Griekenland uit, Bulgarije in!

Vrijdag 22 maart
Blijven nog lekker een dagje lekker relaxen in Sikia. Frank controleert de auto, maakt koplampen schoon en vult olie bij. Ook maakt hij de verborgen plekjes in het kotje zoals onder het bed, de aucubak enzovoort schoon. Ik zit even buiten, maar vernikkel al snel. Het waait hard en hoewel de zon schijnt is de gevoelstemperatuur bijna onder nul! Ik ga dus lekker binnen zitten. In de loop van de middag gaan we een stukje wandelen, weer in gezelschap van de honden. Zij en ook wij vinden het best gezellig samen. Een lekker rustig dagje! 

Zaterdag 23 maart
Ontbijten, betalen en rijden richting Sikia dorp. We hadden volgens ons navigatiesysteem de keus uit 3 opties om van het schiereiland af te komen. Wij kiezen voor de middelste, helemaal verkeerd!!!!! We komen op een piste in de bergen terecht waarvan de afstand niet te overzien is en die echt vreselijk is. Ik maak zelfs geen foto's, zo scheiterig  ben ik! De neiging om uit te stappen en te gaan lopen overheerst vaak, maar ik kan Frank toch niet alleen de afgrond in laten donderen! Als we gaan, gaan we met z'n tweetjes. Ik blijf dus met het angstzweet in mijn handen en regelmatig niet kijkend naar de weg en naar beneden, dapper naast Frank zitten. Na ongeveer 2 uur komen we godenzijdank gelukkig weer op een gewone weg!!! Dan gaat het van een leien dakje, we vinden de camping in Nea Karvala zonder problemen en besluiten al snel dat 1 nachtje hier genoeg zal zijn, morgen wordt het dus Bulgarije.

Zondag 24 maart 
Vandaag zou mijn vader 89 jaar zijn geworden, helaas heeft hij maar de  66 gehaald. Vanavond even bellen met mam. 
We vertrekken en bekijken onderweg onze laatste archeologische opgraving in Griekenland, de opgraving van Filippi. Prachtig, overal mag je lopen en er is veel te zien. Filippi wordt gezien als het begin van het Christendom in Griekenland. Het is prachtig weer en we lopen er alleen, heerlijk. Op ons gemak kunnen we alles bekijken en foto's maken. Daarna rijden we door naar Bulgarije. Bij de grens gaat het allemaal snel snel, ons kotje heeft de belangstelling en men wil er even in kijken. Nadat dit is gebeurd mogen we zonder dat we onze paspoorten en autopapieren moeten laten zien, doorrijden. We hebben geen info over Bulgarije en rijden dan ook gelijk even verkeerd, maar dat komt snel weer goed. Dan gaat het allemaal voorspoedig en onze verrassing is groot als we op plaats van bestemming, camping Zodiak bij het Rila Klooster, een pak sneeuw aantreffen van 30-40 cm. We kunnen niet op de camping staan, maar mogen op de parkeerplaats staan die is schoongemaakt. Staan hier wederom alleen en er wordt voor ons alleen gekookt. Lekker en niet duur!!! Zitten nu met de kachel aan in ons kotje, buiten vriest het !

Philippi
Philippi of Filippi was een stad in het antieke Macedonië. De stad werd gesticht door en genoemd naar Philippos II van Macedonië en later door de Romeinen veroverd. De stad had een strategische ligging aan de Via Egnati­a, de hoofdweg van Rome naar Constantinopel. De stad werd na de verovering door de Ottomaanse Turken in de 14e eeuw verlaten. De ruïnes bevinden zich 20 km ten noordwesten van Kavála.
In Philippi zette de apostel Paulus voor het eerst voet op Europese bodem en werd ook gevangengezet in een kerker die nog steeds be­staat, alvorens zijn schreden te richten naar Thessaloniki. Ter ere hiervan liet hij een kathedraal bouwen, waarvan de resten nog te bezichtigen zijn naast die van de Romeinse markt.

Terugblik Griekenland,
Wat ons op is gevallen: Over het algemeen een verwesterd land; hele aardige mensen; prima campings; veel zee, strand (zon); prachtige archeologische opgravingen; rijden als gekken; wat betreft de crisis, iedereen heeft er op wat voor manier dan ook mee te maken en er wordt veel over gesproken; in het noorden is, behalve aan de kust, maar amper toerisme.
Aanraders: de kloosters van Meteora, Epydaurus, Filippi, Delfi en de kleine opgravingen zoals Ancient Pydna. De Pelopenossus is prachtig, maar ook de schiereilanden zoals de Pilion en Chaldekiki zijn niet te versmaden. Het is een prima vakantieland met voor elk wat wils. Wij hebben in ieder geval genoten van dit mooie land en zijn, ondanks de economische crisis, gastvrijheid. 

Maandag 25 maart
Na onze dagelijkse beslommeringen wandelen we rond half twaalf  naar het klooster van Rila. Een leuk loopje naar een prachtig klooster, ommuurd als een vesting met veel mooie fresco's. De kerk is van binnen ook erg mooi en we kopen vijf kaarsjes en steken deze aan; eentje voor JP en zijn gezin, eentje voor Esther en haar gezin, eentje voor mijn moeder, eentje voor een goed  vervolg van onze reis en eentje voor alle volgers. Even buiten het klooster is een kraampje die wegenkaarten van Bulgarije verkoopt en we kopen er meteen eentje. Gelukkig hebben ze die ook in het Engels. 
Voor de kleinkinderen kopen we hele kleine zakjes waar iets in moet zitten wat ze behoedt voor kwade invloeden en zorgt voor een goede gezondheid! Dan lopen we weer terug en keutelen wat aan. Frank gaat lezen en ik ga de foto's op de  computer zetten en bewerken. Altijd een leuk karweitje waar ik wel een poosje zoet mee ben. 

Rila Klooster
Het klooster met de "zebrahuid" werd gesticht door de volgelingen van Ivan Rilski, later Johannes van Rila geheten. Deze kluizenaar ruilde in de 10e eeuw het kloosterleven in Rouen in voor het onherbergzame Rilagebergte. Er vormde zich een gemeenschap van monniken rond Johannes, na zijn dood werd het het klooster gesticht. Al  snel werd Johannes van Rila een alom erkende heilige binnen de Bulgaarse orthodoxie. Zijn graf in het klooster is eeuwenlang een bedevaartsoord voor duizenden pelgrims. In 1833 werd het complex door brand verwoest en herbouwd. Sinds 1961 is het een nationaal museum. 
Het Rilaklooster is een symbool voor de Slavische cultuur na een lange periode van bezetting en onderdrukking door de Turken en hierdoor een nationaal bedevaartsoord voor de Bulgaren. Het kan gezien worden als het religieuze centrum van de Bulgaarse orthodoxe kerk.
Het klooster is een voorbeeld van Bulgaarse renaissance. Het interieur is versierd met 1200 fresco's met Bijbelse taferelen. Het klooster kende op zijn hoogtepunt cellen voor 500 monniken en 1000 slaapkamers voor pelgrims. Nog steeds is het op een na het grootste klooster van de Balkan.
Het museum van het klooster herbergt een schat aan geschenken die in de loop van de eeuwen door pelgrims meegenomen werden. Bijzonder is een kruis van houtsnijwerk, bestaande uit 1500 Bijbelse figuren en 140 miniaturen van Bijbelse scènes.

Dinsdag 26 maart
We worden wakker en zien tot onze verrassing dat er een pak sneeuw bij is gevallen. De auto moet dus nog even sneeuwvrij worden gemaakt voor we gaan ontbijten in het restaurant. Op dit ontbijt konden we de hele dag teren: 8 warm geroosterde broodjes, veeeeel echte boter, eigengemaakte jam, 2 dikke plakken ham, 2 dikke plakken kaas, een punt feta, een ei, tomaten en komkommer. Heerlijk en voor de laatste keer de  prijs, 6 euro voor ons beidjes.
Daarna rijden we in de 4x4 de camping af richting Kazanlak, een lange rit van wel 300 km. Onderweg kopen we een 3G kaartje. Dit gaat niet van een leien dakje, we zijn er wel een uur mee zoet. Het blijkt dat de gegevens van Vodafone Griekenland nog in de IPad zitten en die moeten eerst worden verwijderd voor MTel  Bulgarije er in kan. Dit weten we dan weer voor de volgende keer. Onderweg naar Kazanlak begint er bij mij een lichtje op te gaan. Ik weet waar de camping is en hoe het er uit ziet. 6 jaar geleden zijn we er ook geweest en dat begint bij mij te dagen. Ik probeer Frank uit te leggen welke camping ik bedoel, maar hij krijgt er geen beeld bij. Als we er bijna zijn zeg ik: stop daar is het, en het klopt!!! Dan komt bij Frank ook de herinnering naar boven en weet weer wat dingen die ik was vergeten zoals plassen en douchen in een kabouter vakantiehuisje. 's Avonds gaan we uit eten, ook weer een heleboel vlees aan een gigantische spies. Tijdens het eten hebben we een halfgebakken babbel met 2 Albanese truckchauffeurs. Dan begint de live muziek, echt Bulgaars. Als we weg gaan komen zien we een hele groep mensen in een kring Bulgaars dansen. Komen aan de praat met een man die vertelt dat het een gezelschap is van Afghanistan veteranen, die daar een reünie hebben.
Terug in het kotje nog een spelletje en dan lekker pitten!  De hele dag regen gehad!

Woensdag 27 maart
Bij opstaan is het bewolkt, maar droog! We douchen is het kabouterhuisje, warm water, verder een rampje (zie foto's). We rijden naar Veliko Tarnovo, zo'n 60 km verder. Dus denken we, een uurtje rijden en dan zijn we er. Dat dachten we, ten eerste een hele kronkelige bergweg met veel sneeuw en dichte mist, omleidingen in het centrum van Veliko Tarnove, en vervolgens konden we de geplande camping niet vinden. We rijden dan ook wel anderhalf uur doelloos door de stad zonder er uit te kunnen komen, het navigatiesysteem kreeg het door de omleidingen het ook niet voor elkaar om ons er uit te krijgen. Ons beider humeur wordt er daardoor niet echt beter op! Uiteindelijk vinden we een weg uit de stad die ons naar een andere camping brengt, wordt geleid door 2 Engelse mannen waarvan eentje, Edward, ons opvangt. Een idyllische plek aan een rivier, waarin gezwommen kan worden. Om half 12 zijn we vertrokken en om 3 uur komen we aan, toch een lange rijdag!