Mongolie uit, Rusland weer in!

Moi allemaal,
Zo, op moment van dit verslag versturen zijn we Mongolië weer uit en hebben we al zo'n 1000 km Rusland er op zitten. Het is even wennen, want er is wel verschil in cultuur en mensen. Daar waar je in Mongolië zo een plekje had om te overnachten, moet je hier echt zoeken. Wat betreft de mensen, Russen komen heel afstandelijk over, kijken langs je heen, vermijden contacten en beginnen zelden zo maar een praatje. De Mongolen daarentegen komen naar je toe, zijn heel open en gastvrij.  Beginnen zelf een praatje en willen alles van je weten. Wat dat betreft hebben we wel heimwee! Wat de wegen betreft zeker niet, die zijn in Rusland ook niet altijd even goed, maar wel geasfalteerd! Het eten is in Rusland gevarieerder dan in Mongolië, dat is ook wel prettig, meer groenten! Het landschap is op een andere manier dan in Mongolië ook mooi, hier genieten we nu weer van. 
Mongolie was het einddoel van onze reis en heeft zeker aan de verwachtingen voldaan. Voor Frank was het een droom die waarheid is geworden en terugkijkend zegt hij dat alles was zoals hij altijd gedacht had, de mensen, paardjes, het landschap met de gers, yaks en bergen, en natuurlijk de Gobi woestijn. Wat hem verbaasde was Ulaan Bataar.  Hij had niet verwacht dat dit zo'n megastad zou zijn en zo westers, met gebouwen die in je in Groningen niet tegenkomt, beetje Amerikaans. Terugkijkend hebben we zeker geen spijt van het bezoek aan dit mooie land en zeker niet van de manier waarop we het hebben gedaan. Helemaal met eigen vervoer,  zonder gids, maar met onze eigen navigatie. We hebben er van genoten! 
RiFra

Zondag 18 augustus, aflevering 2
Het verslag is is al verstuurd, maar even een aanvulling op het autopechverhaal. De hoofdmonteur schudde steeds vaker met zijn hoofd en uiteindelijk kwam het er op neer dat er een paar nieuwe, dure onderdelen in de auto moesten. Het ene was een disk? van  de versnellingsbak en het andere de voorremmen. Ze maakten duidelijk dat dit nogal prijzig was en schreven de prijs voor ons op. Het zou ons al met al 850.000 Togrik kosten = €425,- kosten. Voor ons  viel dit erg mee en we gaven dan ook gelijk toestemming om het voor elkaar te maken. Binnen de kortst mogelijke tijd waren er nieuwe onderdelen besteld en gebracht en de mannen werkten tot na 10en door tot het helemaal klaar was. Toen kwamen ze ons vol trots halen, wij de wodka fles mee met glaasjes, ja, ja!!, en samen met de mannen op de goede afloop geklonken. In het donker samen met hen de auto weer onder het kotje geschoven en alles weer in orde gemaakt en zo konden we weer lekker in ons bedje pitten. Intussen was ook onze band gerepareerd en weer verwisseld met de reserveband. Deze zit nu weer onder de auto. Al met al een paar enerverende dagen en ook nu weer niet te vroeg in bed. In de loop van de avond even met het thuisfront gebeld, prettig om iedereen even te horen en in een paar gevallen ook te zien. Slapen ook niet echt lekker, we staan aan de hoofdweg in een miljoenenstad en dan weet je het wel, vreselijk veel verkeerslawaai.

Maandag 19 augustus
Vandaag staan we dan ook niet te laat op en gaan opruimen. Het is een behoorlijke troep int kotje en behoorlijk vies. Even doorpakken en dan is er wel weer redelijk in te zijn. We halen geld en vereffenen de rekening met nog een extraatje voor de snelle service. Dan worden we uitgewuifd door de monteurs en gaan richting een klooster waar we al een paar keer voorbij zijn gereden. Het blijkt al snel dat er wel een klooster bij zit, maar dat deze verbonden is aan een crematorium voor zowel Boedhisten als Sjamanisten. Ook hier zien we op de  stoepa's weer het hakenkruis dat ons al eerder was opgevallen bij het Sjamanisme. 
We mogen overal naar binnen en foto's maken, behalve in het complex van de monniken. Wandelen het terrein over en vinden het een aparte ervaring. Als we bij het kotje terug zijn, zien we dat er nog een raampje openstaat, de boel moet dus even open. Dit gebeurt onder veel belangstelling van mensen die werkzaam zijn op het complex, allemaal even naar binnen! Daarna zoeken we niet te ver van UB een plekje voor de nacht en hebben een rustige dag verder. We staan ongeveer 500 meter van een paar gers die merriemelk verkopen. Natuurlijk krijgen we bezoek van de buurman op een brommertje. We skypen met mam en zij kan ook even een klein kijkje nemen in Mongolië, leuk!

Stoepa's
Het Boeddhisme is overal ter wereld aan zijn stoepa’s te herkennen. Stoepa’s zijn oorspronkelijk grafmonumenten die allemaal volgens dezelfde basisregels zijn gebouwd. Een legende vertelt dat de Boeddha zelf de vorm van de stoepa heeft bepaald door zijn kleed op te vouwen, zijn bedelnap daarop te zetten en daar bovenop zijn staf te plaatsen.

Hakenkruisen
Het linksdraaiende hakenkruis is dat van de schepping: de baan van de zon langs de horizon van midwinter tot midzomer. Dit symbool hoort bij het Sjamanisme. 
Het kruis met de haken naar rechts is het rad van vernietiging en dood: de weg van midzomer naar midwinter - de herfst, de kou, het naar binnen keren. 
De Nazi's kozen dit laatste kruis als symbool. 

Dinsdag 20 augustus
Worden wakker van het vee, koeien en paarden, die om ons kotje lopen. Bakkie koffie en een broodje met vanille-crème vulling. Dan is het weer inpakken en wegwezen naar UB.  Het duurt wel weer even voor we in het centrum zijn en een plekje voor onze auto hebben gevonden. Wandelen dan naar een zaak van Mobicom om voor de laatste 2 of 3 dagen ons internet aan te vullen. Dit lukt snel en als dit klaar is wandelen we naar het Gandanklooster, samen met het Erdenet Zuu klooster het mooiste en oudste klooster van Mongolië. Een leuke wandeling over een zandpad tussen wat huisjes. Beiden vinden het mooier dan het Erdenet Zuu. We maken foto's en proberen met mam te skypen om haar ook van dit moois te laten genieten. Helaas speelt het tijdsverschil ons parten, waardoor dit niet lukt. Bellen op het kloostercomplex met Ajuumi, waarmee we de afspraak hadden gemaakt om vanavond uit eten te gaan. Krijgen wel iemand aan de lijn, maar geen duidelijk contact. Dan sturen we een mailtje, maar krijgen geen antwoord terug. Balen, maar we hebben ons best gedaan! Aan de hoofdstraat eten we in een restaurant een pizza, groot en lekker. Een paar deuren verder is een souvenirshop, waar ik me in stort. Er is wel wat te krijgen en ik zoek wat dingen uit, helaas doet de pin automaat het niet. Ik besluit om morgen na het halen van het visum nogmaals een poging te wagen in de shop! Het begint te regenen en net voor de bui echt losbarst zijn we terug bij ons kotje. We blijven vannacht op deze plek  staan, midden in de stad. De stad in en uit rijden is namelijk een crime en morgenvroeg moeten we hier weer zijn voor het visum. Ti's wat lawaaiig, maar wel te doen. Krijgen bezoek van een zwerver, die vraagt waar we vandaan komen. Als hij hoort Nederland, Groningen, roept hij in het Duits verrast uit dat hij dat kent. Hij heeft 3 jaar in Duitsland gewoond, 3 maanden in Stadskanaal en ook nog een poosje in Zwolle, lollig  hé! 

Woensdag 21 augustus
Onze laatste hele dag Mongolië! Als we op het punt staan weg te gaan, komt onze Stadskanaalster er aan en wenst ons een goede reis. Geeft gelijk even aan dat hij al een paar dagen niet heeft gegeten en wij geven hem dan natuurlijk wat geld. Ti's tenslotte een Knoalster! Dan gaan we onze visa halen, ik had al gedroomd dat ze niet klaar waren en was dus wel opgelucht dat dit alleen maar een droom was! Daarna naar de kapper waar ik even weer wordt gekortwiekt en nog wat dingetjes kopen in een souvenirshop. Die zijn nergens, alleen in Uaan Bataar. Op de terugweg naar het kotje komen we op het shukbataarplein 3 bruidsparen tegen, waar van een gedeelte van de aanhang traditionele Mongoolse kleding aan heeft.  Dan terug naar het kotje en de stad uit. We hebben het er wel gezien, veel te druk! Het duurt wel even voor we er uit zijn, er wordt links en rechts ingehaald en er is weinig geduld. We zien dan ook in dit kleine stukje wel  3 botsingen. Wij zijn in  ieder geval blij als we de gers weer zien rondom de stad, wat een rust! Rijden in eerste  instantie door tot Darkhan, maar belanden 30 km, even na Sukhbataar, voor de grens aan de kant van de weg. Skybel met Caro en proberen te facetimen. Dit lukt niet, maar we hebben elkaar toch even gesproken en later gechat. Met Est ook geprobeerd te skypen en dat gaat goed. Terwijl ik buiten loop ten skypen, komt er een heel jong poesje aan die me tot grote hilariteit van Sem, via de broekspijpen de nek op klimt, erg grappig. Hij krijgt later wat eten van ons en gaat daarna met zijn moeder weer weg.

Donderdag 22 augustus
Hebben lekker geslapen en hebben 's morgens weer bezoek van het poesje, begeleidt door koeien. Het krijgt nu wat yoghurt van ons en later komt moederpoes hem weer halen. Wij rijden naar de grens en in het laatste dorp voor de grens maken we onze Togriks op. De Mongoolse grens zijn we zo over,  met weer veel belangstelling voor ons kotje. Een ambtenaar wil zelfs samen met mij in het kotje op de foto, grappig! Dan, na de nodige stempels, door naar de volgende hobbel, de Russische grens. Dat duurt veel langer, het is soms een echte klucht. Van het ene hokje naar het andere en weer terug. Dan tijden wachten tot je voorganger klaar is en dan weer een hokje verder en zo gaat het maar door! Dan moet het kotje nog gecontroleerd worden, eerst om te kijken of we niets smokkelen, dan nog een keer of we geen mensen hebben verstopt en deze keer is er ook nog een hasjhond aanwezig. Maar op zich gaat het sneller dan de heenreis. Eenmaal over de grens rijden we door Boerjatie en over, voor ons goede wegen, richting Ulaan Ude en sturen we ons thuisfront een sms dat we weer in Rusland zijn. Ongeveer 30 km voor Ulaan Ude stoppen we op een voor ons bekende plek. Het weer is prima en we staan hier goed. We eten in het restaurantje waar we bij staan, allebei borsjt, ik rijst met vlees, Frank 4 pelmeni (soort ravioli) en beide brood en thee. Zijn goed vol en zitten nu uit te buiken in het kotje! 

Vrijdag 23 augustus
Regen, regen en nog eens regen! We rijden in een keer door naar het einde van het Baikalmeer. Eigenlijk  willen we een dag aan het meer staan, maar het is berekoud. Tijdens de rit zien we ook hier stoepa's en ovoo's, die bij het Sjamanisme horen. Dat is wel grappig, want tijdens de heenreis vielen die dingen ons niet op, maar nu we  weten wat het inhoudt, zien we ze! Onderweg doen we de was in een  stroompje, dat is in ieder geval weer gebeurd. De regen stopt op een gegeven moment, maar dan zijn we al aan het eind van het meer. Onderweg zorgen we voor wat GB op ons simkaartje, want de bytes zijn op. Vragen de weg naar een MegaFon winkel en worden daar heen gebracht door een paar jochies. daarna vinden we een plekje bij een benzinepomp, annex restaurant. Eten daar een hapje en zitten nog even lekker in het kotje. O ja, het is nu weer 7 uur verschil met Nederland! 

Boerjatie
Boerjatie ligt ten zuidoosten van het Baikalmeer.
De Boerjaten ontstonden door een vermenging van inheemse sjamanistische bevolkingsgroepen en nomadische Mongolen in de 9e en 10e eeuw en ontwikkelden een eigen cultuur en een vorm van sjamanisme met Tibetaans boeddhistische invloeden. In de 12e eeuw werden ze onderworpen door Dzjengis Khan en bleven vervolgens drie eeuwen onder invloed staan van zijn rijk. Toen de Mongolen in het zuiden en oosten zich moesten onderwerpen aan de Mantsjoes, beëindigden de Boerjaten hun vriendschappelijke band met hun zuidelijke broedervolken. Hierdoor raakten ze echter geïsoleerd tegenover het verband van Mongolen en Mantsjoes en besloten een alliantie aan te gaan met het steeds verder naar het oosten oprukkende Rusland.
De Russen kwamen in de 17e eeuw naar het gebied op zoek naar rijkdom, goud en bont en stichtten in 1666 het fort bij Oelan-Oede, vanwaaruit de Russische kolonisatie begon. De Boerjatische prinsen werden legerofficieren binnen het Russische Leger. De Boerjatische cavalerie kon hierdoor tevens de plaatselijke tegenstellingen onderdrukken met hulp van Russische troepen. Een groot aantal Mongolen vluchtte voor de gedwongen assimilatie naar het zuiden. Met de bouw van de Transsiberische spoorlijn in de tweede helft van de 19e eeuw begon de grootschalige economische ontwikkeling van het gebied. In 1923 werd de Boerjatische ASSR gecreëerd uit de Boerjatisch-Mongoolse en Mongools-Boerjatische oblasten, die na de val van de Sovjet-Unie in 1992 de status van autonome republiek kreeg met de naam Republiek Boerjatië.

Zaterdag 24 augustus
Maryam is jarig en we sturen haar een felicitatie via Facebook. Dan gaan we even aan het werk, Frank ruimt de rommelkast op en ik verschoon het bed, lekker fris weer! Het weer ziet er vanochtend goed uit, droog, fris en een zonnetje. We rijden vandaag zo'n 480 km, een best eind! Dit komt omdat er in dit gedeelte van Siberië bijna geen plaatsen voor ons zijn om te overnachten en omdat we het ook wel belangrijk vinden om de eerste tijd even goed door te rijden. Zo houden we wat tijd over om Omsk, Moskou en misschien St. Petersburg te bezoeken. 

Zondag 25 augustus
Hebben een zondags ontbijtje met een eitje, lekker! Vertrekken met de bedoeling 300 km te rijden. We krijgen echter een beroerde omleiding, een soort piste met ontzettend veel stof van vrachtverkeer, en dat zo'n 12 km.  Dan geeft echter ons simkaartje de geest, we zitten in een ander district, op zoek naar een MegaFon winkel dus. Na wat vragen vinden we er eentje. Kopen een nieuw simkaartje en 5 GB voor de prijs van nog geen 2 euro! Van 3 jongetjes van een jaar of 12 krijgen we een presentje, een usb stick van 4 GB. Ze spreken wat Engels en vinden ons reuze interessant.  Als we weg gaan willen ze graag met ons op de foto, zelf maken ze er een paar met hun telefoontje en ik maak er eentje met de Ipad. Dan krijgen we nog een gezichtje van boetseerklei. Als we weg rijden komen we na een paar minuten bij een spoorwegovergang waar we zeker een uur voor Jan met de korte achternaam staan te wachten. Er komen goederentreinen langs met tussenpozen van wel 10 minuten, de bomen blijven echter dicht. Als we daar door zijn komt er nog een omleiding, maar dan is het gebeurd. we kunnen doorrijden. Dries is jarig en we zoeken een plekje om hem met skype te kunnen bellen. Dat lukt en we zingen hem toe. Ook bellen we met mam, die zich een beetje eenzaam begint te voelen, wij weg en TiTo is nu ook op vakantie. We zullen haar maar zo vaak mogelijk even bellen! De 300 km hebben we op de kop af gehaald, maar het is dan al wel half 8. Eten een hapje, installeren ons en besluiten om het vanaf nu wat rustiger aan te doen. 

Groetjes RiFra