Nog meer Mongolië!

Hallo allemaal, 
Leuk dat er nog steeds reacties komen! Wij genieten nu nog 2 weken van dit mooie fascinerende land. Iedere dag doen we nieuwe ontdekkingen wat landschap en cultuur betreft. Waar we eerst in de woestijn (dessert) zaten, zitten we nu meer in bosachtige heuvels (taiga). De dagen glijden aan ons voorbij en voor we het weten zijn we weer een week verder.

Vrijdag 2 augustus
Gisteren nog een sms naar de kids gstuurd en kregen van JP een berichtje terug dat Mees en Caro een kaarsje voor ons hebben  gebrand in de Sacre Coeur. Lief hè! Deze ochtend is het de bedoeling om naar de Canyon van Yolin Am te gaan en daar te wandelen. Helaas komen we door het slechte weer niet erg ver en moeten onverrichterzake terug rijden, blubber, blubber en nog eens blubber. Het heeft vannacht dan ook vreselijk geonweerd en geregend.  We besluiten dan om alvast richting Ulaan Bataar te gaan, zondag moeten we daar zijn om maandag het visum voor Rusland te  regelen. Het is bijna 600 km rijden en we weten niet hoe de wegen zijn. Op de kaart staat deze weg als geasfalteerd, maar je weet maar nooit! Nou, nou, nou, dat hebben we geweten! Eerst een stukje asfaltweg, dan een bord met alle plaatsen die via deze weg te bereiken zijn en dan een piste met heel heel heel veel water en  kuilen. Voordat we het aandurven om deze uitdaging aan te gaan, moet eerst het kotje open. De koelkast is weer open gegaan en er moet dus eerst puin geruimd worden.  Daarna rijdt/glijdt Frank er met zijn ervaren stuurmanskunst door.  In het begin staat er al een vrachtwagen vast in de modder, maar wij gaan er goed door. Dan een stukje redelijke weg en dan wordt het echt een ramp. We rijden door een rivier van wel een halve meter diep en denken beiden dat we nu wel vast zullen komen te zitten. Gelukkig redt Frank ons er uit door extra gas te geven en het kotje omhoog uit het water de kant op te krijgen. Het is vandaag onduidelijk hoe we moeten rijden, maar we gaan wel de goed kant uit. We zijn vanochtend om 10 uur vertrokken en na zo'n  7 en half uur en een 160 km verder vinden we het welletjes. We rijden nog steeds in de Gobi en  hier kom je geen mens tegen. We vinden een plekje, niet echt ideaal, maar beiden hebben we het wel gehad. Het is dan ook half 6. Stoppen dus en zien dan hoe ons kotje er uitziet! Een en al modder aan de buiten kant. Doen de deur open en ja hoor, weer de hele zooi uit de koelkast,  weer puinruimen dus. Nu is er een fles olie kapot gegaan en een fles balsamico azijn en dat ligt verspreid over de vloer.  Het  huilen staat me deze keer nader dan het lachen, maar samen deze klus aanpakken en dan maar weer vergeten. Het is me het dagje wel geweest. Beiden zijn we moe en zullen wel op tijd in bed liggen. 

Zaterdag 3 augustus
Hebben ook vandaag weer een rit van zo'n 200 km, gelukkig niet zo spectaculair als gisteren, maar wel weer vermoeiend. Doen boodschappen in Mangalgovi en daar is de weg verhard, ook de eerste 20 km op weg naar Ulaan Bataar. Dan verzanden we weer in pistes, tien wegen naast en om elkaar is heel normaal. Een paar keer raken we van de goede weg, maar komen er ook snel weer op terug. Op een gegeven moment komen we langs een grote ovoo. Er ligt van alles op van krukken tot een soort lampjes en geld, ook wij doneren er wat geld op. We rijden grotendeels langs de nieuwe weg in aanleg en stoppen als we nog ongeveer 190 km naar UB moeten rijden. Zo stil als we gisteren stonden, zo druk is het nu. De ene auto na de andere  rijdt op zo' n 50 meter van ons kotje. De eerste die langsrijdt stopt en de hele familie moet het kotje in, bekijken en foto's maken. Gelukkig heeft onze huisraad zich vandaag goed gehouden, geen noemenswaardige troep! Rijden nog steeds in de woestijn, hele aparte ervaring. Zijn beide wat moe en gaan ook nu  weer niet te laat naar bed. Morgen nog een dagje rijden naar UB, een voorbijganger vertelde dat er over 30 km een verharde weg weg komt, dat is wel prettig.

Zondag 4 augustus
Voor we weg rijden komt er nog een familie langs die nieuwsgierig is hoe ons kotje er van binnen uitziet. As ze weg zijn graaft Frank een gat waarin hij onze afval begraaft. Er is gewoon nergens gelegenheid om dat ergens te dumpen. De bevolking gooit het gewoon naast de weg. De eerste 30 km is vanaf ons vertrekpunt inderdaad een slechte weg, daarna wordt het, hoera, een asfaltweg! Vervolgens gaat het zo'n 40 km voor UB weer over in een piste.  Onderweg krijgen we een berichtje binnen van JP dat ze weer veilig thuis zijn gekomen na een mooie vakantie, mooi. Dan naar een gerkamp waar we al snel weer bezoek krijgen van een meneer die wel graag een biertje wil en verrukt is van alle faciliteiten die ons kotje biedt. Terwijl we een spelletje doen, is er vlak naast ons een sjamanistisch ritueel aan de gang. Een vrouwelijke sjamaan probeert in trance te raken, dit lukt echter niet. Ze is helemaal in de sjamaankleding en geblinddoekt, ze heeft een trommel met een hakenkruis cq runenteken er op. Daar trommelt ze op en draait rondjes. Later trommelen er nog meer mensen mee. Pas na uren wordt er mee gestopt. We hebben op dit kamp onze watervoorraad aan kunnen vullen, dat is wel erg prettig. Al met al zitten we nu op ongeveer 100 liter in voorraad. Voor koffie en eten hebben we flessen water in voorraad. We gaan sinds lange tijd weer uit eten, valt er lekker in. Krijgen eerst Mongoolse thee, is thee met merriemelk en dan gewone thee. De hoofdmaaltijd bestaat uit een soort bami, vlees en groente. Ook 's avonds nog steeds tromgeroffel. Rond 11 uur worden we geskyped door ma, ze heeft JP en zijn gezin op bezoek en we zien elkaar even, erg leuk! 

Sjamanisme
Sjamanisme is een overkoepelend begrip voor traditionele geloven, rituelen en praktijken uit diverse culturen verspreid over de hele wereld. Er zijn mannelijke en vrouwelijke sjamanen. Sjamanisme is gebaseerd op de veronderstelling dat de zichtbare wereld met onzichtbare krachten of geesten is doordrongen die de levenden beïnvloeden. Men gaat er van uit dat alles een ziel heeft, mensen, dieren, maar ook dingen. 
Het meest kenmerkende aspect van sjamanisme is dat de sjamaan direct contact maakt met de geestenwereld door in trance te geraken. Defenitie; 'een sjamaan specialiseert in een trance waarin zijn/haar ziel wordt geacht het lichaam te verlaten en op te stijgen naar de hemel of af te dalen in de onderwereld' . 
 Een sjamaan wordt ook wel medicijnman genoemd. Beide termen worden door elkaar gebruikt, alhoewel er wel degelijk verschil bestaat tussen een sjamaan en (Indiaanse) medicijnman. 
De Oirat-Mongolen worden in de dertiende eeuw voor het eerst genoemd als een "bosvolk" dat door sjamanistische stamhoofden werd geregeerd. Veel sjamanistische mythen uit Mongolië gingen verloren in de zestiende eeuw, toen het Tibetaans boeddhisme werd ingevoerd. 

Maandag 5 augustus
Komen tegen 11 uur uur aan in Ulaan Bataar en dan begint de zoektocht naar Legend Tour. We hebben een fotootje van internet waar het gebouw opstaat. Vinden dat vrij vlot en vragen binnen of het bedrijfje daar is gevestigd, worden doorverwezen naar weten wij veel. Uiteindelijk blijkt dat we toch goed zitten. We gaan naar de 3e verdieping waar we Legend tours vinden. Het visum is snel geregeld, wat paperassen invullen en zij doen de rest voor de somma van 260 Amerikaanse Dollars. Wij kunnen weer gaan, maar moeten morgenmiddag met het bureau bellen om te vragen of het zo oké is.  Zoeken dan in de stromende regen een  restaurantje en eten daar een overheerlijk soepje. De juffrouw  die ons bedient blijkt  een halve Nederlandse te zijn, haar vader is een Dutchmen. Haar moeder een Australische, internationaal dus. We krijgen haar telefoonnummer voor het geval  we in de problemen komen. Zij beveelt ons een plaatsje Moron, en route daar naar toe aan. We besluiten haar raad op te volgend  en rijden UB na een aantal files weer uit. Hèhè, nu kunnen we weer verder. Vinden een gerkamp, maar dat is een dikke blubberzooi en zoeken verder. Het regent nog steeds pijpenstelen en we zijn beiden kleddernat. We vinden dan een plekkie even van de weg en hebben een gebakken eitje op een plakje brood gegeten, lekker! Onderweg met mam gebeld en met TiTo en Esther. Zij hebben een mooi week gehad in Vogelenzang en op verzoek van Teun heeft ze samen met hem in ons huid gelogeerd en in ons bed geslapen. Met JP moeten we maar even kijken wanneer we kunnen bellen. Zij zijn beiden weer aan het werk en dus kan het alleen maar in de avonduren en dan moeten we maar net internetverbinding hebben. 

Dinsdag 6 augustus
Het heeft de hele nacht geregend en dat slaapt wel lekker. Als we opstaan is het net een beetje droog en we gaan richting Darkhan, even voor die plaats moeten we afslaan richting Erdenet. Het is een geasfalteerde weg, soms prima en dan weer allemaal gaten. Het blijft dus uitkijken wat dat betreft. Als we bij de afslag aankomen blijkt dit op het  punt te zijn waar we de eerste keer in Mongolië hebben overnacht, grappig. De weg naar Erdenet is ook geasfalteerd en er heeft te maken met de kopermijn die daar is gevestigd. De omgeving verandert behoorlijk, wordt heuvelachtig en groener. Onderweg nog 1 fikse bui en dan is het droog!!! In Erdenet doen we boodschappen in een goede supermarkt die van alles voorzien is. We worden geholpen door een behulpzame Mongoolse  die goed Engels sprak. Ondertussen hebben we via Skype gebeld met Natalia van Legend Tours om te vragen of het oké was met onze visa Russia, dat was was gelukkig in orde. Het is dan even over drieën en  dan zoeken we een plekje voor de rest van de dag en de nacht. Die vinden we al snel en installeren ons. We staan net als er een brommertje aan komt tuffen met een  man erop die vol belangstelling bij ons op de  grond  gaat zitten. Frank heeft net zijn aankomstbiertje gepakt en biedt hem er dus ook eentje aan. Vervolgens is hij niet meer weg te slaan, uiteindelijk na nog een wodka gaat hij er op zijn brommertje weer van tussen. In tussentijd komt er ook een Amerikaan, die hier al 10 jaar woont, langs met een Bulgaarse backpacker die al 2 jaar onderweg is. Samen maken ze houten  gers, zoals die in Boerjatie worden gemaakt. We worden uitgenodigd om bij het  hotel 10 km verderop van Marc, de Amerikaan, te komen staan. Besluiten om dat niet vandaag te doen, maar morgen. We gaan dan morgen de stad bekijken en hebben dan weer een slaapplaats. Willen net een spelletje gaan doen en dan komt de meneer  weer aansnorren op zijn brommertje. Hij had in het kotje de foto's van ma en de kleinkinderen gezien en kwam aruul voor hen brengen.  Ploft vervolgens  in mijn     stoel en komt er niet meer uit.  We geven hem nog een wodka en dan ga Ik naar binnen om aardappels te schillen en witte kool te snijden, jaja, aardappels  en witte kool!  Hij heeft dan nog een poosje een "gesprek" met Frank en gaat dan weer op zijn brommertje richting Ger. Het landschap om ons heen verandert voortdurend, de kleuren worden anders en zo loopt er niets en een minuut later loopt er een kudde vee om het kotje, erg fascinerend!
 
Erdenet
Erdenet is een industriestad in Mongolië. Met 82.000 inwoners (2006) is de plaats, na de hoofdstad Ulaanbaatar, de op één na grootste stad van het land. Erdenet ligt ongeveer 410 kilometer ten noordwesten van de hoofdstad in de ajmag Orhon, waarvan het de hoofdstad is.
Erdenet ligt aan de voet van het Burengiin-gebergte. De stad werd pas in 1975 gesticht, om de werknemers van de nieuwe kopermijn te huisvesten. De bevolking bestond toen voor een tweederde deel uit Russen. Op kaarten uit de tijd van het communisme in de Sovjet-Unie werd de plaats vanwege haar strategisch belang opzettelijk aangegeven op een verkeerde plaats. Dat is nu natuurlijk niet meer het geval. De mijn is de vier na grootste kopermijn ter wereld en is een Mongools-Russische joint venture. De mijn zorgt voor het leeuwendeel van de Mongoolse inkomsten uit export en belastingen. Lange tijd werd uitsluitend kopererts geëxporteerd maar tegenwoordig is de installatie van de mijnbouwonderneming in staat om ook zuiver koper te produceren.

Woensdag 7 augustus
Als we zijn opgestaan besluiten we er een rustdag wat betreft rijden van te maken. We maken er in plaats daarvan een schoonmaakdag van. Frank doet de auto van binnen en ik het kotje. Het beddengoed kloppen we uit en draaien we om, wassen is een probleem en het kan zo nog wel. Dan de kastjes opruimen en schoonmaken, dit was ook wel nodig. De rest afsoppen en de vloer met jif en dan is alles voorlopig weer pico bello! De auto was  ook geen overbodige luxe, want daar was veel zand in beland. Een kopje soep valt er daarna wel in. Terwijl we dat nuttigen, komt er een kudde geiten langs en om ons kotje. Ik maak wat foto's, maar Frank eet onverstoorbaar door. Dan is het de bedoeling om de kopermijn te bekijken, maar de kunnen we niet vinden. Achteraf heel simpel! Bekijken nog een monument en een tempel met een heeeeeeeeeel  grote Boeddha erop. In de stad worden er aan de kant van de weg schapenhuiden verkocht, net gevild, dus bloederig. De stad valt ons niet tegen. Dan gaan we op zoek naar het hotel van Marc en na wat omzwervingen over de piste en navragen komen we er. Krijgen een rondleiding, ziet er allemaal mooi uit. De omgeving is prachtig, de gers zien er prima uit en in het hotel is een ruimte om met grote groepen sessies te houden, zoals yoga. Het is echter nog niet lonend.  Hij heeft gelukkig de Bulgaar, Stan, die hem adviseert en voor hem klust. We  krijgen spaghetti te eten die verdacht veel smaakt naar de spaghetti van Frank, prima te eten dus. Terwijl we eten komt er nog familie langs en de eten ook mee. Internationaal deze keer, een Amerikaan, een Bulgaar, Nederlanders en Mongolen.

Donderdag 8 augustus
Beide slecht geslapen, het kotje staat erg scheef. Als ik er in sta moet ik me gewoon vasthouden anders val ik om, beetje zeeziekgevoel. We rijden naar de grote weg en vervolgen onze rit richting Moron. Eerst is er een prima geasfalteerde weg, maar dit houdt op een gegeven ogenblik weer op, we verzanden weer op een piste. Dan zien we ineens een echte camping met daarop net zo'n kotje als wij hebben, we gaan er dus staan. Het is een drukte van belang, allemaal Mongolen die daar hun tentje hebben opgezet of nog opzetten. Het kotje dat op de onze lijkt, blijkt van een Mongoolse familie te zijn die er met 6 man in slaapt. Iedereen is erg vriendelijk en belangstellend. Al snel komt er een meisje naar ons toe, die wat Engels spreekt. Ze nodigt ons uit om mee te aan naar een "Spa"! Wij denken dat dit iets van zwemmen in een termaalbad is, maar dat blijkt niet zo te zijn . We wandelen gewapend met een fles met haar mee. Het blijken 3 bronnen te zijn, die elk voor iets anders goed zijn. De eerste is goed voor het hart, de longen en tegen hoofdpijn, de tweede voor de maag en de stofwisseling en de derde voor de algehele lichaamsreiniging en niet drinkbaar. Erg leuk om mee te maken, bij elke bron zaten mensen met flessen te wachten tot ze aan de beurt waren of gewoon om gezellig te kletsen. Terug op de camping brengt ze ons naar een winkeltje waar een mevrouw in stond. Zij ging in een  verder op gelegen gebouwtje voor ons koken, een soepje en gevulde noedels. Prima te eten voor €3,50.  Door Ijoma worden we uitgenodigd om de volgende ochtend, voor we weggaan,  bij haar en haar familie thee te komen drinken. Rustige avond verder.

Vrijdag 9 augustus
Drinken thee en gelukkig voor Frank ook koffie bij de Ajomi en haar moeder.  Krijgen eten mee voor onderweg en een mooie Mongoliabeker met snoepjes. We wisselen gegevens uit en nodigen Ajomi uit voor een etentje als we in Ulaan  zijn. Dan rijden we via pistes verder. Onderweg komen we bij een blubberpartij, waar wij zonder kleerscheuren door kunnen, maar voor auto's zonder 4x4 en vrachtauto's  was dit niet te doen. Deze kwamen vast te zitten en werden door shovels uit de blubber getrokken. 100 km voor Moron stoppen we op een heerlijk rustig plekje achter een ovoo. Onderweg Skypecontact met JP, lukte niet echt best. De berichtjes via Skype gingen prima. Frank  kookt nu een Hollandse maaltijd, aardappels met kool en een kippenpoot. Smaakt goed en zitten nu binnen met een licht regentje op het kotje.

Ger
Een Ger  is een ronde vilten tent waar nomaden in wonen. Het is een tent met min of meer verticale wanden en heeft meestal een deur en een ronde opening in het dak. Het frame is opgebouwd uit een fijnmazig houten skelet, bestaande uit doorgebogen muren en een centraal wiel waardoor de rook door een aan de kachel  verbonden pijp kan ontsnappen en die voor de inval van licht in de Ger zorgt. De kroon bestaat uit een losstaande ring met daarbinnen een aantal naar boven gebogen verstevigingen, genaamd de paardjes verbonden met een klein wiel, de kroon. De wanden van de Ger bestaan uit schaarvormig verbonden scharnierlatten, die in- en uitplooibaar zijn. Het dak bestaat uit straalsgewijs naar binnen geplaatste houten palen, die als het ware zweven boven de ger en de verbinding vormen tussen de wanden en de kroon. Deze dakstokken zijn naargelang de cultuur recht of gebogen. Aan de onderzijde rusten de dakstokken op de buitenwanden.  Om het skelet wordt een touw gespannen om het tijdens de opbouw bijeen te houden.
Een Ger  heeft vaak een lage (massief)houten ingang altijd op het zuiden gericht en bestaat uit een portaal met een houten deur. Het houten skelet draagt de afdekking, dikke wollen viltdoek. Het vilt kan een eenmalige regenbui weerstaan, zoals in Mongolië voorkomt. De bedekking wordt door drie banden tegen het skelet geklemd. De spanning is zo groot dat de gebogen muren zich rechten en zo de krachten van het dak beter kunnen opnemen.  De constructie van de Ger maakt het mogelijk dat deze kan worden geplaatst zonder haringen. Zijn kracht ontleent de Ger aan een combinatie van hout, viltdoek en riemen. In een winderige omgeving is het wiel verbonden met een grote steen in het midden van de Ger.  Bij zware wind bijten de wanden  in de grond en worden de krachten op de muur overgebracht op de dakstokken. Hierdoor buigt de Ger, maar door zijn body blijft hij staan. Het is noodzakelijk dat een muurdeel goede grip heeft op een stevige ondergrond.

Zaterdag 10 augustus 
Vandaag zijn Esther en Danny 25 jaar bij elkaar. via JP hebben we bloemen laten bezorgen. We hebben ze wakker gebeld  gebeld en ze met dit heuglijke feit gefeliciteerd.  Kunnen nu ons verslag versturen, veel mogelijkheden hebben we daarvoor niet!

Groet RiFra