon! We hebben al een poos niet kunnen wassen en ook is het lekker om even te douchen. Voor alle duidelijkheid, ons ochtendritueel ziet er als we wild staan als volgt uit.
Frank staat als eerste op, haalt de Ipad en het telefoontje van de laders, neemt zijn pillen, wast zich van boven tot onder met babydoekjes ( deze ruiken heerlijk), poetst zijn tanden, kleedt zich aan, neemt een bakje koffie en verlaat vervolgens het kotje om te kijken of er ergens een broodje te scoren is. Dan heb ik alle ruimte om hetzelfde ritueel te volgen als Frank, met dien verstande dat ik ook nog mijn haar moet doen! 
Als ik klaar ben maak ik het bed op, doe er plastic op, zet de etensbak erop zodat Frank zijn bankje vrij is om op te zitten en doe de gordijntjes open. Dit is voor Frank het sein dat hij binnen kan komen en gaan we saampjes een bakje koffie drinken en ontbijten.
We arriveren rond 6 uur op de camping in Anamur en gaan daar eten, nog maar even niet zelf koken. Frank ligt er niet te laat in, maar als ik hem na een tijdje volg merk ik dat het kotje overhelt naar een kant! Morgen maar weer zien waar dat aan ligt.

Dinsdag 28 april,
En ja hoor, een lekke band! Het houdt niet op wat betreft de auto. En eigenlijk zijn het steeds dingen die niets met de motor te maken hebben! Bij alle garages zeggen ze dat de motor er prima uitziet, alles wat er gebeurt komt door de slechte wegen die we bereden hebben. Ik ga gewapend met de vertaler op de Ipad naar Fatima om haar op die manier te vragen of zij een garage kan bellen en te regelen dat er iemand komt om ons te helpen. Zij lijkt het te begrijpen en zegt steeds "evet, evet" wij wachten dus de hele ochtend op iemand die niet komt, Fatima heeft het niet begrepen.  Na nogmaals een mislukte poging  te hebben gedaan, haalt Frank het wiel van de auto en gaat samen met Peter, een Duitse medekampeerder, in diens kampeerbusje naar een garage en laat daar de boel maken, dan het wiel er weer onder en staat de boel weer waterpas. Ondertussen heb ik het bed verschoont, er drie wassen doorgedraaid en het kotje schoongemaakt. Daartussen door lekker in het zonnetje gezeten. We staan aan het strand met uitzicht op vissersbootjes. Er loopt regelmatig een man met 1 koe over het strand, een vreemd gezicht. We eten nog maar een keer in het restaurantje, is niet zo duur en wel lekker, morgen gaan we zelf weer iets fabriceren!