Start Turkije!

Hallo allemaal,
Wij zijn ondertussen al een half jaar onderweg en hebben het nog steeds naar onze zin. In Griekenland hebben we het goed naar onze zin gehad, maar Bulgarije was niet zo'n succes. Het was daar nog echt winter en heel erg troosteloos. Daarna door naar Turkije, de eerste indruk is dat de economie hier aardig aantrekt en dat het aan de kust vrij prijzig is, bijvoorbeeld is diesel bijna 2 euro. Ook alcoholische versnaperingen zijn erg  duur, nog duurder dan in Noorwegen! Uit eten daarentegen valt heel erg mee! Ik ben nu bezig om een paar weken Nederland te boeken, mijn moeder wordt 91 en mijn zus, die nu de zorg voor mijn moeder voor haar rekening neemt, gaat dan ook met vakantie. Dus neem ik de honneurs dan waar. Frank klooit dan wat aan in Turkije en pikt mij later weer op. We vervolgen onze reis dan richting Georgië.

Donderdag 28 maart
Het regent, het regent en het regent, we gaan dan ook maar weer op pad. Deze keer richting Varna waar een camping moet zijn die het hele jaar open is. Als we er aankomen kunnen we hem eerst niet vinden, geen aanwijzingen. Als we hem uiteindelijk wel vinden blijkt hij verwaarloost en dicht te zijn, balen, balen dus! Hebben al een flinke rit achter de rug, maar besluiten dan toch maar om door te rijden naar de kust. Als we daar aankomen zijn er ook geen campings open. We rijden lang door en besluiten uiteindelijk een hotel te zoeken. We doen dit in een plaatsje zo'n 50  km van de Turkse grens. Daar verstrikken we in kleine straatjes met overhangende balkons en het onvermijdelijke gebeurt, we knallen tegen een gestuukte hoek van een huis aan!!!!! Door de knal is het hele straatje geactiveerd en al snel komt de bewoner naar buiten. Deze vraagt gelijk hoe het met ons is en of we ook schade hebben. Gelukkig alleen maar een heel klein deukje in de bovenkant van het kotje. De schade aan het huis is aanzienlijker, een behoorlijk stuk stukwerk uit de hoek. Op de vraag of we dit moeten vergoeden, antwoordt de man dat dit niet hoeft. Het zijn bijna geen kosten, wij blij!!! We babbelen nog even met hem en hij vertelt dat hij in de scheepvaart zit en regelmatig naar Rotterdam gaat voor scholing. Als we in een hotel belanden is het al over achten. Eten in het restaurant van het hotel en liggen niet te laat in bed. 

Vrijdag 29 maart
Goede vrijdag in Nederland en bloemetjesmarkt  in Groningen. We horen op Noord dat er nog weer sneeuw is gevallen, waardeloos voor de bloemetjesmarkt en voor iedereen die zat van de winter is! Ook bij ons is het nog steeds niets met het weer. Hebben nog een ander probleem, namelijk die van de (nog) dichte campings. Rijden vandaag over een hobbeldebobbelweg naar de grens van Turkije. Daar aangekomen zijn we de grens van Bulgarije zo gepasseerd, die naar Turkije duurt iets langer. Als we er voor staan wordt ons gezegd dat er 3 procedures moeten worden doorlopen, visa en paspoort, autopapieren en bagagecheck. Dit duurt allemaal even en we hebben er wel lol om! Uiteindelijk kunnen we de paspoorten met het visum en de benodigde stempels laten zien bij de controlepost en mogen we doorrijden. Rijden dan naar Erdine, onderweg halen we geld. Bij Erdine zijn 2 campings die 1 april, dus over 3 dagen, open gaan. Eentje vinden we, maar die is nog helemaal dicht, dikke ketting om het hek. De tweede kunnen we niet vinden, we rijden niet meer door, maar gaan naar een hotel. Het blijkt een vrij sjiek hotel te zijn. We worden opgevangen door een vriendelijke, gezellige, hulpvaardige homo. Hij brengt onze, weinige, bagage naar boven en blijft dan staan wachten op een tip! Die geven we hem in Bulgaars geld wat we nog over hadden. Hij blij en wij zijn weer wat geld kwijt! Even bijkomen en daarna met ma via skype bellen. Gewoon bellen naar Nederland is erg duur, dit ook met ma besproken en wij bellen voorlopig met haar en zij niet met ons. Dan eten, hier worden we wederom bediend door de gezellige man van vanmiddag. Hij maakt het ons erg naar de zin, zet bloemetjes  en waxinelichtjes voor ons neer.  Eten lekker en onze ober geeft aan het eind aan dat hij een verrassing voor ons heeft, er gebeurt echter niets. Uiteindelijk komt hij vertellen dat hij ergens een Nederlands cd'tje heeft, maar hem niet kan vinden. Wij hebben wel plezier om de manier waarop hij zich presenteert. Slapen prima, lekkere bedden.

Zaterdag 30 maart
Na een goed ontbijt rekenen we af en gaan weer on the road. Vandaag zo' n 200 km rijden en dan zijn we in Canekkale via het schiereiland Gallipoli.  We gaan met de boot over, komen dan gelijk in de binnenstad en zien daar  de wereld Vodafoneshops! Wij dus een parkeerplaats voor de auto gezocht en vol goede moed naar zo'n shop. Daar doen ze heel ingewikkeld en uiteindelijk lopen we gedesillusioneerd en zonder 3G kaartje de winkel weer uit. Gaan naar de buurman, Turkcell, waar we zonder enig probleem een kaartje kunnen krijgen van 4 GB voor een maand, als hij op is kan hij weer opgewaardeerd worden. Wij helemaal blij dat het is gelukt, nu kunnen we skypebellen. Als we de stad uitrijden zien we een grote supermarkt en gaan daar nog een paar boodschapjes halen. Als we weg willen rijden komt er een meisje naar ons toe die helemaal idolaat is van ons kotje. Ze droomt ervan om ooit ook zoiets te hebben. We maken het kotje open en ze kijkt binnen, helemaal super allemaal! Haar vader is bij haar en ze vertelt dat hij bij een bank heeft gewerkt en dat ze hoopt dat hij haar, als ze is afgestudeerd,  een caravan geeft. Dan wil ze ook gaan reizen. We vragen of er een camping in de buurt is en vader vertelt dat er eentje is een dorp verderop.  Dus op zoek  en ja hoor, we vinden een camping bij een hotel.  Heerlijk, na 2 hotelovernachtingen weer slapen in ons eigen bedje. Het is een lekkere warme dag en we kunnen nog een poos buiten zitten, dat is lang geleden!

Slag om Gallipoli
Deze slag, ook bekend als de Dardanellencampagne of de Gallipolicampagne, vond plaats op het schiereiland Gallipoli in het Ottomaanse Rijk (in hedendaags Turkije) van 25 april 1915 tot 9 januari 1916, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Een gezamenlijke Britse en Franse operatie werd opgezet om de Ottomaanse hoofdstad, Istanboel, te veroveren en om een zeeroute naar Rusland veilig te stellen. De poging mislukte, met zware verliezen aan beide zijden. De campagne werd als een van de grootste overwinningen van de Turken beschouwd en werd weerspiegeld als een grote nederlaag door de geallieerden.
De Slag om Gallipoli had een grote invloed op alle betrokken naties. In Turkije wordt de slag gezien als een beslissend moment in de geschiedenis van het Turkse volk - een laatste piek in de verdediging van het vaderland terwijl het Ottomaanse Rijk aan het afbrokkelen was. De strijd had de weg vrijgemaakt voor de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog en de oprichting van de Republiek Turkije acht jaar later onder leiding van Mustafa Kemal Atatürk, die zelf een commandant was bij Gallipoli.
De campagne was de eerste grote slag die ondernomen werd door het Australian and New Zealand Army Corps (ANZAC), en wordt vaak beschouwd als het ontstaan van het nationale bewustzijn in beide landen. ANZAC-dag, 25 april, blijft de belangrijkste herdenking van militaire verliezen en veteranen in Australië en Nieuw-Zeeland, waarbij het Wapenstilstandsdag overtreft.

Zondag 31 maart 1e Paasdag 
Hebben een paasontbijtje met een eitje, lekker! Vandaag rijden we richting Bergama, maar gaan eerst de opgraving van Troje bekijken. Op zich mooi, maar gigantisch druk met bussen vol groepen begeleidt door gidsen die bij elk belangrijk punt uitleg staan te geven. Ons belemmert dat in het bekijken van de opgraving. Daarna rijden we nog steeds richting Bergama, maar even na Edremit vinden we we een camping. Er staat nog een stel met een caravan, Duitsers, Manfred en Ulrike. Zij staan er al een paar dagen en vinden het erg gezellig dat wij er bij komen staan. We worden gelijk uitgenodigd voor een glaasje en zitten een poosje gezellig bij hen te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Ons paasdiner bestaat uit een blik Chili con carne met sla, valt er lekker in! 

Troje
Men nam aan dat de Trojaanse oorlog, waarin het Trojaanse paard een  belangrijke rol speelde, was ontsproten aan het brein van de dichter Homerus. Al heel wat ontdekkingsreizigers waren op zoek geweest naar de overblijfselen van Troje, voordat de in Duitsland geboren koopman Heinrich Schliemann in 1868 zijn hele vermogen inzette om hier met toestemming van de Osmaanse sultans te gaan graven. Aanvankelijk had deze 'amateur' archeoloog moeite om aan te tonen dat dit inderdaad het roemrijke Troje was, maar ruim een eeuw na zijn dood zijn er nog maar weinig wetenschappers die twijfelen aan de betekenis van zijn vondst.
Omdat een archeologische opleiding nog niet bestond, ging Schliemann nogal grof om met de restanten. Hij verwijderde niet alleen veel dingen, zoals de Schat van Priamos. Hij heeft in zijn drang om steeds meer bloot te leggen ook veel bouwwerken onherstelbaar beschadigd. Na hem heeft de Duitse archeoloog Wilhelm Dölfeld  de onderzoekingen in Troje op een wat meer wetenschappelijke basis gefundeerd. De ruïnes van Troje liggen op de heuvel Hisarlik. Maar omdat er op het opgravingterrein niet veel meer te zien is dan een hoop puin, is Troje vooral interessant voor mensen met een groot voorstellingsvermogen. Als je je een beetje verdiept in de geschiedenis en die kennis combineert met de ligging van de lagen puin, kun je toch veel plezier beleven aan een bezoek.

Maandag 1 april 2e Paasdag
Ontbijten buiten met nog een  paaseitje, lekker in het zonnetje! Als we willen betalen en vertrekken, blijkt dat de man van de receptie naar de stad is.  Dus is het wachten tot hij terugkomt en we lopen naar Ulrike en Manfred om alvast afscheid te nemen. We krijgen een kopje thee aangeboden en zitten nog bij hen te kletsen tot de chef er weer is. De camping is best duur voor wat er geboden wordt, smerig, geen warm water, geen licht, geen wifi, kortom niets voor €17,00. We hebben daarna een voorspoedige reis naar Bergama en vinden de camping in 1 keer. Tot onze verrassing staat er een Nederlands campertje en even later maken we kennis met Lenie en Aad uit de buurt van Rotterdam. Zij zijn onderweg naar Alanya, waar ze een appartement hebben. Frank en ik komen er achter dat we sinds 13 januari geen Nederlanders hebben ontmoet, bijna tweeënhalve maand dus! Wel even leuk dus om contact te hebben met medelanders. Zij blijven tot eind juni in Alanya en gaan dan weer terug. 
's Avonds eten we een karbonade, rode kool uit een pot en aardappelpuree uit een pakje.  Hebben contact met JP en zij hebben een vervelende Pasen, hij en Chrisje allebei ziek. 

Dinsdag 2 april
Prachtig weer en er is een wasmachine, het bed dus afhalen en verschonen lekker de wasmachine in en vanavond in een lekker fris bedje! Daarna gooien we er nog een wasje in en lopen dan naar het Asklepion. We lopen de route die ons boekje aangeeft, maar na een paar km mogen we niet verder, militair terrein! Dus terug, halverwege wordt ons een lift aangeboden door een aardige juffrouw. Die nemen we graag aan en komen zo weer terug op het punt waar we verkeerd liepen. Dan volgen we de bordjes met Asklepion en even voor de afslag bedenken we dat we eerst even iets willen eten en drinken. Gelijk schiet ons een hulpvaardige Turk aan die in Duitsland heeft gewerkt. Hij wijst ons een goed eettentje aan en we eten daar heerlijk! Daarna wandelen we nog een km naar boven en zijn dan eindelijk op plaats van bestemming. Hier staat de hulpvaardige Turk ook weer en hij biedt voor 5 euro een Nederlands boekje over Bergama en 12 ansichtkaarten aan. die kopen we natuurlijk! Het Asklepion is zeker de moeite van het bekijken waard, zie foto's, en we genieten er dan ook van. Beiden vinden we het zeker zo mooi, misschien wel mooier, dan de Griekse opgravingen. Wandelen dan weer terug en drinken onderweg nog iets bij een ja hoor, Turkse Nederlander. Natuurlijk een babbeltje, dan nog een boodschapje en na vieren terug bij het kotje. Dan blijkt al snel dat er een groep camperaars de camping aan doet. Het is een groep van 10 campers uit Frankrijk. Dan wordt de camping toch ineens heel anders, de rust is foetsie! We besluiten dan ook om morgen, na een bezoek aan de Akropolis, verder te gaan naar een andere camping. 

Bergama
De plaats  heette vroeger, toen het Grieks was, Pergamon, en de Romeinen noemden de stad Pergamum. Pergamon betekent 'burcht'. 
De 335 meter hoge heuvel werd al in oeroude tijden bewoond. Er zijn resten gevonden uit de prehistorie en uit de archaïsche tijd. 
In 334 voor Chr. stak Alexander de Grote de Dardanellen over en maakte een einde aan de Perzische overheersing. Na zijn dood viel zijn rijk uiteen: zijn generaals betwistten elkaar de macht. Lysimachos en daarna Antiochos waren formeel heersers over het gebied waar Pergamon in ligt, maar in feite was Philetairos van Tios de baas. Philetairos bewaarde en bewaakte in de burcht een staatskas voor Lysimachus, maar ook onder Antiochos bleef hij de burchtheer en heerser van Pergamon en wijde omgeving. Waarschijnlijk maakte Philetairos al een begin met het bouwen van de stadsmuren op de halve hoogte van de berg en bouwde hij ook de tempels van Athena en Demeter.

Woensdag 3 april
Voor vandaag wordt er slecht weer verwacht in deze regio en we besluiten om toch nog een nachtje hier te blijven. We gaan doen wat al even nodig is, namelijk de kastjes opruimen en schoonmaken. We ontdekken hierbij dat we weer ruimte over hebben. Bie de Lidl in Griekenland hebben we een kruimeldief voor 12 volt gekocht, op de sigarettenaansteker dus en zo'n aansluiting hebben we ook binnen in het kotje. Hij doet het uitstekend en zo wordt alles ook weer stofvrij. Tussendoor eten we in het restaurant van de camping, een lopend buffetje. Het is intussen hard gaan regenen en we blijven dus lekker binnen zitten. Ondanks de grote schoonmaak toch een rustige dag.

Donderdag 4 april 
Tegen de ochtend onweer het gigantisch met zware slagregens. De camping is dan ook een natte boel geworden. Als de tien Franse campers dan ook weg willen rijden  blijven de meeste vastzitten. Met mankracht lukt het niet om ze er uit te krijgen dus wordt er een shovel opgetrommeld. Deze sleept de vastzittende campers van de camping (zie foto's). Het is een heel gebeuren en Frank helpt ook mee. Als de campers allemaal weg zijn is de camping behoorlijk omgeploegd. Na een uurtje vertrekken wij zonder problemen met onze 4x4. Na ongeveer 28 km zou er een camping zijn, maar nee, niets gevonden. Dan maar doorrijden naar Izmir en onderweg kijken of er een camping in de aanbieding is. Nee, niets! Dan kijken we in onze campinggids en zien dat er zo'n 50 km verder in Kusidasi 2 campings zijn. Daar rijden we zonder problemen naar toe en tot onze verrassing staat er 1 camper en dat is een Nederlandse. Natuurlijk even een babbeltje, dan naar de winkel, iets eten, lekker in het zonnetje zitten en dan nog een stukje wandelen over de boulevard en de oude stad. Mees stuurt een berichtje dat ook Caro ziek is, een epidemietje dus in huize Pruis.