Op naar Georgië, spannend!

Donderdag 20 juni
Goedendag allemaal, 
Hier ben ik weer! Na 3 heerlijke, maar ook  drukke weken in Nederland ben ik weer bij Frank. De terugreis was een drama, ik zou om 8.45 vertrekken, maar  het werd 15.15 uur. ik stapte dan ook pas om half 11 's avonds de ontvangsthal in waarFrank me stond op te wachten. Hij had ook de hele dag op het vliegveld doorgebracht bij een temp van 40 Gr. Fijn om elkaar weer te zien! We hadden vandaag eigenlijk door willen rijden richting Konya, maar daar was het nu te laat voor en we belanden op de camping even na Manavgat, waar Frank vanochtend afscheid heeft genomen.  De eigenaar is verrast en trakteert ons op een biertje. Nu zijn  we in Konya op een camperplaats. 
Het was fijn om allen die me lief zijn weer te zien. Ik heb dan ook genoten van de aandacht van de kinderen, uitjes met mijn moeder, de logeerpartijen van de kleinkinderen en de uitjes en etentjes met hen. Ook de bbq ter ere van de 91e verjaardag van mijn moeder,  was ondanks het wat frisse weer, toch geslaagd. 

Vrijdag 21 juni
Als we zijn opgestaan en Frank een broodje wil gaan halen, kunnen we onze portemonnee niet vinden. We zoeken ons de blubber, maar vinden hem niet. Dan schiet ons te binnen dat we gistermiddag ongeveer 20 meter van de auto op een picknickplaats in de schaduw hebben gezeten met de ramen van de auto open. De portemonnee heeft daar toen hoogstwaarschijnlijk nog gelegen. Eigen schuld, dikke bult dus!  Blokkeren het pasje dat erin zat en maken de balans op:  50 euro en wat lira's foetsie, jammer dan. Helaas komt de wacht van de camperplaats langs en belt gelijk de politie, nou dat hebben we geweten! Eerst 2 man, toen nog 2 man erbij, toen een  forensisch onderzoeksteam. Ze nemen vingerafdrukken en doen onderzoek op de plaats delict. Dan nog 2 man in burger die een rapportage maken. We denken dat we dan klaar zijn, maar dat is te snel gedacht. We moeten in de politieauto mee naar het bureau en daar wordt een uitgebreid verslag gemaakt door weer 2 man, ook komt er een tolk bij. Dan wordt het verslag door iemand uitgetypt, gedicteerd door een tweede man en daarna worden we, weer in de politieauto, teruggebracht naar de camperplaats en kunnen we eindelijk vertrekken. Het is dan ondertussen na enen, we komen vandaag dan ook niet meer zo ver. Rijden tot Avanos in Capadocie, doen daar nog wat boodschapjes en vinden het wel welletjes voor vandaag. Als het aan ons had gelegen was het heel anders gelopen; eigen schuld, hadden we het raampje maar dicht  moeten doen, pasje geblokkeerd, wonden likken en dan weggaan, niks politie! Maar goed het is anders gelopen en we weten nu dat de Turkse politie wel waar voor zijn geld geeft!!!!!

Zaterdag 22 juni
Vertrekken rond half 11 uit Avanos en rijden via prachtige wegen naar Giresun aan de Zwarte Zee. Daar is geen camping, maar we gaan op goed geluk naar een parkeerplaats aan de haven. Vragen of we daar kunnen overnachten en dat is gelukkig geen probleem.  We skypen met Teun die vandaag zijn zwemdiploma À heeft gehaald. Hij heeft een prachtige beker gekregen en iedereen is erg trots op hem! Proberen ook JP te skypen, maar die is niet thuis. Bellen ma nog effe en ook Harma in Noorwegen.  We weten niet hoe het internetgebeuren in Georgie is en dan hebben we in ieder geval iedereen nog even gesproken. Doen wat boodschapjes en gaan voorlopig voor de laatste keer uit eten in Turkije. 

Zondag 23 juni
Vertrekken niet al te laat en rijden over een prima kustweg langs de Zwarte Zee naar Georgië. Onderweg stuur ik een verjaardagwens naar Tirzo. Dan tanken we en vullen lucht in de banden bij.  De auto en het kotje zijn vreselijk vies en we vragen of ze schoon gemaakt kunnen worden. Dat kan en het spul wordt eerst met zeep en dan met de hogedrukreiniger grondig schoongemaakt. We kennen de auto en kotje niet meer terug! Kost niets, service van de zaak!
Bij de grens aangekomen is het giga druk en een grote chaos. We moeten aansluiten aan een hele lange rij en denken, als we hier voor 6 uur vanavond weg zijn is het mooi. Gelukkig valt dat mee en als we uit Turkije zijn en Georgië binnenrijden merken we dat dit een stuk sneller gaat, meer Europees. Wisselen ons overgebleven Turkse geld en rijden dan het Georgische avontuur tegemoet. Er zijn geen  campings, maar op internet hebben we gelezen dat er mensen bij een botanische tuin even boven Batumi hebben gestaan. Wij dus via een nieuw gedownload navigatiesysteem naar deze plek. Vinden hem zo en kunnen daar ook overnachten, heerlijk! P.S. Alcoholische versnaperingen zijn hier weer een stuk goedkoper en dus drinken we nu een biertje op het vervolg van de reis!!!
Wandelen naar de zee, waar gevist en gezwommen wordt. Wat ons  opvalt is dat er veel vergane glorie is, oude hotels worden niet meer gebruikt, ze zetten er gewoon nieuwe naast.

We reden trouwens vandaag door een bijzonder stukje Turkije. Hier woonden ooit de mythische Amazones, de vrouwen die niets met mannen te maken wilden hebben. Om goed te kunnen speerwerpen en boogschieten branden zij zelfs hun rechterborst af.  Twee maanden per jaar brachten ze door in het gezelschap van mannen en de meisjes die daaruit werden geboren werden door hen opgevoed en de jongetjes werden naar de mannen gebracht. 

Maandag 24 juni
Na het ontbijt pakken we alvast alles in en gaan daarna de botanische tuin bekijken, erg groot en mooi! Wandelen hem helemaal door en laten ons terugrijden door een elektrisch  busje. De hele tijd worden we begeleid door een gezellig hondje, maar hij haakt af als we met het busje terug rijden, jammer, anders had hij  wat hondebrokken gekregen. Dan rijden we richting Tbilisi  en zien onderweg veel dorpen met golfplaten huisje, de een van zink en de ander van asbest. Belanden bij een restaurantje waar we gaan eten en ook bij mogen staan. Verorberen daar een heerlijke shaslick en komen aan de praat met 4 mannen uit Azerbajdzjan. Ze verwonderen zich er over dat we helemaal rond Kazachstan gaan en niet door Azerbajdzjan. Geven ons een snellere route door naar Mongolië en een telefoonnummer van een van hen. We overdenken het! Onderweg willen we geld pinnen, maar dat lukt niet. Bij 3 verschillende banken een poging gedaan, maar helaas pindakaas. Frank blijft dan heel nuchter, zal wel iets met de verbinding zijn! Ik daarentegen heb gelijk hackers in het hoofd die de rekening hebben geplunderd waardoor we geen geld kunnen halen. Sms onze financiële expert Christa (fijn dat ze er is) en vraag haar onze rekening even te bekijken en ons dit te melden. Dat doet ze en gelukkig staat er nog genoeg op, daarover geen zorgen dus. Nu maar even afwachten wat  het euvel is. Als we weer internet hebben skypebellen we met de ING en vragen om een verklaring. Kopen in een klein supermarktje aan de kant van  de weg een paar biertjes en een stoffig wit wijntje in een 3 liter fles voor € 4,00. Zal ons benieuwen! 

Dinsdag 25 juni
We hebben niet al te best geslapen, veel lawaai van het vrachtverkeer en ons Flipje (hondje) begon al op tijd te blaffen. Rond 9 uur vertrekken we op weg naar de Russische ambassade in Tbilisi. Daar moeten we een visum voor Rusland zien te krijgen.  We hebben geen ontbijt gehad en Frank ziet ineens op verschillende plaatsen aan de kant van de weg in stalletjes, broden buiten  liggen. Ik de auto uit en koop een heerlijk heet zoet broodje zo uit de oven, smullen! InTbilisi vinden we al rap een parkeerplaats en gaan op zoek naar de  ambassade.  We lopen naar de op internet aangegeven straat, maar dat was een straat en, bij navraag, geen avenue. Zaten helemaal verkeerd en nemen een taxi naar de ambassade. Daar aangekomen vragen we bij het wachthokje voor de ambassade waar we moeten zijn. De wacht brengt ons naar de plek waar we moeten zijn. Daar staan allemaal mensen met paperassen en met nummertjes te wachten op hun beurt. Navraag levert op dat we een nummertje aan Edgar moeten vragen, maar die snapt er geen hout van. Er wordt dan aan ons gevraagd waar  we vandaan komen en wat we willen. Mogen vooraan in de rij gaan staan en worden al snel opgeroepen. Terwijl we zitten te wachten zeggen we tegen elkaar dat we nu in ieder geval al in Rusland zijn geweest. Dan komt er een meneer die ons in het Engels vraagt wat onze plannen zijn en vertelt ons welke stappen we moeten ondernemen. Dit slaan we op in ons brein en staan dan al weer snel op Georgisch grondgebied. Voor de ambassade staan een aantal oude caravans, hokjes, busjes en auto's. We informeren daar hoe we een voucher (invitatie) voor Rusland kunnen regelen en zij  zeggen dat ze alles voor ons kunnen regelen voor de somma van 300 Euries. Wij hoeven dan zelf niets meer te doen, doen dit dus! Morgen terug om pasfoto's in te leveren en dan is het 10 dagen wachten op het visum. Ik kijk of er ook wifi in de buurt is en tot onze verbazing is er vrije wifi. Skype bellen met de ING over het pasje die geblokkeerd blijkt te zijn. Dit komt omdat hij niet voor wereldwijd geactiveerd is, maar alleen voor Europa. De juffrouw van de ING activeert het pasje voor wereldwijd gebruik en klaar is Kees!!!!! Kijken de online post na en Skype bellen met mam. Dan terug met een taxi naar onze parkeerplaats en vervolgens rijden we naar een meertje even buiten Tbilisi. Op de parkeerplaats daar mogen we de nacht doorbrengen. Nadat we zijn bijgekomen van de dag, lopen we naar het restaurantje even verderop en eten daar. To: ik had een overheerlijke gevulde forel, nog nooit zo lekker gehad!!!  Dan terug naar het kotje en dan is het ondertussen ook over zessen. Ti's hier 2 uur later dan in Nederland, effe wennen. Nog even ter info, een taxi is super goedkoop, voor 5 lari = € 2 rijdt je de hele stad door! Ook de diesel is hier voordelig, € 0,80 per liter. De gekochte wijn van gisteren blijkt een zalig wijntje te zijn!

Tbilisi
Deze stad heeft veel gezichten. Als je de stad inrijdt wordt je getrakteerd op buitenwijken met Sovjesflats. Verder de stad in zie je al snel neoclassicistische  gebouwen uit zowel de Stalintijd als de 19 e eeuw. Wanneer je vervolgens over een van de bruggen over de Mkvari rivier de binnenstad inrijdt, worden de straatjes kronkelig en zie je oude huizen met oriëntaals aandoende balkonnetjes met druiventrossen. In combinatie met de kinderkopjes, de vele bomen en pittoreske kerkjes geeft dit een romantische sfeer. Aan brede lanen zie je statige 19e eeuwse huizen met ijzeren balkonnen. De associatie met Parijs  bekruipt dan ook menigeen. Zowel overdag als in de avond zie je overal  groepjes mannen bij elkaar hangen, kauwend op zonnepitten en soms heftig discussiërend.  

Woensdag 26 juni
Frank is al op tijd op en ik volg even later. Rond 10 uur gaan we met de taxi naar de Russische ambassade om de pasfotootjes te brengen. Denken dat we heel snel klaar zullen zijn, echter de man van het voucher ( uitnodiging voor Rusland) komt met vertraging. Eerst zou het 11 uur zijn, toen half 1 en uiteindelijk komt hij om kwart over 1. Dan is er een storing in de internetverbinding en doet  de printer het niet. Om 5 over half 2 staan we voor de ambassade en wordt ons verteld dat het pauze was en dat we moeten wachten tot 3 uur, balen, balen, balen. De wachttijden vullen  we met een broodje met koffie, een kopje koffie, een biertje en het bekijken van een  kloostertje. Op de terugweg kopen we bij een bakkerij heerlijke broden, 2 met aardappelvulling en een grote ronde gevuld met kaas, jammie jammie! Om kwart voor 3 zijn we terug bij de ambassade en dan staat het al zwart van de mensen. Het is bloedheet en iedereen staat te zweten als een Georgische otter! Frank loopt naar het busje waar we de boel hebben geregeld en dan komen er gelijk 2 mensen mee die schreeuwen "Holanda, Holanda" naar de beveiliging en dat we voor moesten gaan. Ze duwen ons ook door de menigte heen, maar dat gaat ons een beetje te ver. Vervolgens krijgen we snel nummertjes en zijn we binnen een paar minuten aan de beurt. Ook binnen worden we met voorrang behandeld en is het zo gepiept. Maar uiteindelijk is het wel half 4 voordat we weer in de taxi naar het kotje zitten. Besluiten om nog een nacht op de parkeerplaats bij het Lisi meer te blijven. Babbelen met wat mannen waarvan er een vraagt waar we vandaan kwamen en als we dat vertellen komt er uit dat hij ook in Groningen is geweest, lollig. 
Het visum kunnen we op 5 juli om 14.00 uur halen,  we hebben dus een week om Georgië beter te leren kennen.