Bulgarije uit, Roemenie in!

Hallo allemaal,

Hier weer een verslag van ons, nu uit Roemenië. Bulgarije hebben we achter ons gelaten, was leuk en zien nu wat Roemenië gaat brengen. Het loopt allemaal wat anders, zoals jullie weten. Hebben zelf niet zo veel info over Roemenie, maar via internet en info van andere camperaars komen we een heel eind!

Groetjes uut Roemenië

RiFra

Zaterdag 20 mei Kazanlak,

Willen eigenlijk wel wat boodschapjes doen bij de Lidl in Veliko Tarnovo, maar dat is een vrij grote stad en niet makkelijk om door te rijden. Besluiten dus om de stad links te laten liggen en richting Kazanlak, de hoofdstad van de Rozenvallei te rijden. Mooie rit, Bulgarije heeft een prachtige natuur vinden wij. Onderweg komen we langs een klooster en gaan die bekijken. Het is nogal toeristisch en we zien ineens herkenningspunten, hebben hem ongeveer 10 jaar geleden ook al eens gezien. Toch eg leuk, we wandelen daar nog een stukje richting een grot, maar ook die hebben we toen gezien. Maken foto’s en rijden dan weer verder. De camping bij Kzanlak vinden we zo, maar rijden eerst naar het stadje om inkopen te doen, jawel, bie de Lidl! Dan rijden we terug naar de camping waar ook een stel Nederlanders staan die op weg zijn naar Griekenland. In de middag fietsen we naar Kanzanlak en bekijken daar een kopie van een Tracische Tombe. Erg klein , maar wel mooi, het origineel staat er vlakbij en wordt goed beveiligd. Halen geld en fietsen terug, in de avond gaan we uit eten in een restaurant vlakbij, daar is een bruiloft aan de gang, maar we mogen er wel eten. Er is ook een lading jeugd van een jaar of dertien veertien, de leeftijd van onze kleinkinderen met begeleiding. Eem paar van die jongens zitten halve liters bier te drinken en te roken! Wij zitten het met verstand aan te kijken. Er is live muziek met een zanger, een zangeres, een toetsenist en een man die een houten  blaasinstrument bespeelt. Er wordt voornamelijk Bulgaarse muziek gemaakt en het duurt maar even of er wordt ook gedanst, een Bulgaarse volksdans. Iedereen doet mee, ook de jeugd van de biertjes en de sigaretten, leuk om te zien. Terug nog even nagenieten en horen tot laat in de nacht de muziek.

Thracisch graf van Kazanlak

Het Thracisch graf van Kazanlak (Bulgaars: 'Казанлъшка гробница', Kazanlŭshka grobnitsa) is een onderdeel van een grote Thracische necropolis aan de rand van de Bulgaarse stad Kazanlak. Het bestaat uit een smalle gang en een ronde grafkamer, beide versierd met muurschilderingen van onder andere een Thracisch paar tijdens een begrafenisfeest. Het monument dateert uit de 4e eeuw v. Chr. en staat sinds 1979 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De schilderijen behoren tot de best bewaarde Bulgaarse meesterwerken uit de Hellenistische periode. Het graf bevindt zich nabij de oude Thracische hoofdstad Seuthopolis, in een streek waar meer dan duizend graven van Thracische koningen en edelen te vinden zijn. De zittende vrouw van één der muurschilderingen wordt afgebeeld op het muntstuk van 50 Bulgaarse stotinki.

Zondag 21 mei                  Zverino,

Het heeft de hele nacht geregend, dan zachtjes en dan weer hard. Vanochtend bij het opstaan is het droog en wij vertrekken voor een rit van 216 km naar Zverino. Daar moet een camping zijn bij een resort  die  op 1 mei open moet zijn gegaan. We hebben weer een mooi rit over prima wegen, maar op gegeven moment leidt de TomTom ons naar een weggetje die we liever niet hadden gehad. Allemaal gaten en smalletjes. Dit duurt ongeveer 12 km waar we een half uur over doen. Komen dan weer op een betere weg en zijn dan ook snel op plaats van bestemming. Helaas pindakaas, de camping gaat pas op 1 juni open en nu dan! We hebben al een flinke reis achter de rug en het is al na drieën. Naast het resort is een parkeerplaats en daar mogen we gaan staan, prima plekje aan een rivier. Als we er een uurtje staan komt er een jong Duits stelletje die vragen op dit een camperplek is. we leggen ze uit hoe het komt dat we hier staan, zij vertellen dat ze ons vanaf de weg hadden zien staan en ook een plekje zochten, vandaar.  Ze komen er gezellig bij staan en zo hebben we gezelschap voor de nacht. 

Maandag 22 mei              Belogradchik,

Nemen afscheid van onze Duitse buurtjes en vertrekken noordwaarts naar Belogradchik. Daar zijn we acht jaar geleden ook geweest en hebben daar een paar mooie dagen op camping Madonna gehad. De eigenaars zijn een vrouw die goed Frans spreekt, wij niet en het was dus handen en voetentaal.  Haar man is profvoetballer geweest. Ze hadden toen een kleindochtertje op bezoek die  net zo oud was als onze 3 oudste kleinkinderen. Belogradchik staat bekend om zijn rode rotsformaties en daar hebben we toen een prachtige wandeling door gemaakt. De rit verloopt prima, de wegen zijn goed en het weertje ook. Onderweg zien we regelmatig hoertjes aan de kant van de weg staan, vaak niet ouder dan een jaar of 18, sneu! We zijn al op tijd in het stadje en doen daar een paar boodschapjes. Dan rijden we naar de camping. Als we uitstappen kijkt de eigenaresse ons aan,  wijst dan naar mij en zegt in het Frans dat ze ons herkent van wel 8 jaar geleden!!! Nou moet ik zeggen dat we haar toen een paar foto’s hadden gestuurd en die had ze bewaard en later laat ze deze aan ons zien. We worden in ieder geval hartelijk begroet en omhelst en zoeken een overnachtingsplekkie uit. We vragen naar de route die we de eerste keer hier hebben gelopen, maar volgens haar is die nu niet meer te bewandelen. We zijn de enige kampeerders tot er na een uurtje een Duitse camper bij komt staan. We eten een restje macaroni als voorgerecht en een soort chili sin carne met een karbonade, lekker!

Dinsdag 23 mei                 Belogradchik,

Na het ontbijt maken we ons op voor een wandeling naar de grot en de rode rotsen. We willen beide onze wandelschoenen aan doen, maar die van mij zijn zeiknat van binnen, ik doe dus mijn sportschoenen aan. Om kwart voor tien vertrekken we, eerst een stje langs de weg en dan de bossen in, we denken dan dat we bij de grot komen maar kunnen deze niet vinden, jammer dan. In de verte zien we de rode rotsen liggen, maar het is bewolkt, ze komen dus niet zo mooi uit de verf. Ook op de foto’s zijn ze niet zo mooi rood, dan dat ze in werkelijkheid zijn. Op een gegeven moment steken we de weg over en komen we bij de rotsen, maar niet nadat we een hele tijdvals plat omhoog hebben gelopen, aardig vermoeiend! Komen uit in het dorp op het marktplein, wandelen dan behoorlijk omhoog naar het fort, puf puf, een hele klim. Het is echter wel de moeite waard, vanaf daar heb je een prachtig uitlicht over de rotsen, het fort en de omgeving. Als we er bijna uit zijn en even op een bankje een slokje water drinken gaat de telefoon en is zus Tineke aan de lijn. Zij is met haar man Ton op vakantie in Namibie en het is leuk haar stem te horen op deze locatie, de techniek staat voor niets! Voor we terug lopen naar het stadje en de camping  kopen we ansichtkaartjes met postzegels bij een kraampje. De trip terug is een eitje, bergie af! In het dorp halen we nog wat boodschapjes, dan terug en lekker onderuit in de stoel Stephen King lezen. Tegen vijven komen onze buurtjes vragen of we met hun iets willen drinken, dat doen we. Buiten staan een tafel en stoelen en we hebben een gemutliche abend mit Helmut und Marita. Tegen hal elf begint het wat te sputteren en gaan we naar binnen, het was een prima dag!

Rotsen van Belogradchik

 De Rotsen van Belogradchik zijn indrukwekkende rotsen van zandsteen met bizarre vormen verspreid over een oppervlakte van circa 50 vierkante kilometer. De rotsen van Belogradchik variëren in kleur van rood naar geel en zijn tot 200 meter hoog. Door de fantasierijke vormen hebben ze namen gekregen van dieren of voorwerpen en worden ze genoemd in vele legendes. De rotsen hebben namen als “Adam en Eva”, “Herdersjongen”, “Beer”, “Leeuw”, “Madonna” en de “Ruiter”. De centrale groep rotsen heeft de meest indrukwekkende formaties en grenst aan de stad, ze zijn zo bizar gevormd door een natuurlijk proces van erosie. De Rotsen van Belogradchik zijn een natuurmonument en staan op de voorlopige werelderfgoed lijst. Er zijn wandelroutes in deze schitterende omgeving om de rotsen te bezichtigen..

Het fort van Belogradchik

Het Fort van Belogradchik ligt direct bij de stad en wordt lokaal wel “Kaleto” genoemd. Het is een van de best bewaarde burchten van Bulgarije en het is een cultureel monument. De muren van het fort zijn tot twee meter dik en twaalf meter hoog en de vesting heeft een oppervlakte van 10.210 vierkante meter. Het Romeinse fort is gebouwd in de eerste eeuw met als natuurlijke bescherming de hoge rotsen. Het fort werd regelmatig verwoest en weer herbouwd. Het huidige Belogradchikfort werd gebouwd aan het begin van de 19de eeuw tijdens de Ottomaanse overheersing. Vanaf de bovenste verdieping is er een schitterend uitzicht op de omgeving.

Woensdag 24 mei           Maglavit,

Het heeft de hele nacht geregend, soms behoorlijk hard. Bij het opstaan nog steeds wisselend hard tot wat druppelen. We ontbijten en schrijven een paar ansichtkaartjes en willen die strakjes op de post doen. Helmut en Marita komen afscheid nemen en vertrekken naar Sofia. Als zij weg zijn komt onze gastvrouw met haar mobieltje en wil een paar foto’s van ons nemen, wij vinden dat erg leuk, waren dat ook al van plan. We maken dus over en weer wat foto’s en nemen afscheid van haar. Rijden dan richting Vidin, waar we de grens over zullen gaan. Eigenlijk zouden we rond de stad kunnen rijden, maar we hebben nog 80 Lev over en in Vidin zit een Lidl, dus!!! Het centrum in en de Lidl bordjes volgen. Halen daar boodschappen en bij een pompstation ernaast vullen we de tank van de overgebleven 35 Lev. De ansichtkaarten moeten nog gepost worden en we vragen de pompbediende of hij ons kan vertellen waar een brievenbus is. Hij legt ons dat heel goed uit en zonder problemen vinden we hem, kaartjes erin en op naar de Bulgaars - Roemeense grens. Dit is maar een paar km en dan rijden we via een brug over de Donau Roemenië in. Wel even schrikken want het blijkt een tolbrug te zijn en we hebben natuurlijk nog geen Roemeense Rons (1 euro is 4,5 Ron, we ronden dit af naar 4 Ron). Gelukkig is dit geen probleem, we kunnen gewoon met Euro’s betalen en 6 Euro valt ook nog wel mee! Dan rijden we naar het eerstvolgende pompstation om daar een vignet te halen voor een maand. Hierna nog op zoek naar een geldautomaat om Rons te trekken en ook die vinden we snel in het plaatsje waar we vlakbij gaan staan bij een klooster. De automaat staat echter aan de andere kant van de weg en we zijn er voorbij voor we het weten. Rijden dan twee dorpjes verder voor we kunnen keren. Uiteindelijk hebben we onze Rons in de buutse en  gaan we naar onze overnachtingsplaats bij het klooster Maglavit. Mogen er gratis staan, met de vraag of er een vrijwillige donatie kan worden gegeven. Dat doen we morgen als we het klooster gaan bekijken. Het is een mooie plek op een parkeerplaats naast de muren van het klooster. Instaleren ons, eten ons broodje en daarna ga ik bijschrijven van gisteren, ook de foto’s moeten nog gedaan worden. Frank gaat in die tijd een stukje wandelen en dacht bij de Donau te komen, daar komt hij echter niet, te ver weg. We doen een spelletje en daarna verrast Frank me met een viergangen maaltijd, vijf als je het bakje koffie na ook meerekent.

Het klooster van Maglavit

In de zomer van 1935 bij  Maglavit, een dorp in de buurt van de Donau, liep een herder genaamd Petrache Lupu met zijn kudde, ineens verscheen God aan hem. Lupu stotterde vreselijk en was een analfabeet, maar na het ontvangen van een goddelijke opdracht om de wereld op een goed spoor te zetten, begon de herder te spreken en wonderen verrichten. Zo ontstond een van de beroemdste religieuze fenomenen in Roemenië, er komen regelmatig menigtes van honderdduizenden mensen bijeen uit alle provincies, zowel intellectuelen, priesters, politici en boeren. Op deze plaats is een klooster gezet.

Donderdag 25 mei          Hemelvaartsdag  Mehadia,

Ontbijten, pakken onze spulletjes bij elkaar en gaan het klooster bekijken. De parkeerplaats komt steeds voller te staan en er wordt luid door de nonnetjes gebeden opgezegd.  Zo nu en dan wordt er ritmisch op een houten plank geslagen, afgewisseld met klokgelui. We maken wat foto’s en ik ga de kerk in waar druk op de knieën wordt gelegen en gebeden. Er mogen geen foto’s worden gemaakt, ik geef onze donatie voor het slapen, 4 euro, aan een non en leg met handgebaren uit waarom ik dat geef. Ze kijkt verrast en knikt naar me. Ik ga weer naar buiten waar Frank op me wacht en voel dan een klopje op mijn schouder. Het nonnetje staat achter me en geeft me als dank een ansichtkaart met foto van het klooster, erg laif! Dan rijden we weg, een rit van zo’n 140 km. Er is heel veel vrachtverkeer waarvan er een aantal chauffeurs erg gevaarlijk rijden, tis goed opletten.  We rijden hee stukken langs de Donau, met aan de andere oever Bulgarije, Dan komen we  langs de IJzeren Poort, dat is een kloof dal van de Donau, dat in ruime zin een traject van 134 kilometer lengte omvat, en in enge zin alleen de laatste barrière in dit traject, die even voorbij de Roemeense stad Orșova ligt en waar zich een stuwdam bevindt. De Donau vormt hier de grens tussen Roemenië in het noorden en Servië in het zuiden. De rivier scheidt op deze plaats de zuidelijke Karpaten van de noordwestelijke uitlopers van het Balkangebergte. Als we die voorbij zijn komen we al snel bij de camping. Leuk en klein, maar aan een erg drukke weg met ook weer erg veel vrachtverkeer. Ht lokt ons niet om daar een paar kilometer lang te gaan fietsen of te wandelen en blijven dus maar bij het kotje. Hebben wel veel afleiding aan Donar die deze middag landskampioen kan worden en het ook waarmaakt, super! Straks nog even uit eten in het restaurant voor aan de weg. We hebben vanmiddag ook even tijd gemaakt om een klein beetje een route uit te stippelen voor de eerstkomende dagen. Onderweg hebben we een kaart van Roemenië gekocht en hebben we een beetje een handvat. Eten heerlijk in het restaurantje horend bij de camping, een menu bestaand uit een soepje, goulash en een toetje + drinken 11 euro pp.

Vrijdag 26 mei                  Timisoara,

Douchen ons weer eens lekker onder een warme straal en hebben dan een rit voor de boeg van 180 km naar Timosoara, een aardig rit dus! In het begin behoorlijk afwisselend, er zijn veel mensen op het land bezig en we zien veel schoven die wij alleen uit onze jeugd kennen. De dorpen bestaan uit langgerekte straten met huizen die allemaal hekjes en een soort bruggetje hebben, sommige huizen zijn prachtig versierd met mozaïek. Later wordt de route wat saaier, maar om even over enen zijn we in de buurt van camping International. Het is een oubollige camping, echt Oost-Europees, maar alles is aanwezig. We hebben stroom, plees en een warme douche. Naar het centrum van Timisoara is een kilometer of vier, we kunnen met de trolley, maar besluiten om de fiets te pakken. Er blijkt een soort van foetspad te zijn die helemaal doorloopt tot het oude centrum. We bewonderen de oude binnenstad met zijn mooie pleinen en gebouwen. Kopen een oplaadsnoertje voor mijn mobieltje, de oude heeft de geest gegeven. Dan fietsen we weer terug en zitten lekker even buiten, dan is het ook zo al weer etenstijd! Bakje koffie en dan kijken naar de huldiging van Donar, leuk om dat hier te kunnen zien. Ik zit nu binnen, er zijn veel neefjes en die prikken! Frank kijkt buiten nog het laatste stukje inhuldiging, binnen kunnen we het niet ontvangen, de wifi is te zwak!

Timișoara,

Deze stad wordt wel Klein Wenen genoemd: de beeldbepalende gebouwen van Timișoara dateren uit de barok en uit de tweede helft van de 19de eeuw. Ze zijn geconcentreerd aan een aantal grote boulevards en pleinen: het langgerekte Overwinningsplein wordt aan de zuidkant afgesloten door de grootste Roemeens-orthodoxe kathedraal van het land, Aan de andere kant bevindt zich de Opera. Ten noorden van dit plein bevindt zich het Vrijheidsplein waaraan zich het Oude Stadhuis bevindt. Nog noordelijker ligt het grote Eenheidsplein. Hier staat de rooms-katholieke domkerk. Aan het plein staat ook de Servisch-orthodoxe kathedraal. De eveneens barokke pestzuil dateert uit 1740. Ten slotte bevindt zich hier een artesische fontein die warm mineraalwater levert. Van de ooit geduchte citadel, gebouwd volgens de inzichten van Vauban, resteert weinig meer dan het bastion dat genoemd is naar Maria Theresia. Weinig is meer over van de stad zoals ze voor de Turkse tijd was. Een van de bruggen over de gekanaliseerde Bega is ontworpen door Gustave Eiffel. 

Zaterdag 27 mei               Minis (Lipova)

Ontbijtje en dan 88 km naar camping Route Roemenie in Minis. Hier zijn we ooit eerder geweest en weten dat dit een goede camping is van een Nederlands Roemeens echtpaar. Het ligt een km of 10 van Lipova een oud stadje die we willen zien. Onderweg in Arad komen we een Lidl tegen en doen daar onze inkoopjes en willen dan doorrijden naar Minis. We komen echter in een omleiding terecht,  er blijkt een marathon aan de gang te zijn. Na wat omzwervingen komen we weer op de goede weg en zijn dan vlot bij de camping. Worden vriendelijk ontvangen door de gastheer en vragen daar of het te fietsen is naar Lipova. Dat wordt ons afgeraden, te veel vrachtverkeer op de weg, gevaarlijk dus! Wel wordt ons een andere route aangeraden naar een paar kloosters in de buurt, moet leuk zijn! We besluiten om hier twee dagen te blijven, vandaag wassen, het bed is verschoond en onze kleding mag ook wel weer een beurt hebben. We draaien dus twee wassen  en als we het ophangen is het in en mum van tijd droog. In tussentijd  komt er een Nederlandse caravan bij ons staan , we komen aan de praat met Ad en Janny en bieden ze iets te drinken aan. Zitten een poosje gezellig te kletsen. Zij doen veel voor een stichting die Roemenen helpt, zij doen dat vooral voor mensen in Sovata. In de zomer krijgen ze ieder jaar een Roemeens kind en voor de bejaarden zorgen ze voor pakketten. Ook geven ze daar lokale steun aan inwoners van Sovata. Nu gaan ze ook weer die richting op! ’s Avonds gaan we uit eten en zitten samen met hen en nog een Nederlands stel aan een tafel, lekkere goulash en een pannenkoekjes met zoetigheid en slagroom na. Nog evne nazitten i het kotje en dan lekker pitten!

Liefs RiFra