Griekenland, de Peloponnesus

Hallo alle volgers,
Het weer is beter, ti's lente geworden. De temperaturen zijn rond de 20 Gr. We genoten al met het slechte weer, maar nu helemaal!
Bedankt voor de reacties en felicitaties die we hebben gehad. Dit verslag beginnen we met reageren op een aantal reacties. Nummer 1 is wel die van jou, Leanne, het was erg boeiend om te lezen! Buurman, de brug bij Patra is 2,252 km lang en is gebouwd in 2004 met het oog op de Olympische Spelen, de pijlers hebben de vorm van een vlam. De brug is bestand tegen een aardbeving van 7 op de schaal van Richter en het is de langste boogbrug van Europa. Koos en Tine, bij iedere maaltijd is er wel een amuse, we melden het echter niet altijd! Frank geeft te zijner tijd misschien wel een amuse boekje uit.
Marijke, bijna oma, spannende periode! Frank heeft trauma's van de eigen gebreide borstrokken die hij op elke verjaardag van zijn oma kreeg, kijk dus uit met breien!!!!! Geesje, we genieten van elke vreemde maaltijd die we voorgezet krijgen, maar de lekkerste is nog altijd de knoflook/vis spaghetti van meesterkok Frank! Riemer en Ietje, wie weet maken jullie de stap om een reis te maken ook nog eens en dan komen we elkaar vast tegen. Dat lijkt ons  erg leuk! Martin en Cobi, ti's vast erg  rustig op de 50 Bunder zonder ons, maar in mei kom ik (Ria) de boel weer onveilig maken! Hans en Jootje, als ik in mei in Nederland ben kom ik graag de info halen die jullie voor ons hebben. Dan kunnen jullie gelijk de cd van Bert Hadders weer terugkrijgen, oef!!!!! Egbert en Anneke, de Spaanse tijd zit er dus bijna weer op. Jullie zullen het zwembad en het terras wel missen, maar de 50 Bunder heeft in de lente ook zijn bekoring. Jan en Heleen, de echte zuudloarders!  Jan, Frank oefent zich de blubber op het biljart en met de achterkant van de keu is hij Grieks kampioen.  Gaatse en Jellie, jullie gaan binnenkort weer naar Tremp, daar is het ook prachtig en natuurlijk ook supergezellig met alle Boysmensen om je heen. Doe ze de groetjes van ons! Janny en Andre medecamperaars, inderdaad hele smalle straatjes in Korona, vooral voor een camper. Maar wel erg leuk met het fort hoog boven de zee! Wim en Ineke, Ineke de Griekse schoenen met puntjes omhoog en  balletjes gaan maar tot  maatje 42 en zijn dus net even te klein. Hebben er wel een foto van gemaakt. Chris en Tine, Ger en Thea, wij missen de kleinkinderen best wel, geven jullie ze maar veel extra opa en oma aandacht en knuffels!!!!!

Donderdag 21 februari
Na het afrekenen en een paar tips van de camping rijden we om een baai richting Areopoli. Na een mooie rit komen we op een camperplaats aan, een prima plekje vlakbij het dorpje, de zee en een restaurant. Het waait  behoorlijk en Frank zet voor de zekerheid de poten van ons kotje uit. Gaan uit eten in het restaurant 200 meter van de camping. We waren al gesignaleerd en worden begroet met goedenavond Amsterdam!  Eten daar heerlijk, ma kookt, zoon bedient en de man die de vis heeft gevangen die wij eten zit er ook, wandelen terug, doen nog een spelletje en leggen er niet te laat in. De storm houdt maar aan, in bed is het dan goed toeven!

We zijn nu in de Mani gebied, dit is een van de mooiste streken van de Peloponissos.  Woeste landschappen, reusachtige kale bergen geteisterd door hevige winden. De huizen zijn gebouwd in de vorm van massieve vierkante torens, waardoor de dorpen  op vestingen lijken. Vroeger dienden de torens als vluchtplaats voor de dorpelingen. Ook zijn er heel veel kerkjes en kapelletjes. Windijzers hebben vaak een vreemde vorm,  ze lijken op een zwarte arend. Tot voor kort was de bevolking verdeeld in clans onder leiding van dorpshoofden. Deze structuur is nagenoeg verdwenen omdat veel jongeren emigreren.

Vrijdag 22 februari, 
Rijden door het binnenland naar ons volgende doel, Gythio. We komen daar al voor 12 uur aan op camping Gythion Beach. Zoeken een plekje en als we ons installeren, zingen onze Oostenrijkse buren ons "Tulpen uit Amsterdam" toe. Wij zingen dan mee uit volle borst! Het weer is lekker en we kunnen buiten zitten. Horen op een gegeven moment gitaarmuziek en gezang en lopen er op af. Het blijkt dat de Oostenrijkers beiden  gitaar spelen en dat ook een Zwitser zich met zijn gitaar bij hen aan heeft gesloten. We dansen en zingen mee. Het zestig jaren gevoel komt boven, maar dan zonder kampvuurtje! We maken stamppot rucola, prima te eten en hebben een rustige avond.

Zaterdag 23 februari,
Mooi weer, zitten de hele ochtend lekker buiten in het zunneke.  We krijgen bezoek van de gitaarspelende Zwitser, Schamie. Hij wil graag van ons weten waar we al zijn geweest, wat we al hebben gedaan en waar we nog naar toe willen. Dit houdt hij bij op een website. In de middag gaan we op de fiets naar Gythio, 3,5 km verderop. Het is een leuk havenplaatsje, we  wandelen wat, doen boodschapjes en drinken een biertje op een terras aan de haven. Fietsen dan weer terug,  berregie op! Ik wandel het grootste deel, maar Frank fietst het helemaal. We kijken nog even bij de Zwitsers, zij hebben een Landrover met een caravan erachter die is uitgerust voor off road reizen. Mooi met veel ruimte! We zouden echter niet willen ruilen, zijn tevreden met ons kotje. 

Gythio, was in de oudheid de vloothaven van Sparta. Er zijn pittoreske huizen, vooral in een hoger gelegen straatje, evenwijdig aan de haven. Veel oude visserswoninkjes met vermolmde balkonnetjes in leuke kleurtjes. Momenteel wordt er volop gerenoveerd. Leuke bijkomstigheid is dat Paris hier ooit zijn toevlucht zocht nadat hij Helena had geschaakt. 

Zondag 24 februari
Vandaag Is het helemaal een fantastische dag, zon in een stralend blauwe lucht. Ontbijten buiten met een eitje en luisteren onderwijl naar de Noordmannen op Radio Noord, met als rugzakgast Fre Schreiber. Erg leuk en interessant gesprek. Doen verder niet veel anders dan in het zonnetje zitten te lezen en te puzzelen, lekker lui! 

Maandag 25 februari
Nemen afscheid van de Oostenrijkers en Zwitsers. Na en ritje van een uur zijn we op plaats van bestemming, op camping Paleologio. Bedankt JP! Worden hartelijk begroet en drinken wat in de bar en maken  wat contact met de lokale bevolking. Er gaan dagelijks minibussen naar Mistras en Sparta en dat is wel prettig. 

Dinsdag 26 februari
Na een goede nachtrust gaan we rond 11 uur (bus was maar 15 minuutjes te laat!) naar Mistras.  De bus is bevolkt door 5 oude vrouwtjes en door ons tweetjes.  De rit duurt 10 minuten en dan zijn we al op plaats van bestemming. Wij dachten dat we bij de bovenstad zouden worden afgezet, maar dat was niet het geval. Dit hield in dat we heel veel moesten klimmen. Vermoeiend, maar wel de moeite waard. Prachtig! Onze trotter zegt dat "hoe dan ook de belangrijkste reden om naar Sparta te komen, is Mistras......."
Als we zijn uitgekeken wandelen we van de oude stad naar het dorpje Mistras en lunchen daar. Van daaruit lopen we terug naar de camping, zo nu en dan belaagd door hordes honden. Gelukkig zijn we in het bezit van een dog dazer en bij de eerste horde helpt het, bij de tweede lijkt her niet echt te helpen, maar de honden gaan wel weg. Ik vind het niet echt prettig, gezien mijn ervaring in Portugal, maar ik heb Frank gelukkig bij me!!!!! De batterij van de dazer wordt in de avond vervangen. Morgen lopen of op de fiets naar Sparta. 

Mistras
Is een Byzantijnse Ruïnestad. Het ligt in de provincie Lakonie, het rijk van de oude Spartanen. Deze streek bestaat uit ruige bergen en rotsachtige, armoedige grond. Hierdoor is het altijd geïsoleerd gebleven van de rest van het land. Mistras is gebouwd tegen een rotsachtige flank van het Taigetos gebergte . Het was ooit een indrukwekkende Byzantijnse stad. Men kan nu nog zwerven langs bochtige stegen, door monumentale poorten, langs middeleeuwse paleizen, huizen en kerken met prachtige fresco’s.  
Het kasteel op de top is in de 13e eeuw gebouwd door de Frankische prins, Guillaume de Villehardouin. De Franken werden verdreven en dit gebied werd een provincie van het Grieks-Byzantijnse Rijk. Een groot deel van de Peloponnesos werd vanuit Mistras bestuurd. Mistras was het laatste bolwerk van de Byzantijnen tegen de Turken en de Serviërs. In die tijd woonden er 40.000 bewoners. In de 14e eeuw valt het Byzantijnse rijk en komt Mistras midden 15e eeuw in handen van de Turken. Na een korte overheersing door de Venetianen vielen opstandige Albanezen de Peloponnesos binnen. Deze hebben in 1770 Mistras geplunderd en in brand gestoken.   
Het moderne dorp Mistras ligt temidden van dichte sinaasappel boomgaarden. Ongeveer 2 km verder ligt in de heuvels de stad Mistras (Mystra).

Woensdag 27 februari
Het heeft vannacht geregend, maar bij opstaan is het droog en half bewolkt. Skype met Esther, maar dat lukt niet echt. Doen het dan maar even per telefoon! Tegen 11 uur gaan we op de fiets naar Sparta, het is maar 2,5 km en vrij vlak. Halen daar geld, een Vodafoon kaartje  en laten  nog 2 sleutels bij maken. Op zich is Sparta een moderne stad waar weinig te zien is, dit terwijl de associatie met Sparta er eentje is van een oude geschiedenis. We wandelen door de hoofdstraat naar het Olympisch Stadion. Daar zien we een bordje met de verwijzing naar "Ancient Sparta". Wij wandelen dus die kant op en komen tot onze verrassing bij opgravingen van het oude Sparta. Daar is eigenlijk van alles te zien en we zijn het er over eens dat het mooier is dan Olympia! Wandelen daar een poos rond en maken foto's. Dan wandelen we terug en eten een broodje met een bakkie leut. Hebben het dan wel gezien en fietsen terug naar de camping.

Sparta
De Spartanen stonden bekend om de buitengewoon sobere en harde opvoeding die zij kregen. Het begrip spartaans verwijst hier ook nog naar. Pasgeboren kinderen werden gekeurd door de 'gerousia'. Als het een gezond kind was mocht het in leven blijven, een kind met lichamelijke of geestelijke problemen werd van het Taygetusgebergte geworpen. Op 7-jarige leeftijd werd het kind door de ephoren opgevoed. De jonge Spartanen woonden in kazernes en hielden zich voornamelijk bezig met het bedrijven van sport; vanaf hun twaalfde jaar werden de jongens onderwezen in muziek en poëzie. Op 18-jarige leeftijd begon de strenge militaire opleiding tot hopliet en maakten de jonge mannen deel uit van de krypteia, mogelijk een geheime staatspolitie of rituele inwijding tot volwassene. Het jaar daarop verkreeg men het recht te trouwen en op 20-jarige leeftijd was de opleiding voltooid, waarna de hopliet zijn vrouw verliet. Gedurende de volgende tien jaar leefden de mannen in kazernes en mochten zij hun vrouwen slechts af en toe bezoeken. Een Spartaanse man was door dit alles een goed getrainde vechtmachine die beschikte over geweldige gevechtskwaliteiten.
Nadat zijn dienstplicht op 30-jarige leeftijd was voltooid, wachtte de hopliet een volgende proef. Slechts indien hij unaniem werd toegelaten tot een der mannengenootschappen, kon hij het volledig burgerrecht verkrijgen. Hierbij kreeg de burger als "gelijke" door de volksraad een groot stuk land (klèros) toegewezen, dat werd bewerkt door staatsslaven, de heloten.
De naam Sparta roept bij velen op: het aankweken van ijzerharde tucht en zelfbeheersing, het sobere leven in de kazerne waar men gezamenlijk at van de beruchte zwarte bloedsoep, het doden van te zwak bevonden kinderen (onder meer in de Apothetai), de afwezigheid van stadsmuren want daarvoor dienden de kloeke borsten van de Spartaanse mannen, allen in dienst van de staat. Misschien is het door de vijandige tijdgenoten allemaal wat te scherp getekend, maar zeker is dat Sparta in de oudheid een der leidinggevende "grootmachten" van Griekenland was en dat de stad haar macht louter baseerde op vrijheid hield onder andere in dat vrouwen net als mannen werden getraind tot soldaat, zij moesten Sparta verdedigen zodra de mannen weg waren. Overigens werden kinderen door de Spartanen gezamenlijk opgevoed en getraind voor het leger. Dit om de onderlinge band te versterken. 

Zijn nu terug op de camping en Frank maakt een soepje van de overgebleven tomatensaus van gisteren. We stonden eerst alleen,  maar hebben Duitse (Leipzig) buren gekregen. We komen met ze aan de praat en ze vertellen dat ze een jaar onbetaald verlof hebben genomen en dat ze sinds de val de muur, 23 jaar dus, al Europa aan het verkennen zijn. Daarvoor mocht alleen maar het Oostblok!