Op weg naar Moskou

Hallo allemaal,
Hier dan weer een verslag uit Rusland, het is ook de terugreis een behoorlijke trip door dit grote land. Tot een paar honderd km na Omsk volgen we dezelfde weg als de heenreis, klinkt wat saai, maar dat valt wel mee. In de eerste plaats kijken we er vanaf de andere kant tegenaan en in de tweede plaats is het 6 weken later en is de natuur veranderd. Waar het eerst hoogzomer, groen en vol bloemen was, is het nu herfst, met kalende bomen en mooie herfstkleuren. We maken niet veel mee, het is steeds doorrijden tot een plaats die we willen zien, zoals Omsk, Perm en Moskou. Ondanks dat het misschien toch saai klinkt is het dat niet echt, het landschap is fascinerend, we zingen heel wat af met z'n tweetjes in de auto en ontmoeten leuke mensen. Op dit moment zijn we net begonnen aan een, voor ons, nieuwe route door Rusland en zullen zien wat dit gaat brengen!

Groet Rifra

Maandag 26 augustus
Vannacht goed geslapen, maar tegen 5 uur wakker door wolvengehuil, klonk best wel luguber. Rijden dan via Kansk richting Krasnoyarsk en met alleen een onderbreking om de 3G weer op orde te krijgen (internet stopte er weer mee, zijn in een ander district) komen we daar rond half 5 aan. Staan op een bewaakte parkeerplaats voor 100 Roebel = 2 Euro. Er is een restaurant, een motel en een soort viswinkel bij. Als we wat drinken in het restaurantje,  we aan de praat met een Duitser die per fiets van München naar hier is gekomen en doorrijdt naar Wladiwostok, een excentriek persoon. Als we terug bij het kotje zijn, komen er al snel 2 Poolse Landcruisers naast ons staan. We maken een  babbel met een van hen. Ze zijn op dit moment 97 dagen onderweg en ook weer op de terugreis. We eten in het restaurantje, ik een lekkere salade, Frank een goed gevuld soepje en een shaslick met pattatekes. Als hoofdgerecht neem ik vis, dit blijkt een zoute haring te zijn met een uitje! Ik neem wel een stukje, maar kan er geen sloek op krijgen. Eet wel lekker mijn patatjes op en wordt hier wel vol van.

Dinsdag 27 augustus
Tegen tien uur weer op pad, rijden langs Krasnoyarsk en zien een behoorlijke smog over de stad liggen, erg veel industrie! Onderweg komen we net als gisteren door kleine Siberische dorpjes, waar voor hout voor de wintermaanden wordt gezorgd, dit ligt al dan niet gekloofd voor de huisjes. Er is geen gas, dus alles wordt op hout gestookt. Er wordt voornamelijk berkenhout voor gebruikt, want er zijn hele wouden van berken. Het is hier al behoorlijk herfstachtig aan het worden, de bomen worden al wat kaal en de bladeren krijgen een herfstkleurtje. Dit is vroeger dan bij ons en ook de winter valt hier eerder in, het is dan ook niet vreemd als er in september al sneeuw valt. Er worden verschillende soorten paddestoelen gezocht die aan de kant van de weg worden verkocht. Als we onze 300 km hebben gereden zoeken we een plaatsje voor de nacht. Dat valt echter nog niet mee en we rijden zeker nog 50 km verder voor we een plekkie hebben. Ondertussen is de tijd weer een uur terug gegaan, we hebben nu een tijdsverschil van 5 uur met Nederland. 

Woensdag 28 augustus
Feest in Groningen, Gronings ontzet! Zonder dit feest waren we hoogstwaarschijnlijk nooit in Mongolië beland!  Frank zag namelijk zo'n 55 jaar geleden op 28 augustus op de grote markt Mongoolse ruiters met hun paardjes en was hier zo van onder de indruk dat hij naar het land van hun herkomst wilde. Die wens is altijd gebleven en nu is het er eindelijk van gekomen! 

Nu rijden we richting Omsk en hebben een goede rijdag, prima wegen en geen opstoppingen. Wel moeten we weer naar een MegaFonshop omdat we geen internetverbinding hadden. We vermoeden dat het te maken had met roaming en dat bleek ook zo te zijn. 25 dagen roaming betaald en klaar is Kees. Tot we het land weer uitgaan, zijn we voorzien van internet, hopen we!?!? We komen tot staan bij  een кафе (restaurant) en zetten  het kotje een beetje apart. Na het eten wordt er op de deur geklopt en komt de man van het restaurant zeggen dat we dichter bij moeten komen staan. Hij stelt zich voor als Micha en we gaan op de aangewezen plek staan en hij laat ons zien waar we gebruik van kunnen maken. Een keurige wc en douche, dat wordt dus morgenvroeg even lekker poedelen, heerlijk! Onderweg kregen we van Esther te horen dat Molog
is overleden, even schrikken. Hij was wel ziek, maar toch! 

Donderdag 29 augustus
Ik heb me even heerlijk gedoucht en daarna ontbijten we in het restaurant. Bladerdeeg gevuld met kool, schapenvlees en aardappelen, een stevig ontbijt. We nemen afscheid van Micha en  rijden weg in het zonnetje, al gauw wordt het echter weer donker en rijden we weer in de regen, jammer maar daar hebben we geen invloed op. In een klein plaatsje halen we geld, we doen erg lang met onze roebels. Geen campinggeld, eten goedkoop en diesel ook maar 0,60 eurocent per liter. In hetzelfde plaatsje doen we ook boodschappen. Er staan 2 dames achter de toonbank, waarvan er eentje erg nieuwsgierig naar ons is. Frank haalt de Ipad en via de vertaler hebben we een heel gesprek. Ze weet bijna van geen ophouden en eindigt met de zin:" jullie zijn gelukkige mensen". Als we weggaan krijgen we een reep chocola mee en wuiven ze ons achter het raam uit. Toen we in de winkel stonden kwam er een verlopen uitziende  man binnen die een fles wodka en een sinas kocht. De wodka verdween diep in de binnenzak van zijn jas en hij liep met de sinas in zijn hand de deur uit! Als wij ergens staan, op een parkeerplaats of in een plaatsje, komt er altijd wel iemand op ons af die geld voor sigaretten vraagt. Wij hebben het sterke vermoeden dat hij ipv sigaretten er drank voor koopt. Doodsoorzaak nummer 1 is in Rusland het alcoholgebruik. We geven dus ook nooit iets!  Wel hebben we altijd hondenbrokken bij ons voor zwerfhonden, die op elke parkeerplaats te vinden zijn, bange scharminkels die de brokken naar binnen schrokken. Vinden een plekje en er komen Fransen naast ons staan met een 4x4 campertje. Ze zijn sinds  maart onderweg en zijn via een aantal stannen naar China gereisd, of dat met gids was weten we niet. Toen deden ze Mongolië aan en zijn nu onderweg naar Georgië. De man sprak maar een heel klein beetje Engels, waardoor de conversatie beperkt bleef. Frank kookt zelf zijn specialiteit, heerlijk! We hebben verder een rustig avondje. 

Vrijdag 30 augustus
Als we weg rijden regent het en als we na een dikke 300 km stoppen regent het nog, daarbij mist en harde wind en koud, kortom herfst in Siberië. Onderweg tanken we en als we verder willen rijden worden we na zo'n 500 meter aangehouden door een politieman. We pakken de passen en de autopapieren, maar dat is niet de bedoeling. Er heerst onbegrip tussen de ambtenaar en ons. Uiteindelijk begrijpen we dat hij het rijbewijs van Frank wil zien. Dan verzanden we weer in niets, dus de vertaler van de Ipad erbij gehaald. Dan wordt duidelijk dat wij over een doorgetrokken streep na het tankstation zijn gereden. We zijn ons daar niet van bewust en vragen wat er nu gaat gebeuren, wij denken aan een geldboete. Dan komt het, hij wil Frank zijn rijbewijs voor de duur van 6 maanden invorderen en graait hem al zo'n beetje uit zijn hand!!!!! Wij protesteren beide luidkeels en Frank houdt zijn rijbewijs stevig vast. Ik schrijf op de Ipad dat we een visum voor 30 dagen hebben. Hij leest dat, schudt met zijn hoofd en maakt een rijmaardoorbeweging met zijn hand. Wij stappen verbouwereerd de auto in en hij kijkt niet meer naar ons op of om, heeft alweer een andere auto te pakken. Beide zijn we ervan overtuigd dat we het rijbewijs zeker niet af zouden hebben gegeven, dan maar richting Poetin! Na dit incident rijden we verder in de regen door, onderweg nog wat boodschappen en doen dan gelijk onze vesten aan, lekker warm. Eten een bakje aardappelkoolsoep en dan stoppen we na zo'n 50 km. Het is morgen nog 250 km naar Omsk, hopen dat het weer daar wat beter is. 
We staan bij een prachtig hotel, met een mooi restaurant en een aardige behulpzame Engelssprekende juffrouw, maar we krijgen de slechtste maaltijd van deze reis voorgeschoteld, bah!

Overigens Janine, als we even bezig zijn met de auto, bijv. de ramen schoonmaken zingen we allebei: "Mijn ome Dick uit Almelo". Ook in de auto zingen we dit lied regelmatig uit volle borst. We denken dan terug aan onze gezamenlijke vakanties in Frankrijk, altijd gezellig! Jij zong dit liedje en hebt ons dat geleerd.  Maar ja, de hele tekst kenden we niet meer, dus op internet opgezocht. Wat blijkt nu, er is nog een couplet. Wij houden het echter bij het zingen van het eerste, samen met het refrein. Om ook jouw herinnering en die van de rest van onze Frankrijkgangers op te frissen hieronder de tekst:

Mijn Ome Dick uit Almelo 
hejahejahe 
heeft een Alfa Romeo 
jongens wat een slee 
't is een droom, zegt mijn oom 
een wagen om te zoenen 
een wonder op 4 wieletjes 
ik zal 'm effe boenen 

En boenen, boenen, boenen 
met een wollen lap 
boenen, boenen, boenen 
om de haverklap 
ja je houdt het niet voor mogelijk 
hij poetst hem ieder ogenblik 
oh, oh wat is hij trots 
helemaal knots 

En staat hij soms te foeteren 
laat het maar gerust 
wassen, plassen, ploeteren 
het is een lieve lust 
zeg ik hoor, stel je voor 
hij won vandaag de toto 
nu koopt hij voor dat vele geld 
meteen een tweede auto 

En .....
Succes met zingen!

Zaterdag 31 augustus
De zon schijnt als we opstaan en blijft een groot deel van de ochtend bij ons.
We komen  na een rit van 3 uurtjes aan op de plek die we in gedachten hadden. Nuttigen een soepje en wandelen naar het dorpje, zo'n 2,5 km verderop. Het dorpje is niets bijzonders, maar het landschap en de bloemen wel. Als we terug wandelen zien we een groene legerauto met een NL nummerbord. Deze stopt ook en we maken kennis met 2 Brabanders. Zij zijn al  16 maanden onderweg en hebben alle "Stannen" , Iran en Mongolië aangedaan. Nu zijn ze via Rusland op weg naar Georgië, gaan dan Turkije weer in en blijven de winter over in warme oorden. We wisselen verhalen en ervaringen uit en staan meer dan een uur te kletsen. Nemen afscheid en gaan elkaar volgen op de wederzijdse reisblogs. Zij zijn de eerste Nederlanders die we tegen komen die op een zelfde manier reizen zoals wij! Na hen te hebben nagewuifd gaan we een hapje in het restaurant, alles lauw. Dit is eigenlijk steeds zo, voor de Russen is eten iets om de buik vol te krijgen. Je krijgt alles wat je bestelt in een keer. De Russen eten dat dan snel op en verdwijnen weer. Dat is niet echt onze stiel, wij zijn meer genieters, maar moeten het er maar mee doen!

Zondag 1 september
We hebben geen eitje voor een zondags  ontbijtje en vertrekken dus zonder! Zijn niet erg ver van Omsk, maar om de binnenstad te bereiken moet er toch nog zo'n 30 km gereden worden. In eerste instantie vinden we Omsk maar niets, maar als we over de rivier de Om zijn, zijn we om. De oude stad is mooi en we wandelen dan ook een stuk waarin we oude houten huizen zien en een paar kerken. Er staan bij kerken vaak mensen te bedelen en volgens de gewoontes moet je die ook iets geven, dat doen we dus.

Omsk
Deze plaats werd gesticht in 1716 als vesting ter bescherming van de Russische grens tegen de op de steppen levende nomaden. Het oorspronkelijke houten fort werd eind 18e eeuw vervangen door vestingwerken van steen. In de 19e eeuw werd Omsk het bestuurlijke centrum van West-Siberië en een deel van het huidige Kazachstan. Er werden diverse kerken en moskeeën gebouwd en de stad kreeg een militaire academie. Het Russische Rijk breidde zich steeds verder uit en de grens verschoof naar het oosten, waardoor Omsk zijn strategisch belang verloor. De stad werd een ballingsoord voor politieke gevangenen; Fjodor Dostojevski leefde en werkte er in ballingschap van 1849 tot 1853. De aanleg van de trans-Siberische spoorlijn gaf de stad in de jaren 1890 een nieuwe impuls. 
Omsk is een belangrijk cultureel centrum voor de regio West-Siberië en beschikt over een bezienswaardige historische binnenstad, waar vele koopmanshuizen uit het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw te vinden zijn. Bij de samenvloeiing van de Irtysj en de Om staat nog een aantal gebouwen van het 18e-eeuwse fort. Andere interessante gebouwen zijn de houten huizen aan de Nikolski Prospekt en de Sint-Nicolaaskathedraal uit 1840. 
De Oespenski-kathedraal is een verhaal apart. Deze opulente kathedraal, gewijd aan de hemelvaart van Maria werd gebouwd in romantisch-nationalistische stijl in 1891-1896 door de uit Odessa afkomstige architect Ernest Virrich. Voor de klokken werd koper ingezameld, speciaal patroonhulzen. In 1898 werd de eerste bisschop van Omsk in de kathedraal gewijd. Bij de Russische revolutie vielen er in en om de kerk meerdere doden. In 1933 werden de klokken omgesmolten ten bate van de industrie, en in 1935 werd het hele gebouw, immers een symbool van de gehate orthodoxie, opgeblazen met de bedoeling de bouwmaterialen te gebruiken voor andere werken. In 2005 besloten de autoriteiten van de stad dat de kathedraal volgens de oude plannen en documenten herbouwd moest worden. Nog datzelfde jaar werd de eerste steen gelegd, en op 15 juli 2007 werd de kerk ingewijd met een voorstelling van het Bolsjojgezelschap en een groots vuurwerk. 's Nachts wordt het kleurige gebouw verlicht met meer dan honderd schijnwerpers.

Maandag 2 september
Vandaag zijn JP en Christa 24 jaar bij elkaar. Via Esther hebben we ze een bloemetje laten bezorgen, gefeliciteerd! Vanavond bellen we nog even. Ik slaap me uit en wordt pas na negenen wakker, Frank is dan al 2  uur op. Doen onze dingen en vertrekken rond half 11. Voorspoedige reis over niet al te beste wegen. Onderweg begeeft de internet het, geen service! Dit blijft zo, we zoeken naar een plaatsje met een MegaFonshop en vinden deze!!! Helaas is de juffrouw die achter de balie zit boodschappen aan het doen en lijkt niet weer terug te komen. Er komen steeds meer klanten, maar geen juffrouw. Na een kwartiertje denken we: "laat maar zitten, morgen zien we wel weer" en vervolgen onze weg. Na 30 km komen we bij een plekje bij een tankstation en restaurant waar een bord voor staat met een tentje erop. Daar gaan we natuurlijk kamperen. Dan blijkt dat er daar ook wifi is en zoals het nu lijkt gaan we vanavond ons verslag versturen. Als we ons hebben geïnstalleerd, komt er een jong stel aan die zeggen dit nog nooit gezien te hebben, doelend op kotje en auto, en willen graag alles bekijken, dat kan natuurlijk! Ook willen ze met hun eigen camera met Frank en het kotje op de foto. Aad en Lenie, de wifi ontvanger doet het hoor! We hebben er vandaag gebruik van gemaakt.

RiFra