Frank in turkije

Woensdag 29 mei

Wordt vroeg wakker en begin met douchen en daarna water bijvullen, de wc leeg maken, het afvalwater  weg gooien. Het kotje schoon maken broodje eten en afscheid van de Harksteders nemen, zij bieden me een kopje koffie aan. Zit net  begint de Ipad te rammelen Ria aan de lijn waarom laat je niets van je horen. Ze maakte zich ongerust, door alle drukte ben ik dat vergeten. We hebben het bijgelegd en bel iedere dag rond 9 uur. Rij zo’n 50 kilometer en ben op plaats van bestemming. In Demre op een camping waar we al eerder stonden de eigenaar kende me niet meer, maar toen hij de auto zeg wist hij het weer. De herkenning van de auto heeft meer indruk gemaakt dan mijn stoere uiterlijk. Heb de camping helemaal voor me zelf sta er in mijn uppie. Gelijk maar een afspraak voor het eten gemaakt laat me verwennen. Stap op de fiets en rij naar Mira ga voor de tweede keer Sinterklaas bekijken. Maak een praatje met een Veendammer die in Antalye woond. Rij door naar het fort en terug naar het oude Mira vindt een weggetje tot aan het theater. Maak een paar foto’s  ga terug naar de camping. Nog even naar de haven gigantisch druk daar liggen tientallen bootjes die naar het eiland Kekova  varen naar de verdronken stad. Het wasje is bijna droog, als ik het stukje terug lees wat heb ik het dan druk gehad deze dag. Kom net terug van het eten was eenvoudig maar lekker. Morgen maar een rust dag.

Donderdag  30 mei

Wil naar Andriake daar staat de graanschuur  van Hadrianus, die van vitaal belang was voor de Romeinse wereld van hier uit werd het graan naar Rome verscheept. Om vervolgens over het rijk  te worden gedistribueerd. Kom daar met mijn fietsie zijn ze het aan het restaureren mocht er niet op. Toen maar aan de andere kant van de rivier de oude stad Andriake bekeken. Terug naar de camping eet en broodje met een kopje soep. Fiets naar Mira koop wat boodschappen en ga weer terug. Ben vlak bij de camping kom ik de Harkstedenaaren  tegen maak een praatje en zij gaan met de boot naar Kekova en vragen of ik meewil. Spreken en prijs af varen met z’n drieën naar het eiland toe wij en de kaptein dus met vier mensen. De motor van de boot maakt een pokkeherrie  en daarbij harde muziek. Er is een glazen raampje in gemaakt van 30x50 zodat je op de bodem van de zee kan kijken. Het heeft wel wat het gaat niet zo gestroomlijnd als de grote boten. Halverwege nog een fort bekeken  en van afstand nog sarcofagen gezien. Daarna  de boot reis terug. Het is zeker de moeite waard.

Kekova er zijn tal van fraai gelegen ruines te zien. De rotsachtige kust is er bezaaid met Lycische resten, die deels onder water in de ondiepe, vrijwel geheel door land omsloten baai liggen. De ondergelopen resten van trappen, bestrating, muren en kades zijn goed zichtbaar. Het is verboden er te zwemen of te snorkelen.

Terug bij de camping kon ik gelijk aanvallen het eten was klaar heb gekozen voor en visje. Morgen trek ik de bergen in zie wel waar ik uit kom.

Vrijdag 31 mei

Neem voor de tweede keer afscheid van Mathilde en Frans nadat ik een kop koffie met hun heb gedronken. Rij naar Demre via Finike en rij zo de 635 op naar Elmani, in september  komt deze stad tot leven dan worden er drie dagen lang worstelwedstrijden gehouden. Ga verder naar Korkuteli door naar Bucak en kom in Isparta aan dan naar Egirdir. Je rijd in de bergen hooguit 40-50 km. Blijf daar slapen heb toch al z’n 300 km gereden ik vind het welletjes. We hebben hier samen ook al een keertje overnacht. Sta hier met een Engelse en een Australiër zij legen uit hoe ik bij een overnachting plaats in Konya kom . Morgen maar zien of het gaat lukken.

01 juni

Vannacht en beetje aan het spoken geweest, wist niet waar ik was na een poosje drong het tot me door dat ik in het kotje  rond doolde. Verder prima geslepen. Koffie broodje en vertrekken een ritje van 260 km. Mooie tocht langs meren en bleef constant op duizend meter hoogte, had niet het idee dat ik in de bergen reed.  In Konya  een keer mis gereden en sta nu op de plaats die de Australiër me heeft uit gelegd. Het is een bewaakte camperplaats en je wordt in geschreven door een politieagent. Het kotje staat op klinkers er is water, stroom, douche en een WC en dat allemaal voor niets. Fiets van de drager en de stad bekijken heb het foto toestel vergeten. Ga vanavond  weer de stad in met fototoestel en daarna het theater in voor en dans voorstelling. (de derwisjen)

Konya ligt in het zuidwesten van Midden-Turkije. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Konya. De stad Konya ligt ongeveer 250 kilometer van de Middellandse Zee af. Eind 2010 telde de provincie Konya officieel 2.013.845 inwoners. Konya staat vooral bekend om de dansende derwisjen, die lange tijd achtereen in dezelfde richting blijven draaien. Tijdens het Ottomaanse Rijk dansten hier al derwisjen. Tegenwoordig is het een universiteitsstad, waarin allerlei mensen met verschillende culturen, religies en opvattingen vredig naast elkaar leven. Er zijn ontzettend veel mooie, nieuwe en oude moskeeën te vinden in de stad en provincie.

Geschiedenis

Tijdens de Romeinse tijd heette Konya Iconium. De stad is al heel oud, 7000 voor Christus woonden hier al mensen. Er zijn dan ook nog overblijfselen van oude nederzettingen te vinden in de provincie. Vanaf het jaar 1097, twintig jaar nadat de Seldjoeken de stad overnamen werd Konya de hoofdstad van de provincie. Vanaf die periode ontwikkelde de stad zich als een belangrijk islamitisch centrum, met name voor de soefi-beweging.

De dansende derwisjen

Rumi was de leidende figuur van de soefibeweging in het middeleeuwse Konya. Hij filosofeerde met name over de voordelen van verdraagzaamheid. Na het overlijden van Rumi’s vader Celaleddin vestigde Rumi zich in 1240 definitief in Konya. Hier stichtte hij een soefi-orde van religieuze dansers, waarbij hij elementen uit de islam, het christendom en het boeddhisme verenigde. Rumi’s klooster had een grote aantrekkingskracht op vele van zijn volgelingen. Zij gaven hem als eretitel Mevlana, ‘Onze Gids’. De monniken (derwisjen) noemden zichzelf mevlevi, ‘degenen die het pad van de gids volgen’. Een van de belangrijkste regels volgens het leven van de derwisjen was de sema. Tijdens deze rituele dans draaien de monniken, gekleed in de karakteristieke gewaden en taps toelopende fez (hoed), steeds sneller in het rond, waardoor zij in extase raakten en zo hun ziel met het allerhoogste konden verenigen.

02 juni

Ga naar Cappadocie , zie onderweg een vrachtauto op z’n kant liggen oppassen dus. Prima tocht heel afwisselend en de tijd vliegt voorbij. Onderweg boodschappen gedaan bij de Kipa bekent terrein. Sta op camping Kaya met uizicht op de roze vallei. Er staan hier 21 Nederlandse camperaars, maak her en der een praatje. Even geen Turks lullen, Hollands dus. Ook een dame van  44 jaar die van Nederland naar China fietst in haar uppie.

03 juni

Heb contact met Ria gehad alles loopt daar op rolletjes. Ga vandaag wandelen en tocht die ik samen met Ria op gelopen. Kom er nu achter dat we toen de verkeerde weg hebben genomen. Het was geen wandel pad maar een weg voor gevorderde klimmers. (knap gedaan meisje)  De weg is vlak door tunneltjes en blubberige paadjes en gaat naar de kerk die wij zochten. De terug weg is een smalle kloof  van 3 km lang die eindigt bij de camping. Heb het boek van Geert Mak uit en ga nu iets lezen over Groningen. Contact gehad met TiTo zitten in het zuiden van Portugal. Het weer is daar goed hebben een eind hiervoor moeten rijden.

04 juni

Hoor op de radio dat het in Turkije in veel steden onrustig is, hier merk je er niets van mocht het  uit de klauw lopen dan het land maar uit. Ga fietsen naar Uchisar leuk plaatsje met een 60 meter hoge rots/burcht. Fiets via binnenwegen naar Urgup hier wonen nog veel mensen in grotwoningen. Dan naar Goreme speelt een centrale rol in het toerisme. Een prachtige tocht klimmen, dalen door het water ploeteren, zandpaden en rotswegen en soms lopen. Kom moe aan, drink en liter water op en ga uitrusten. Er komt een bus vol Duitsers aan met een aanhanger waar zij in slapen. Ze zijn met  24 mensen slapen 3 hoog. Op de bus staat met grote letters “ROLLER TOURS” das rollende hotel. Hebben en keuken plus tafels en banken bij zich, druk dus.  

Cappadocië bestaat uit een tufsteenlandschap, ontstaan door uitbarstingen van de Dagi-vulkanen, en kalksteen waarin karstverschijnselen te zien zijn. Door langzame verwering en de verschillende gesteentetypen die elk anders en met een andere snelheid eroderen, is een bijzonder eigenaardig en grillig landschap ontstaan. In de karstgrotten zijn in de loop der tijd kerken gebouwd. De landstreek Cappadocië is een van 's werelds grootste natuurwonderen. De hoogvlakte waarin deze kuil zich bevindt, ontstond na een enorme uitbarsting van drie vulkanen zo'n 40 miljoen jaar geleden. De erupties en de vulkanische neerslag, die op de grote uitbarsting volgden, hielden vele duizenden jaren aan. In de miljoenen jaren daarna, sleten de extremen van het landklimaat en de rivier de Kizilirmak het plateau uit. De vorming van de typische tufsteenkegels komt grotendeels door harde stukken lava die oorspronkelijk in de enorme `tufsteenkoek' lagen. Door erosie kwamen ze bloot te liggen, waarna wind en water minder invloed hadden op het onderliggende tufsteen. Op plaatsen waar deze harde stenen in de tufsteenkoek ontbraken, vormden zich tafelformaties, waarin rivieren diepe ravijnen uitsleten. Al in de prehistorie werd dit gestolde lava gewonnen en werden de markante tufsteenkegels uitgehakt tot woningen. Vanaf deze tijd tot de jaren 1950, toen op last van de regering deze holwoningen verlaten werden, woonden hier mensen. Millennium na millennium. En vandaag de dag zien sommige rotswanden en kegels er dan ook uit als gatenkaas.