Vervolg Turkse kust

Vrijdag 12 april
Drinken op uitnodiging een lekker bakje koffie bij Petra en Wim uit Norg. Zij volgen de Paulusroute en Petra kan erg beeldend en boeiend over de apostel Paulus vertellen. Ze heeft zich helemaal verdiept in de geschiedenis van deze man. We vertrekken pas na twaalven, hebben een goede reis naar Kas en vinden al snel een camping. Worden hartelijk ontvangen en zoeken een plekje. Dan komen we al gauw tot de ontdekking dat we aan een wel heel lawaaiige en drukke weg staan. Dit vinden we beiden wel heeeeeel erg vervelend en kijken op internet naar een andere camping in de buurt. Die vinden we, en besluiten om daar morgen naar toe te gaan.

Zaterdag 13 april
Ontbijten nog op ons oude stekkie en rijden dan zo'n 3 km naar een andere camping, wat een verademing! Een aan zee, zonder drukke weg! Als we naar een plekje lopen te zoeken horen we ineens iemand roepen: " zijn jullie verdwaald"? Het blijkt Paula te zijn, met haar en haar man Bram stonden we ook al in Kusidasi. Door gezondheidsreden blijven ze wat langer in Kas. Leuk om hen hier weer te treffen. We worden gelijk uitgenodigd voor een bakje koffie, die we graag aannemen. Zitten een poosje gezellig bij hun camper. Dan installeren we ons op een mooi plekje met uitzicht op zee en een Grieks eiland Meis! Wij wandelen in de loop van de middag naar Kas en bewonderen onderweg een Hellenistisch theater, deze is nog mooi intact. Dan lopen we door naar het dorp en via een trap gaan we naar Lycische rotsgraven. Deze zijn in de rotsen uitgehouwen. Dan doen we boodschapjes en laten ons internet met 4 GB opwaarderen bij Turkcell. Besluiten om voordat we teruglopen, een kleinigheidje te eten, maar dat blijkt een vergissing. Wat we hebben besteld valt groter uit dan we in onze gedachten hebben! Vanavond hoeven we niet te koken, we nemen een cup a soup en hebben daar genoeg aan. Het was een heerlijke dag, prima weertje en we staan op een fijne plek.

Zondag 14 april
Lekker rustig ochtendje met de Noordmannen die vanuit Buitenlust, onze buurvereniging, hun uitzending hadden.  We zitten lekker in het zunneke met een ontbijtje en wat lezen en puzzelen. In de loop van de middag wandelen we naar het oude theater waarachter nog een Dorische tombe zou staan. Als we bovenaan het theater staan komen we 2 Nederlandse meiden tegen, Mona en Ilse. We komen met ze aan de praat en ze vertellen dat  ze uit Almere komen en dat Mona, van oorsprong Iraanse, fotograaf is en Ilse schrijfster van columns en doktersromans. Het was een erg leuke ontmoeting. Daarna klimmen en klauteren we de berg omhoog op zoek naar de tombe. En ja hoor, op een gegeven moment zien we hem liggen. Hij is nog behoorlijk intact en we maken wat foto's. Dan naar beneden op zoek naar de Leeuwentombe. Hierdoor is Kas beroemd geworden. Na wat omzwervingen vinden we deze ook. Moe maar voldaan besluiten we om een biertje te gaan drinken op een terras aan de 
haven. Bram en Paula zitten daar ook en samen genieten we van een drankje, het weer en de omgeving, erg gezellig! We blijven nog tot woensdag hier want  we hoorden van Paula en Bram, die hier al jaren komen en ook Turks spreken, dat deze week de opening van het toeristenseizoen is. Dinsdag is er om die reden een openluchtconcert in het oude theater, dit willen we graag meemaken!

Kas
Is een vissersdorp aan de Turkse Riviera. Nog niet veel bezocht door het toerisme, maar zeker één van de mooiste plekjes van Turkije.
Zowel in zee als op het land zijn verschillende sarcofagen, tombes, te bezichtigen. Er heerst een plezierige en rustige sfeer en het dorp is zeer geschikt als uitgangspunt voor een excursie naar één van de vele ruïnes in de omgeving. In het centrum staat nu nog een Lycische sarcofaag die het Leeuwengraf wordt genoemd. Even ten westen van de plaats ligt een goed bewaard theater. Vanaf de bovenste rijen is er een fraai uitzicht op het Griekse eiland Kastelórizo (Meis Adas in het Turks), dat voor de kust van Kas ligt.  Op de berg achter het theater ligt het zogeheten 'Dorische Graf, een rotsgraf uit de 4e eeuw v. Chr.

Maandag 15 april
We worden wakker met een fiks onweer met hagelbuien. Gelukkig duurt dit niet erg lang en kunnen we al snel weer buiten zitten. We spelen een spelletje scrabble, maar komen er achter dat we 18 van de 105 steentjes met letters er op missen. Dat is best veel, ik had bijvoorbeeld een blanco gebruikt voor een W, maar we hebben geen W, dus kon hij ook niet ingeruild worden. Maar eens kijken op Marktplaats of er nog een 2e handsje op de kop is te tikken. 's Middags wandelen we naar Kas waar het toeristenseizoen wordt geopend. Dit gaat gepaard met muziek, dans en sprekers. De eerste 2 waren leuk, maar de spreke duurden te lang. Wandeltje  langs de haven, doen een boodschapje en wandelen weer terug. In de loop van de avond wandelt Frank nog even naar het dorp om te kijken of er nog iets te doen is, maar het feestje was gebeurd!

Dinsdag 16 april
Lekkere luie dag in het zonnetje en verkleuren beide behoorlijk. In de loop van de middag wandelen we naar het dorp om een paar boodschapjes te halen. We hadden gisteren foto's gemaakt in Kas waar Paula en Bram op stonden en deze hadden we op een USB stick gezet. Ik breng de foto's en krijg vijgen mee terug. Samen met hen lopen we s' avonds naar het theater om daar de voorstelling te gaan bekijken. Erg leuk, er werd een blijspel opgevoerd door de plaatselijke bevolking en ondanks dat het in het Turks was hebben we er van genoten.

Woensdag 17 april
We pakken vandaag onze spulletjes weer in en gaan weer een plaatsje verder. In Kas zijn we 5 dagen geweest en dat is tot nu toe de langste stop. Demre (Myra) staat nu op het programma. Zetten de auto neer bij de Sint Nicolaas kerk en besluiten om Myra te bezoeken. Komen er al snel achter dat het oude Myra een paar km verderop ligt. Rijden daar naar toe en naast allerlei toeristische stalletjes en heeeeeel veel Russen komen we bij een heleboel Lycische rotsgraven en bij een mooie arena! Als we terug bij ons kotje zijn, drinken we een bakje koffie bij een Turk die een Nederlandse relatie heeft gehad. We vragen daar naar een camping en via via komen we aan de weet waar een camping in de buurt is. Vinden deze ook zonder probleem, leuke camping vlakbij Andriaki, een oude haven. De camping is klein en de eigenaar van de camping komt vragen of we willen eten. Dit blijkt niet duur te zijn en we doen het dan ook. Het eten is heerlijk, soepje, dan heerlijke boontjes, salade, pasta, brood en gegrilde vis. Verder rustige avond, van Bram en Paula krijgen we een paar foto's gemaild, leuk! Wij hebben ook nog foto's en binnenkort gaan deze hun kant op!

Even voor de kinderen!
Sinterklaas is in 270 na Christus geboren in Turkije, in het plaatsje Patara. Toen hij groot was werd hij bisschop in Myra, een plaatsje vlakbij Patara. Hij stond bekend als de brenger van goede geschenken, dit kwam omdat hij aan 3 arme meisjes zakken met gouden munten had gegeven omdat ze geen bruidsschat hadden en daardoor toch een man konden vinden. Later is hij verhuisd naar Spanje en van daaruit bezoekt bij ieder jaar ons land en brengt hij cadeautjes naar de kinderen. Op 5 december 2013 wordt Sinterklaas 1743 jaar, wat een oude man hé! 

Donderdag 18 april 
We ontbijten op de camping en 2 Duitse backpackers vragen of ze mee mogen rijden naar Demre waar ze boodschappen willen doen. We nemen ze mee in ons kotje, wat eigenlijk niet mag! Daarna rijden we via een prachtige kustweg naar Cirali, Daar is een opgraving en een pittige wandeling omhoog naar Chimaera, waar eeuwige vlammen branden! Men weet niet hoe dat kan, de vlammen kunnen gedoofd worden, dan wordt er een gaslucht geroken en ontbrandt het vuur weer spontaan. De vlammen branden al sinds de oudheid en zijn de aanleiding voor een plaatselijke cultus rond Vulcanus, een vuurspuwend monster met een leeuwenkop  en leeuwenpoten, het achterlichaam van een geit en een slangenstaart. Spannend hè!!! Frank heeft nog even gezocht naar gasslangetjes, maar heeft ze niet kunnen vinden. Nu zitten we op een camperplekje aan het strand, waar we nog even lekker in het zonnetje zitten. 

Vrijdag 19 april
Het heeft de hele nacht geregend en we vertrekken ook in de regen! Ook onderweg wordt het niet droog. We rijden door Antalya, een stad met meer dan een miljoen inwoners. We rijden langs het vliegveld en weten nu waar deze is voor mijn vakantie naar Nederland hahaha! Het is makkelijk te vinden. Wij rijden dan door en gaan landinwaarts. Op internet een overnachtingsplaats gezocht en die vonden we bij een dorpje, Karacaoren, aan een meer. We nemen de afslag naar het dorpje en komen al snel bij een hek met een politieagent. Wij moeten ons legitimeren, hij noteert. Frank zijn naam en ons kenteken en Frank moet iets ondertekenen. Dan doet hij het  hek open. Wij vragen waar de camping is en hij geeft ons een papiertje waarop de route staat. Wij maken er een foto van en hij krijgt het papiertje terug. Dan op naar de camping! Het meer is omringd door bergen en ook de camping staat tegen de berg. Het blijkt al snel dat het geen camping is zoals wij dachten, maar een huisjesparkje tegen een bult aan. Er komt gelijk iemand naar ons toe en zegt dat we wel op het pad mogen blijven staan, kost ons niets. Hij vertelt er gelijk bij dat er niemand is die 
Engels spreekt, alleen maar Russisch. Het lijkt wel een Russische enclave, eerst dat hek en dan de taal!  In het restaurant kunnen we eten en dat doen we ook, Lekker! Ondertussen is het erg hard gaan regenen en we blijven een poosje boven zitten, maar het wordt maar niet droog en uiteindelijk laten we ons toch maar nat regenen en zitten nu lekker hoog en droog binnen in ons kotje