Rusland in

Moi allemaal,
Hier weer een verslag van ons, nu uit Rusland. We hebben tot nu toe door het Europese gedeelte van Rusland gereisd en gaan over een paar dagen het Aziatische gedeelte in. We hebben natuurlijk veel gereden, maar ondanks dat heeft dit gedeelte van de reis veel indruk op ons gemaakt. Wij vallen nogal op, mensen kijken erg veel naar ons en naar ons kotje. De meeste mensen zijn wat afwachtend, maar als je jezelf wat openstelt komen ze vanzelf meer los. Ook zijn er Russen die zwaaien, toeteren en de duim omhoog steken. Dat is altijd leuk! Het overnachten valt ons 100 % mee, aan de doorgaande wegen zijn er soms restaurantjes met bordjes met een tentje erop. Daar kun je altijd staan, maar ook bij andere restaurantjes is het geen probleem. We wachten af wat we tegen zullen komen!

Vrijdag 5 juli
In de loop van gisteravond gaat het behoorlijk onweren en regenen. Het valt de hele nacht bij bakken uit de hemel. Het water kan niet weg en als Frank vanochtend zijn sandalen aan wil trekken ziet hij er nog maar eentje! Waar is de andere gebleven? Na wat zoekwerk en zo'n 60 meter verder vindt hij hem op een rooster, daar is hij gelukkig op blijven hangen. Daarna haalt Frank zijn baard er af en kom ik zo langzamerhand mijn bedje uit. Bakje koffie en het verslag met bijbehoren versturen. Dan is het tijd om het kotje weer eens een keertje op te ruimen en schoon te maken. Omdat we niet vaak kunnen wassen draaien we het beddengoed binnenste buiten, kloppen het uit en luchten het. Als je lang onderweg bent kun je niet al te kieskeurig zijn! We willen in Tbilisi nog wel even iets eten, maar hebben een chauffeur die ons naar een verkeerde plek brengt, dus zijn we langer onderweg. Het is een vervelende taxirit, niet goed rijden en de chauffeur vraagt extra omdat hij langer onderweg is geweest. Dit geven we hem ruimschoots, maar hij vindt dat niet genoeg! Op een gegeven moment vinden we het wel goed en laten het er bij, hij mazzel, wij pech!
Bij de ambassade aangekomen staat er al een hele rij mensen met een zelfde papiertje als wij, wachten dus.  Staan daar een poosje tot een man naar buiten komt en een heel verhaal in het Russisch of Georgisch afsteekt. Wij begrijpen er niets van en roepen dat we uit Hollandia komen en maken het gebaar van niets verstaan. We mogen als eerste naar binnen en staan om 10 over  2 buiten met onze visa! Hiep hiep hoera, gelukt, 30 dagen Rusland wauw! Het wordt echter wel doorrijden, want we moeten ongeveer 7000 km naar Irkutsk voor een visum Mongolië. Dat wordt dus doorkarren met een gemiddelde van zo' n 350 km per dag, want we moeten natuurlijk ook wat tijd overhouden om het visum te regelen. Terug op de parkeerplaats bel ik nog even met mam, ze wordt er niet beter op de laatste tijd; veel pijn in de gewrichten spieren en botten. Zo gauw we weer internet hebben neem ik weer via skype contact met haar op en anders wel met de telefoon. Melden de kinderen nog dat de visa  binnen zijn en rijden dan weg, het onbekende tegemoet! Komen langs een prachtig klooster en bekijken deze. Vinden na 80 km een plekje bij een hotel en mogen er staan. Er komen 3 bussen met Armeniërs, die net doen of ze ons niet zien, erg stoens. Na een poosje ontdooien ze wat en kan een jongen die wat Engels spreekt ons vertellen dat ze 5 dagen weg zijn, nu naar Tblilisi gaan en in de bus slapen. Als ze weg rijden zwaaien we ze uit en gaan dan een hapje eten. Niet vies, ook niet echt lekker. Ondertussen is het vreselijk gaan onweren en regenen. Zitten nu net weer in het kotje, wel gezellig met de regen op het dak. Morgen nog zo'n 80 km en dan zijn we bij de grens, spannend!

Zaterdag 6 juli
In alle vroegte Paula een verjaardag sms gestuurd.  Rijden weg door een prachtige omgeving en halen onderweg dollars, hebben dan in ieder geval geld om te wisselen als we geen geldautomaat vinden. We doen dit in een modern skioord waar ook wifi  is. We maken daar foto's van onze Russische visa en versturen deze naar ons mailadres. Daar hebben we ook onze passen opstaan.  Als we alles kwijt zijn kun je dit alles op je gmail openen. Doen ook nog een paar boodschapjes. Rijden dan door over een erg slechte weg, waar wel druk aan wordt gewerkt, naar de Georgische grens. Als we stoppen om een foto te maken, staat er ook een Russisch echtpaar, waar we allemaal lekkere dingetjes van krijgen. De Georgische grens zijn we vrij vlot door, maar dan belanden we in een heksenketel. Tussen de Georgische en de Russische grens is een stuk niemandsland met een smalle tunnel. Het ons tegemoetkomend verkeer is daar met 2 rijen dik ingegaan, waardoor er van onze kant niets in kan. Wij staan achter een vrachtauto. Omdat het neutraal terrein is, komt er geen politie van de Russen  en ook niet van de Georgiërs. De mensen moeten het zelf maar zien op te lossen, een hoop geschreeuw, ruzie en iedereen bemoeit
zich er mee! Uiteindelijk lukt het om stukje bij beetje de tunnel door te komen. Hebben zo' n 2 uur over een tunneltje van 200 meter gedaan. Rijden er nunununu uit. Komen dan bij de Russische grenspost en daar is het zozozo  bureaucratisch! We zijn ongeveer 4 uur bezig geweest om de grens over te komen en eindelijk even na zessen zijn we de grens over en in Rusland. We rijden nog een kilometer of 30 en komen dan in Vladivazkav, een redelijke plaats. Halen daar wat roebels (de koers is ongeveer 40 = 1 Euro) uit de muur en zoeken dan een plekje voor de nacht. Die vinden we wonderwel vrij vlot bij een restaurant, helemaal geen probleem daar staan iets eten en slapen op hun parkeerplaats. Er is een bruiloft en onze komst blijft niet geheim. Na het eten hebben we in een mum van tijd een hele lading mensen, vooral oudere mannen,  om ons heen die het kotje willen zien, willen weten waar we vandaan komen en vooral  met ons willen drinken! Dit doen we natuurlijk en de wodka vloeit rijkelijk. Samen zingen we de internationale, wij in het Nederlands en zij het Russisch, en zijn we kameraden, geweldig! Nu  ligt Frank plat en ik volg ook zo! 

Zondag 7 juli
Hebben prima rit van ongeveer 500 km. Zijn aangekomen in Elista. Blijken veel Mongolen te wonen. Na aardig wat gezoek vinden we een plekje bij een Mongools restaurant. Mogen daar staan. Later wat problemen, Engels sprekende vrouw , Lisa, erbij. Dan wordt alles duidelijk. Gaan samen met haar naar een tempel en maken foto's. Staat nog een camper met Russen. Mam gebeld, JP en E sms. Slapen goed. 

Elista 
(Russisch: Элиста, Elista) is een stad in Rusland, en de hoofdstad van de boeddhistische republiek Kalmukkië. De stad werd gesticht in 1865, maar was pas vanaf 1930 een stad. In 1944 werd de volledige Kalmukse bevolking gedeporteerd naar Siberië. De plaats werd daarop bevolkt met etnische Russen en kreeg de naam Stepnoj. Dit bleef zo tot de toespraak van Nikita Chroesjtsjov in 1957, waarop de oorspronkelijke bewoners weer terug mochten komen. De stad heeft een kleine luchthaven, met een dagelijkse vlucht naar Moskou. Op 27 december 2005 werd hier de eerste Kalmukse choeroel, de Gouden Tempel geopend, de grootste boeddhistische tempel van Europa. Deze tempel moet volgens de autoriteiten een groot leercentrum voor boeddhisten uit de hele wereld worden en is daarnaast een belangrijk monument ter herinnering aan de Kalmukken die stierven tijdens de verbanning naar Siberië en Centraal-Azië van 1944 tot 1957.

Maandag 8 juli
Volgende morgen staat er een auto met 2 mannen, lijkend op militairen, naast ons kotje. Hebben het gevoel dat we of bewaakt, of in de gaten worden gehouden. De mannen kijken niet op of om! Ze verdwijnen op een gegeven moment en wij gaan na een kopje koffie op zoek naar het postkantoor om ons te registreren met onze migratiekaarten. Staan daar een hele tijd met een heleboel Russen en Mongolen, maar dan zegt de juffrouw achter het loket dat we ergens anders moeten zijn. We krijgen een adres en met hulp van ons navigatiesysteem vinden we het. Daar aangekomen is er een jongen die Spaans spreekt en later komt er nog eentje een beetje Engels spreekt. Eerst wordt er moeilijk gedaan, maar dan blijkt dat we ons alleen maar hoeven er registreren als we langer dan 7 dagen in een plaats blijven. Kunnen dus gaan!  Zien als we teruglopen een telefoonshop en halen daar een 3G kaartje! Er is een persoonlijke hotspot aan verbonden en we kunnen nu Whatsappen met de kinderen. Dan rijden we richting Volgograd, eigenlijk hadden we nog geld moeten halen en moeten tanken, maar denken dat dit onderweg wel lukt. Nee dus!!!!! Het bevordert onze stemming niet, vooral die van Frank heeft er onder te lijden. Onderweg moeten we 10 liter uit onze noodvoorraad aanspreken, even daarna komen we bij een tankstation waar we met een kaartje kunnen betalen. Frank zijn stemming draait 160 °, waar een volle tank diesel al niet goed voor is!!! (diesel is maar 60 eurocent per liter). Dan door naar Volgograd, een miljoenenstad waar we geld halen. In een supermarkt vragen we aan een jongen die daar werkt waar een Bancomat is, hij doet zijn werkjasje uit, trekt zijn privejasje aan en brengt ons naar de naastgelegen supermarkt met Bancomat. Daar halen we roebels en kunnen weer even vooruit. Doen dan gelijk de boodschappen en rijden de stad uit. Ik zie ineens een bord met camping aanduiding en we gaan daar  kijken. Blijkt een prima overnachtingsplaats te zijn, waar we kunnen eten, douchen en onze was lekker spoelen. 

Volgograd
(Russisch: Волгоград) is een Russische stad op de westelijke oever van de rivier de Wolga in de oblast Wolgograd. De stad telt circa 1.012.000 inwoners en is met ca. 100 km lengte de op een na langste stad in Europa. De stad is beter bekend onder de naam Stalingrad (Сталинград) die ze droeg van 1925 tot 1961. Voor die periode heette ze Tsaritsyn (Царицын) en dat sinds haar stichting in 1598. Oorspronkelijk was het een versterking en een fort aan de Wolga dat als zuidelijke verdedigingspost diende voor Moskovië, het rijk dat Rusland vooraf ging. Tijdens de Russische Burgeroorlog speelde Stalin een hoofdrol in de gevechten rond deze stad. Daarom werd de stad in 1925 naar hem vernoemd.
Wolgograd werd wereldberoemd onder de naam Stalingrad omwille van de beslissende grote veldslag (Slag om Stalingrad) die daar in de Tweede Wereldoorlog werd uitgevochten.
Stalingrad werd Wolgograd in 1961 tijdens de periode van liberalisering en destalinisatie onder Chroesjtsjov. Deze naamsverandering stuitte op veel verzet van de Russische bevolking, die de naam Stalingrad uit de Grote Vaderlandse Oorlog belangrijker vonden dan alle slechte associaties met de persoon van Stalin. Onder de heerschappij van Konstantin Tsjernenko (1984-1985) werd de naam bijna terug veranderd naar Stalingrad. In het post-communistische tijdperk zal de naam waarschijnlijk niet meer veranderd worden. De Moeder Moederland werd op de Mamajev Koergan (een heuvel gebouwd

Dinsdag 9 juli
Na ons heerlijk te hebben gedoucht, dit was al even geleden, gaan we richting Saratov. Hebben een goede reis met afwisselend goede en slechte wegen. Onderweg drinken we een bakje koffie en eten een gebakken eitje met brood. We beleven, gelukkig, onderweg niet veel. We zien een paar keer langs de doorgaande wegen bordjes met een tentje erop, dus camping. Het zijn hotels of motels die campinggelegenheid bieden. Het zijn prima plekken om te overnachten, zo ook de plaats we vandaag uitkiezen. Komen via wtelefoonvertaling en googlevertaling op de Ipad goed in contact met de mensen van het hotel, erg leuk. Een meisje van 8 komt ons op de plek thee brengen en krijgt van ons een rolletje mentos uit Nederland. Ze vindt ons razend interessant en spreekt zelf ook 3 woorden Engels!!! Erg leuk. Eten in het restaurant, macaroni met gehaktballen. Smaakte nergens naar, maar met een beetje zout en peper was het te doen. Kostte ook geen drol, dus nait soez'n! Ook nog een gesprek met gepensioneerd militair. Hij is nu 53 en al 2 jaar met pensioen! 

Saratov
Werd  in 1590 door Ivan de Verschrikkelijke als tsarenvesting gesticht ter bescherming van de handelsroute over de Wolga. De naam van de stad is afgeleid van de Tataarse woorden "Sari Tau", wat zoveel betekent als "gele berg". Sinds de 18e eeuw leefden er talrijke Ruslandduitsers, die ook in de architectuur van de stad hun sporen hebben achtergelaten. Deze etnische Volksduitsers, meest boeren, werden in 1924 ondergebracht in een eigen autonome republiek. Deze republiek werd echter opgeheven toen de Duitsers uit het "Wolga-Duitser-district" rondom Saratov in de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd werden uit vrees dat zij zich misschien zouden aansluiten bij de Duitse bezetters, die overigens de omgeving van Saratov nimmer zouden bereiken. Door emigratie en deportatie is serdertdien het aantal Duitsers in en rond Saratov afgenomen, hoewel Duitsland nog steeds een consulaat in deze stad heeft. Door de ligging aan de Wolga, zuidelijk van Samara en noordelijk van Wolgograd, werd Saratov in de 19e eeuw een belangrijke scheepshaven. Een industriële ontwikkeling maakte Saratov door nadat het in 1870 per spoorweg met Moskou was verbonden. Daarnaast is Saratov een van de grootste centra op cultureel en wetenschappelijk gebied. In zijn bloeitijd (rond 1912) was Saratov de op drie na grootste stad van Rusland.
In de sovjettijd was Saratov, vanwege de vestiging van een grote militaire vliegtuigfabriek, een gesloten stad, streng verboden voor buitenlanders. In 1992 werd de stad voor iedereen toegankelijk. De eerste ruimtevaarder, Joeri Gagarin, studeerde aan de Technische Universiteit van Saratov en landde na zijn legendarische ruimtereis in de buurt van Saratov.

Woensdag 10 juli
Heerlijk geslapen. Om kwart voor 10 rijden we naar Samara, 478 km. We liggen voor op het "doorruslandrijdenschema" en dat is een prettig gevoel. Eerst tanken we, eerst zeggen hoeveel liter, afrekenen en dan wordt de pomp aangezet. Onderweg een stop en een bakkie noedelsoep, valt er lekker in! Tot even voor Samara hebben we een prima tocht, grotendeels langs de Wolga. Dan dan staan we , door wegopbrekingen in een file en die lost niet snel op. Na een uurtje of 3 zijn we er eindelijk helemaal door en vinden als snel aan de M5 een restaurant waar we kunnen eten en de nacht mogen doorbrengen in ons kotje "Ресторан Анаит". We eten daar prima en krijgen rondleiding door het hele gedoetje, mooi! Dan nog een spelletje en niet te laat naar bed.

Donderdag 11 juli
Eigenlijk hetzelfde riedeltje, fris maken, kopje koffie, crackertje, spul opruimen en inpakken en dan weer wegwezen. Vandaag gaat de reis naar Ufa, een rit van  487 km. Het gaat voorspoedig, zo nu en dan rijden we achter vrachtauto's met dikke kwalm en proberen daar zo snel ongelijk achter we g te komen. De wegen zijn grotendeels   2 baans met een slecht wegdek, maar er wordt hard gewerkt om de wegen in orde te krijgen. Dit moet in 2018 gerealiseerd zijn, voor zover wij dit kunnen lezen. We staan nu op een parkeerplaats met veel vrachtverkeer en hebben net soep met brood en een gegrilde kippenpoot gegeten. Hebben 3G en dus internet en konden naar radio noord luisteren, hier ist 2 uur later he! Proberen nog even wat te skypebellen, soms lukt dit soms niet!  
 
Tot het volgende verslag!