Een weekje Bulgarije!

Goedemorgen allemaal,

Hier weer een verslag van ons, nu uit Bulgarije.Heel anders dan Griekenland, maar dat zullen jullie wel lezen.

Liefs RiFra

Zondag 14 mei                  Moederdag in Nessebar,

Direct na het opstaan verstuur ik het reisblog, je weet maar nooit wanneer  we weer wifi  hebben! Van de kinderen krijg ik lieve appjes voor Moederdag en van Frank een ontbijtje, lekker!  Voor we vertrekken vertelt de campingeigenaar, Guy,  dat de kaarten vaak niet kloppen. Zo staat de weg van Elhovo naar Shumen als goed op veel kaarten, maar in werkelijkheid stopt ie zo maar ergens en kun je niet verder. Hij bekijkt onze kaart en deze wordt oké bevonden.  Hij vertelt ons ook  nog dat de campings aan de kust vaak of niet bestaan of niet meer bestaan, we zullen zien. We hebben een voorspoedige, mooie reis over een prima weg richting Burgas aan de kust. In Debelt, even voor Burgas, is een opgraving te zien van een Romeins dorp. Deze kunnen we eerst niet vinden en dwalen even, maar het lukt toch! Het is een museum en een archeologische site, we bekijken beide. De site is wat onoverzichtelijk, maar wel leuk. Daarna rijden we door naar Burgas en gaan daar naar onderen richting Sozopol met de bedoeling daar een overnachtingsplaats te vinden.  Dat valt nog niet mee, wat Guy vertelde klopt inderdaad, geen campings, rijden over een secundair weggetje die vreselijk slecht en smal is, maar ook daar de aangegeven camping nergens te vinden.  Besluiten dan om terug te rijden naar Burgas en naar boven richting Varna te gaan. Heb op campercontact  een camping gevonden, wel  120 km verderop, maar wie weet vinden we onderweg iets. En ja hoor, we rijden bij Nessebar en besluiten daar te kijken, nu naar een camping aangegeven op de forevenmap (ons navigatiesysteem), ook deze niet aanwezig. Als we voor het schiereiland Nessebar af willen draaien, zie ik dat daar een haven met parkeerplaatsen is. Daar gaan we toch ook  nog maar even kijken en ja hoor. Voor 12 lev = 6 euro kunnen we daar overnachten. Prima plekje met een trap die ons naar het oude stadje brengt. Eerst even bijkomen, wat eten en dan Nessebar onveilig maken. Leuk oud stadje met veel kerkjes en winkeltjes, wel toeristisch, maar dat is ook wel leuk om te zien. Het contrast met het arme binnenland is erg groot!

Oude stad van Nessebar

 De Oude stad van Nessebar ligt op een schiereiland in de Zwarte Zee in Bulgarije. De hele Oude stad van Nessebar of Nessebar is een Unesco werelderfgoed. Het rotsachtige schiereiland heeft een lengte van 850 meter en een breedte van 350 meter. Nessebar is een ruim 3000 jaar oude stad en een van de oudste steden in Europa. De oude stad is oorspronkelijk een Thracische nederzetting en heette in die tijd Menebria of Mesembria. Aan het begin van de zesde eeuw v. Chr. werd de stad een Griekse kolonie. De Oude stad van Nessebar is een authentieke en sfeervolle stad met geplaveide straatjes, winkeltjes en veel bezienswaardigheden uit de Hellenistische periode maar ook Bulgaarse huizen uit de 19de eeuw. Deze Bulgaarse huizen met stenen funderingen, donkergekleurde houten bovenbouw en brede houten dakranden zijn karakteristiek voor wat wel de Nessebar Wedergeboorte wordt genoemd. De huizen zijn gebouwd in een typerende Zwarte Zee architectuur of Bulgaarse renaissance architectuur tijdens de Bulgaarse Nationale Wedergeboorte (1762-1878). Rondom de stad liggen vestingmuren die gebouwd zijn in de 5de eeuw v.Chr., sommige torens van de Byzantijnse stadsmuren werden later gebouwd. Er zijn 8 kerken in Nessebar en een etnologisch en archeologisch museum.

Maandag 15 mei              Laguna Beach,

Frank is al op tijd wakker en denkt rond 8 uur een broodje te scoren, helaas zijn alle winkeltjes boven ons nog dicht. Gelukkig hebben we crackers en toost, dus verhongeren we niet! Na het ontbijt vertrekken we richting Varna aan de kust, een van de grootste plaatsen van Bulgarije. Even ervoor hoort een camping te zijn, maar die staat nergens aangegeven. We rijden Varna dan voorbij en zien dan tot onze verrassing een verwijzing naar een camping, camping Laguna. We nemen de afslag en  na een paar honderd meter van de weg is inderdaad een camping, en hij is nog open ook! Er komt direct een vriendelijke mevrouw naar ons toe die ons vertelt waar we kunnen staan. Op de vraag hoe duur de camping is antwoord ze 20 euro. Ik zeg gelijk dat ik dat wel erg duur vind, waarop zij gaat telefoneren en terugkomt met de boodschap dat we voor 14 euries mogen staan, dit vinden we een acceptabele prijs. We settelen ons dus en hebben tot onze verrassing ook nog wifi! Lunchen en ik download een site met allemaal Bulgaarse campers met een kaart waar ze zijn en een beschrijving met coördinaten. Dit slaan we zo op dat we het ook offline kunnen gebruiken, zijn er toch nog meer dan zeventig. Daarna wandelen we naar zee waar een restaurantje is, drinken daar wat met uitzicht op zee. We vragen tot hoe laat het open is met het oog op het eten vanavond, het blijkt dat ze om 6 uur dicht gaan. De oberes informeert dan of we het plan hebben om daar vanavond te gaan eten, dan willen ze wel open blijven. Onze Duitse buurman Claus zit er ook en drinkt in  een half uurtje tijd 3 halve liters bier  en rookt 5 sigaretten. Later wordt hij door zijn vrouw met de auto opgehaald. Dit vinden we te zot, alleen voor ons open blijven en zien er van af om vanavond uit eten te gaan. Terug doen we nog een spelletje en luisteren naar de vogels die hier naar hartenlust fluiten, we weten niet wart voor vogels het zijn, maar het klinkt fantastisch. Dan gaat Frank zijn rol als kok weer op zich nemen, deze keer krijgt hij een 3, ook van zichzelf.  Hij heeft een zakje marinade gebruikt en het eten is veeeeeel te zout geworden. Geeft niet, volgende keer weer een 10.

Dinsdag 16 mei                 Durankulak,

Vertrekken niet al te laat en rijden een rustige route. We komen in Balchik waar een Lidl zit en doen daar onze inkopen. In Balchik is ook een botanische tuin en een kasteel, die willen we wel zien. Parkeren onze auto op een bewaakte parkeerplaats en wandelen naar  de ingang, mensen mensen, wat een drukte. Wel leuk om te zien en de botanische tuin is prachtig! Hierna komen we op een secundair weggetje terecht en rijden een klein stukkie om. Uiteindelijk belanden we weer op de grote weg richting Roemenië en rijden door naar camping Kosmos in Durankulak. We hebben hier een jaar of 10 geleden ook gestaan en toen was het een vieze boel daar, nu is het opgeknapt en de Wc’s zijn verbouwd. Schrijven ons in en drinken wat in het restaurantje. Dan settelen we ons en verslaat Frank mij weer eens  met het spelletje Wilmientje. Dan wandelen we nog een poosje langs het strand en  vinden daar schelpen en nog meer wat uit zee komt. Dan gaan we uit eten: ik een shopskasalade,  Frank een vissoep en ja het blijft heerlijk, dan Frank vlees en ik visjes. Tegen negenen komen we voldaan terug in het kotje. Nog even zitten en dan ligt Frank al weer lekker te pitten en ik schrijf bij, we hebben een concert van kikkers!

Woensdag 17 mei            Durankulak,

Als we wakker worden besluiten we om nog een dagje hier te blijven, we willen eigenlijk wel een stukje langs de zee wandelendoor de delta en misschien nog wel een stukje fietsen. Ontbijten met een stokbrood die we gisteren bij de Lidl hebben gekocht. Een beetje vochtig maken, het oventje in en we hebben een lekker vers warm broodje! Lummelen een poosje aan met een bakje koffie en even na tienen wandelen we zo’n 10 km langs de zee  en een meer. Daar broeden veel vogels, maar wij zien alleen maar meeuwen, zwanen en een verdwaalde buizerd.  Dat geeft niet, want het is een prachtig stuk natuur waar we door wandelen. We vinden een stuk kaak met tanden erin, weten niet van welk beest, maar nemen het natuurlijk wel mee voor ons verzamelkleinkind. We genieten volop van de wandeling en even na enen zijn we terug bij ons kotje. Eten een broodje en stappen dan op de fiets richting Roemeense grens. We gaan de grens niet over, maar vinden het gewoon leuk om daar te kijken omdat we een paar jaar geleden daar ook zijn geweest. Tis wel een beetje afzien want het is heuveltje op en heuveltje af en er staat ook nog eens een stevige bries. Als we terug zijn komen we tot de ontdekking g dat onze afvoer verstopt is en hoe Frank ook blaast, hij gaat niet open.  Na allerlei gedoe blijkt het ook nog eens te gaan lekken en als we onderzoeken hoe dit kan, ziet Frank dat een  rubberen  ringetje gaar en versleten is. Hij repareert de boel zo goed en kwaad als het kan en morgen maar eens achter een nieuw rubbertje aan. Als we nog even buiten zitten krijgen we een appje van Janny en Andre dat ze in Kosmos zijn beland, heel grappig. Na wat heen en weer ge-app  blijkt dat ze in het restaurant op de camping zitten te eten! Wij er naar toe en we hebben samen veel lol om de toevalligheid van het elkaar treffen. Zij waren namelijk in de veronderstelling  dat wij vanochtend waren vertrokken. We drinken samen wat en dan gaat ieder naar zijn eigen kotje/camper.

Donderdag  18 mei         Madara,

Vanochtend niet te laat weg, want we hebben wel een stukkie te rijden. Voor we gaan nog even naar de wc en  Jannie en ik zitten ieder op een  plee te kakken en hebben ondertussen een gezellige conversatie! Nemen daarna afscheid en rijden via Dobrich naar Madara. De weg is vooral in het begin nogal slecht, veel gaten waar we om heen moeten manoeuvreren. Later wordt dat wat beter. Hebben verder een prima rit en komen rond een uur of 2 aan op de camping in Madara. We schrijven ons in en staan daar voor 10 euro, redelijke prijs. Eten een paar crackers, want brood hebben we niet en gaan daarna aan de wandel naar de Ruiter, het Fort en de Grotten van Madara. Omhoog naar de beeltenis in de rotsen van het paard is 200 treden, daarna is het nog bijna 400,  nogal ongelijke treden, omhoog naar de ruïnes van het fort. Al met al bijna 600 treden, dat is een hele klim, maar we volbrengen het. Ik heb er wat meer moeite mee dan Frank, maar haal het wel, puf, puf, puf! Het is echter wel de moeite waard, het uitzicht is schitterend! Daarna dezelfde treden weer naar beneden, dat is bijna net zo vermoeiend voor de beentjes als naar boven. Komen  halverwege nog een Franse dame tegen die eens naar boven kijkt en besluit maar weer terug te gaan! We wandelen een stukje met haar op en dan gaat zij verder naar beneden en wij wandelen naar de grotten. Daar aangekomen komen we tot de ontdekking dat we ons cameraatje kwijt zijn, shit, shit! Geen idee waar dat is gebeurd, maar we kunnen hem niet meer vinden. Bij de kassa van het fort vertellen we dit en zeggen dat we morgen terug zullen komen om te vragen of  een eerlijk iemand de camera heeft gevonden en daar af  heeft gegeven. Daar gaan we niet van uit, maar je weet maar nooit! Wandelen dan terug, doen een spelletje en dan gaat Frank koken, groene asperges, met ei, ham, peterselie uit een potje, geklaarde boter en rijst, valt er prima in. Kan niet tippen aan de Nederlandse witte asperges, maar het is een lekker maaltje!

Madara

In de rotsen bij Madara, die het decor vormen van dit dorp, treft men één van de meest fascinerende voorbeelden aan van vroeg-Bulgaarse monumentale kunst. Vanaf het platform, recht voor de rotsen, loopt een stenen trap naar de plaats waar de Ruiter van Madara in de rotsen is uitgehouwen. Helemaal boven op de rotsen zijn de puinhopen van de vroegere forten te zien. In de rotsen bemerkt men rechthoekig uitgekapte grotten. Dat zijn de cellen van een rotsklooster. Die meer dan 150 cellen werden uitgehakt of vergroot door mensen. De kloosterlingen bereikten die cellen via houten palen die tegen de rotsen werden geplaatst. Drie grotere cellen dienden als kapel. Men denkt dat het klooster eind XIVde eeuw werd ingericht door ascetische kloosterlingen om te ontsnappen aan de Turkse vervolgers. De ruiter van Madara is het nationale symbool van Bulgarije.

Vrijdag 19 mei                  Veliko Tarnovo,

Bij het opstaan heb ik behoorlijke spierpijn in mijn bovenbenen, ook niets gewend he! Na ons ontbijtje gaan we vol goede moed op weg, de afstand naar de camping bij Veliko Tarnovo is 145 km. Als de weg goed is, is het een uurtje of 2 rijden. We gaan nog langs de kassa van de Ruiter en het Fort, onze  camera is niet gevonden. We vinden het jammer, maar willen er ook geen drama van maken. Er zijn ergere dingen op deze wereld nietwaar! De weg is goed deze keer. We kunnen in een keer door rijden, maar merken keer op keer dat de Bulgaren gevaarlijke rijders zijn, inhalen op plaatsen waar dat eigenlijk  niet kan en daardoor bijna ongelukken veroorzaken. Het is echt opletten geblazen, we hebben echt een paar keer ons hart vastgehouden bij inhaalmanoeuvres. Om even over enen komen we aan op de camping, een supercamping zelfs voor Nederlandse begrippen. Alles aanwezig en een prima schoon sanitair, de was kun je laten doen voor 6 euro en dan krijg je het schoon, droog en opgevouwen terug. Ook is er een zwembad bij met ligstoelen, we zijn helemaal verbaasd dat dit ook bestaat in Bulgarije. Er is een restaurant aanwezig en een broodjesservice, brood voor morgen besteld dus en vanavond gegeten in het restaurant, prima. Voor een goede maaltijd met drinken erbij betaal je in Bulgarije tussen de 15 en 20 euro voor z’n tweetjes, zo kun je dus nog wel eens buitenskotje eten.

RiFra