Via Nemrud terug naar de kust!

Maandag 6 mei
Vanochtend, voor we vertrekken, versturen we ons reisverslag met de foto's. Nemen afscheid van Gerrit en Dicky, betalen en vertrekken uit Capadocie. We hebben hier een mooie tijd gehad. Rijden richting Nemrut Dagi, een aanrader van TiTo.  Het is een trip van dik 500 km en daar doen we 7 uur over. De omgeving is afwisselend mooi, saai en weer mooi. Tanken en krijgen weer een theetje aangeboden, lekker! Rond 7 uur komen we aan op camping Commagene in Kahta. Eten daar wat en zijn beide wel moe.  Na zo'n reisdag mag dat ook wel en beide liggen dan ook niet te laat in bed.

Dinsdag 7 mei
Ontbijten in een hotel aan de overkant, die ook bij de camping hoort en gaan daarna met de auto de bezienswaardigheden in de omgeving bij langs. We tanken de auto vol en krijgen thee aangeboden. Daarna gaan we als eerste naar de Karakus Tumulus. Een grafheuvel waar de vrouw van Antiochus ligt begraven. Dan rijden we naar de Cendere Bridge, een monumentale Romeinse brug met zuilen. Daar hebben we een gezellig contact met een chauffeur die studenten op een dagje uit rijdt. Frank loopt nog naar beneden naar de rivier om foto's te maken. Bij het restaurant nemen we een bakje thee en het blijkt dat ook daar een kampeergelegenheid is. Door de eigenaar worden er foto's gemaakt van ons kotje, die op de camping staat, promoten die hap! Vervolgens gaan we langs Yeni Kale waar een heel oud kasteel op een erg hoge berg ligt, de zien we alleen uit de verte. Als afsluiting bekijken we een opgraving, Arsemeia, waar we weer thee drinken. Alles was zeker de moeite waard. Op de terugweg donder, bliksem en regen. Ook in Kahta heeft het flink gespoeld, de was die ik vanochtend had opgehangen, is weer nat! Als het  onweer over is, gaan we weer lekker buiten zitten. Veel aanloop en kletspraatjes met Koerdische mannen met aparte broeken. Wandelen even door het stadje en doen een paar boodschapjes. Ook laten we nog een sleutel bijmaken, dit kost maar 1 lira = 43 eurocent.  Krijgen we weer thee! Frank betaalt daarna de camping en dat valt reuze mee, we gaan daarom nog maar een keertje uit happen, met z'n tweetjes eet je voor 15 euro. In de loop van de avond komt Murat, een touristdriver,  een biertje drinken, daar hadden we hem 's middags al voor uitgenodigd. Hij doet met ons een spelletje can't stop en heeft hier veel lol om. Tegen 11 uur vind ik het welletjes en duik de koffer in, Frank houdt het deze keer het langst vol.

Woensdag 8 mei
Annette is jarig en we bellen haar al op tijd om haar toe te zingen en te feliciteren. Hieperdepiep hoera! Daarna rijden we naar de Nemrud Dagi, de berg en de attractie waarvoor we hier naar toe zijn gekomen. Het is een ritje van 54 km en onderweg komen we met regelmaat kleine campings tegen die nergens vermeld staan. Bij de Nemrud aangekomen drinken we eerst een kopje thee, dan wandelen we naar boven. Het is maar 700 meter, maar een stevige klim. Frank loopt iets vooruit en als ik bij een splitsing kom, weet ik niet welke kant hij op is gegaan en neem ik maar een afslag. Ik kom al snel bij het eerste terras met beelden, maar geen Frank!!!  Hij is de andere kant op gegaan en mist mij ook. Hij loopt terug en kijkt of ik in het ravijn ben gedonderd.  Gelukkig komt hij 2 mannen tegen die hem vertellen dat ik ook naar hem op zoek ben en zijn we snel weer herenigd! We worden boven op een paar plaatsen verrast door prachtige beelden bij de grafheuvel van Antiochus en maken daar foto's van. Het is jammer dat het bewolkt is, maar daar is niets aan te doen! Er ligt overigens nog best veel oude sneeuw. Op de terugweg besluiten we om op een kleine camping in Karadut te gaan staan, leuk met een gezellige oude opa van 90 jaar die ons hele verhalen in het Koerdisch vertelt. Wij snappen natuurlijk alles!!!!! In de loop van de middag komt er een groep van 10 Tsjechen met tentjes. Ze komen babbelen , wel leuk!

Nemrut Dağı
Nemrut Dağı (Koerdisch: Çiyayê Nemrûd, Armeens: Նեմրութ) is een werelderfgoed in Oost-Anatolië, in de Turkse provincie Adıyaman. Met 2150 meter is het de hoogste berg van het noordelijke Tweestromenland (Mesopotamië). Op de top van de berg, in een 50 meter hoge grafheuvel in de vorm van een piramide, is waarschijnlijk koning Antiochus Theos (69 - 40 v.Chr.) van Kommagene begraven. Voor de grafheuvel staat een complex met kolossale stenen sculpturen van koning Antiochus zelf, geflankeerd door twee leeuwen, twee adelaars en verscheidene Griekse, Armeense en Perzische goden, zoals Zeus, Tyche en Mithras. Rondom de grafheuvel liggen de stenen hoofden van de beelden.

Donderdag 9 mei, Hemelvaartsdag 
Hier merken wij helemaal niets van en zijn het eigenlijk een beetje vergeten. We komen er achter als we 's ochtends naar radio Noord gaan luisteren en niet de gebruikelijke doordeweekse programma's horen. We hadden trouwens een paar dagen een hele slechte ontvangst van radio Noord. Na wat mailtjes heen en weer met de techniek van RTVNoord, hebben ze het keurig opgelost en kunnen we weer met plezier naar Noord luisteren, nogmaals bedankt Arjen Holterman! We hebben een leuke rit naar Urfa met een veerboot oversteek. Urfa is een grote stad en we kunnen daar geen camping vinden. Omdat we toch de plaats Harran willen bekijken, rijden we daar naar toe. Als we daar aankomen worden we door een jongen naar het museum gebracht waar we bij kunnen staan deze nacht.  Meteen krijgen we weer thee aangeboden en komen we aan de praat met 3 jongens die met hun familie een km verderop in een Syrisch vluchtelingenkamp kamp wonen. We zitten maar op 15 km afstand van de Syrische grens maar hier merk je, behalve dan in de gesprekken met de jongens, niets van de oorlog. Ook met de baas van het museum, Abraham, hebben we een goed contact. s' Middags bekijken we het dorp, erg aparte huisjes, de opgraving van de oudste universiteit van Turkije en de restauratie van het kasteel en de muur. Onderweg wil iedereen met ons praten en terug bij het kotje wil iedereen bij ons binnen kijken. Er worden foto's en filmpjes gemaakt met ons als filmsterren. Dan nog een kopje thee bij de grote baas en ik wordt overladen met cadeautjes, een sjaaltje, een boekje en nog een boek met cd en dvd over de streek. Als klap op de vuurpijl worden we uitgenodigd om te komen eten bij de big boss. We worden gehaald met de auto en rijden 100 meter verder! Dan zijn we er en worden blootsvoets een grote kamer binnengeloodst met tapijten op de grond en grote kussens. We nemen plaats en ook  2 van de Syrische jongens zijn er bij. Er wordt een zwilkje op de grond gelegd en we krijgen traditioneel Arabisch eten, iedereen krijgt opgevouwen brood, zo dun als een pannenkoek. Dan krijgen we allemaal een salade en tatziki en in het midden komen 2 schalen met een gerecht, een mix van een soort gehakt, Bulgur, kruiden en groenten. Met stukken afgescheurd brood  pak je van dit gerecht en eet je het op, alles met de hand dus! Erg lekker, thee na en dan, na Abraham te hebben bedankt voor het heerlijke eten, terug naar ons kotje. Daar krijgen we nog een bezoekje van de man die ons bediende, maar hebben  verder een rustige avond! We vonden deze dag een bijzondere en bijzonder leuke ervaring.

Harran
Het historische stadje Harran ligt 44 kilometer ten zuidoosten van Șanlıurfa. Het schijnt een van de oudste, onafgebroken bewoonde nederzettingen ter wereld te zijn. Het was een belangrijk commercieel, cultureel en religieus centrum dat dateert uit de vroege Bronstijd, in het 3e millennium v. Chr. Volgens het bijbelboek Genesis kwam Abraham vanuit zijn geboorteplaats Ur naar Harran, bracht daar enkele jaren door en trok vervolgens door naar Kanaän. Het stadje trekt veel belangstelling vanwege zijn typische lemen bijenkorfwoningen (trulli), waarvan het ontwerp al zo´n 3000 jaar oud is. Door hun vormgeving bieden ze binnen erg veel koelte. De woningen zijn uniek voor Turkije, maar soortgelijke woningen worden ook in Syrië aangetroffen.
Behalve de bijenkorfwoningen, zijn de ruïnes van de stadsmuur, het kasteel en de Ulu camii uit de 8e eeuw de moeite van een bezoek waard. De moskee heeft een hoge, vierkante minaret die er voor Turkse begrippen vreemd uitziet. Naar verluidt is de moskee de oudste in Anatolië. Vlakbij stond de eerste Islamitische moskee van Anatolië. 

Vrijdag 10 mei
Vandaag maken we een rondrit met onderweg een aantal bezienswaardigheden. Een mooie route langs grotten en opgravingen.  We rijden door Messapotamie, het tweestromenland uit de bijbel tussen de Eufraat en de Tigris. Een fascinerende tocht. Als we bij een opgraving komen worden we rondgeleid door een jonge man die er ook als bewaker werkt. Daarna krijgen we, ja hoor, thee aangeboden. Moeder komt erbij en ook een zus met een paar kinderen komt er bij zitten. Ze vragen ons ook te eten, maar dat slaan we af. Rijden langs een karavanserai, een soort herberg van vroeger, en pikken daarna een lifter op die net als wij naar Urfa moet. We zitten samen  wel erg krapjes voorin en ik ga voor een uurtje het kotje in, bloedheet!! Bij aankomst komen we er niet onder uit om thee te drinken. De hele familie wordt opgetrommeld en we zitten dan ook wederom in de kleermakerszit op een kleedje. De lifter is leraar in een dorpsschool en heeft alle zes klassen, 15 leerlingen.  Hij is de hele week in het dorp en gaat op vrijdag naar huis, naar Urfa. Het is erg gezellig en we worden weer uitgenodigd om mee te eten. Dit slaan we af en de familie is zichtbaar teleurgesteld. Maar ja, we blijven aan de gang en hebben zelf ook eten in het kotje. Na een uitgebreid afscheid brengt de  leraar ons naar de parkeerplaats waar we de nacht gaan doorbrengen. Vinden een goed plekje bij een park waar we een colaatje gaan drinken, bier is hier niet te krijgen, Urfa is een Islamitisch bolwerk. Wensen via Skype JpCrMC een goede terugreis toe en dan barst er een fiks onweer los. Hele avond regen en heel veel politie op de been. 

Zaterdag 11 mei
Bekijken Urfa en vooral de heilige karpervijver vinden we mooi. Het is er erg druk en we staan weer volop in de belangstelling. Er worden regelmatig foto's van en met ons genomen, wel grappig, vooral jonge meiden willen graag met mij op de foto. Bekijken de bazaar en het fort en laten 4 GB bij Turkcell 3G opzetten, gaat heel gemakkelijk! Dan rijden we richting Adana, dit is een erg grote stad en er is verder niets. We gaan dan verder door naar Mersin. Onderweg gigantisch noodweer, onweer, storm en regen en hagel. We staan dan ook een uurtje aan de kant van de weg. Het water kan niet weg ( zie foto's). Frank wil eigenlijk zuidelijker langs de  kust, maar dat wil ik niet. Mij te gevaarlijk, te dicht bij de Syrische grens. Als we op de camping bij Mersin aankomen is het eerste wat ons verteld wordt, dat er een bomaanslag is geweest in Reyhanli, in die regio, met wel 40 doden. Wij blij dat we de andere kant op zijn gegaan. Eten in het restaurant op de camping en liggen niet te laat in bed.

Urfa
De stad heette eerst Edessa. Nadat Abraham in Haran zijn goddelijke roeping had ontvangen, zou hij in Urfa zijn teruggekeerd. Daar wekte hij  - zo gaat het verhaal - de woede op van koning Nimrod door afgodsbeelden stuk te slaan. Nimrod liet hem toen als straf de berg afrollen. Beneden wachtte Abraham een zinderend vuur dat door kolen gestookt werd. Als antwoord op zijn gebed veranderde God de vlammen in water en de kolen in karpers. Die  karpers hebben zich in de loop der eeuwen voortgeplant en zwemmen er nog steeds. Want aan de voet van de citadel van Nimrod ligt nu een grote rechthoekige vijver, tjokvol met ‘heilige karpers. Die mogen niet gegeten worden, wie dat wel doet, wordt met blindheid geslagen. 
 
Zondag 12 mei Moederdag
Van Esther en JP komen lieve moederdag sms'jes en ik Skype met mijn moeder en zing met een bosje klaprozen "Mama, je bent de liefste van de hele wereld". Vandaag hebben we een rust/werkdag. Het kotje en de auto worden weer eens uitgemest, dat was wel nodig. Doen verder niets!!!! Er komen nog 2 Belgische vlindervangers bij ons staan. Ze hebben veel pech met het weer, veel regen en dan is het moeilijk vlinders vangen. Het weer zal de komende 4 dagen wisselvallig blijven, vooral in het binnenland in de bergen. Wij veranderen ons reisplan dan ook voor morgen. We wilden de binnenlanden in, maar blijven nu aan de kust. 

Maandag 13 mei
Tijdens het ontbijt voel ik wat jeuk en kijk naar mijn benen. Dan zie ik dat ik op mijn linkerbeen wel 100 keer geprikt ben, waardoor weet ik niet. Het is geen gezicht! Het kunnen neefjes zijn of een vlo, het bed maar even uitkammen
Als we de camping afrijden zien we al na een paar honderd meter een grote opgraving. Stoppen dus en gaan het bekijken. Prachtige opgraving, er staat nog erg veel overeind, dit in tegenstelling tot sommige andere opgravingen. Daarna rijden we door langs de kust, doen wat boodschapjes en keutelen rustig door. Zien op een gegeven moment een camping en gaan daar staan. Het is een simpele camping zonder elektriciteit, maar aan zee en een heerlijk plekje. Het wordt gerund door een echtpaar die er in een heel klein hokje wonen  met een spastische zoon. Als we aankomen wordt er met iemand gebeld en krijgt Frank de telefoon in de hand gedrukt. Hij blijkt een Nederlandse vrouw aan de lijn te hebben, die al een paar jaar met haar Turkse man een market heeft in het dorp. Frank heeft een babbeltje met haar en dan zoeken we een plekje. Lopen later naar het dorp en winkeltje en halen boodschapjes. Met de Nederlandse hebben we het over de voor en nadelen van het wonen in een klein dorp in Turkije. Zij heeft het wel naar de zin, maar zegt wel dat voor de kinderen een vervolgstudie erg lastig zal worden. Als we terugkomen op de camping staat de vrouw van de camping te vissen, ze heeft net eentje aan de haak! 

Elaiussa Sebaste
Dit is een oude Romeinse stad gelegen 55 km van Mersin in de richting van Silifke in Cilicië aan de zuidkust van Anatolië (in het hedendaagse Turkije ). Elaiussa, betekenis olijf , werd gesticht in de 2e eeuw voor Christus op een klein eiland verbonden met het vasteland door een smalle landengte in de Middellandse Zee .
 De ruïnes van een bad, een stortbak , een verdedigingsmuur en een golfbreker zijn te zien met uitzicht op de westelijke baai van het schiereiland. Maar de belangrijkste overblijfselen  van de stad zijn een bad waarvan de vloer is geplaveid met mozaïeken en een kleine basiliek op een ronde voet.
Aan de andere kant van de weg die Elaiussa en Sebaste verdeelt staat een theater die dateert uit de 2e eeuw na Christus, een klein theater met 23 rijen zitplaatsen, waarvan de trappen en decoraties helaas bezweken zijn aan eeuwen van plundering. Naast het theater is de agora en bij de ingang hiervan staan twee monumentale fonteinen in de vorm van leeuwen. Binnen in de agora staat een grote kerk en de vloer heeft mooie mozaïeken. Elaiussa's enige tempel staat buiten de stad op een heuvel met uitzicht op de zee. Slechts twee van de 18 Korinthische zuilen van deze tempel zijn overgebleven. Ook staat er een Romeins bad.  
De ruïnes van Elaiussa Sebaste hebben de rijkste en meest indrukwekkende necropolis onder de steden van het oude Cilicië. De "Weg van Graves", gelegen op een heuvel in het noorden van de stad, bevat bijna honderd graven van verschillende vormen en maten verspreid tussen de citroenbomen. 
Ook zijner twee oude aquaducten te zien die het water vervoerden naar de stad. Het aquaduct in het westen van de stad is in een bijzonder goede staat.  Een deksel sarcofaag ligt op een kleine stijging precies tegenover het aquaduct. Bekend als "het Graf van de prinses", deze sarcofaag is een goed voorbeeld van de Anatolische graf traditie.