Een weekje Capadocie

Dinsdag 30 april
Ik voel me vandaag weer fitter, gelukkig maar!  Het is voor de laatste keer Koninginnedag en de dag van de troonswisseling. Willem Alexander volgt Beatrix op. Onderweg volgen we af en toe via radio 1 de festiviteiten rondom deze gebeurtenis. Het Wilhelmus zingen we ook in de auto uit volle borst mee. We rijden van Bugazkar naar Cappadocie, een goede reis over prima wegen. Doen boodschappen en komen in de loop van de middag terecht in Ortahisar op Kaya Camping. Een leuke ontvangst door de eigenaar en we vinden een mooi plekje met uitzicht op de roze vallei.  Er staan nog een paar Nederlanders waar we een babbeltje mee maken en aan de andere kant staat een jong Duits stelletje met een tent. Zij studeren in Ankara en zijn een weekje vrij. We hebben weinig bereik met internet, dat is wel jammer. 

 Cappadocie 
Het gebied heeft een oppervlakte van 2000 km² en ligt tussen de rivieren de Eufraat en de Kizil Irmak. De hoogste top in het gebied is de vulkaan Erciyes Dağı (3917 meter). Daarnaast bevinden zich in het gebied nog twee andere vulkanen: de Hasan Dağı en de Melendiz Dağı. De belangrijkste en grootste steden in dit gebied van Midden-Turkije zijn Nevsehir, Kirsehir, Aksaray, Nigde en Kayseri.
Ten tijde van het Romeinse Rijk was het een vredige Romeinse provincie genaamd Cappadocia, die in het oosten grensde aan Armenia, in het zuiden aan Mesopotamië, Syrië en Cilicia, in het westen aan Galatia en in het noorden aan Pontus. In het oosten is het bergachtig en vulkanisch, maar in het westen is het vlak met veelal plateaus.
Cappadocië bestaat uit een tufsteenlandschap, ontstaan door uitbarstingen van de Dagi-vulkanen, en kalksteen waarin karstverschijnselen te zien zijn. Door langzame verwering en de verschillende gesteentetypen die elk anders en met een andere snelheid eroderen, is een bijzonder eigenaardig en grillig landschap ontstaan. In de karstgrotten zijn in de loop der tijd kerken gebouwd.
De landstreek Cappadocië is een van 's werelds grootste natuurwonderen. De hoogvlakte waarin deze kuil zich bevindt, ontstond na een enorme uitbarsting van drie vulkanen zo'n 40 miljoen jaar geleden. De erupties en de vulkanische neerslag, die op de grote uitbarsting volgden, hielden vele duizenden jaren aan. In de miljoenen jaren daarna, sleten de extremen van het landklimaat en de rivier de Kizilirmak het plateau uit. De vorming van de typische tufsteenkegels komt grotendeels door harde stukken lava die oorspronkelijk in de enorme `tufsteenkoek' lagen. Door erosie kwamen ze bloot te liggen, waarna wind en water minder invloed hadden op het onderliggende tufsteen. Op plaatsen waar deze harde stenen in de tufsteenkoek ontbraken, vormden zich tafelformaties, waarin rivieren diepe ravijnen uitsleten. Al in de prehistorie werd dit gestolde lava gewonnen en werden de markante tufsteenkegels uitgehakt tot woningen. Vanaf deze tijd tot de jaren 1950, toen op last van de regering deze holwoningen verlaten werden, woonden hier mensen. Millennium na millennium. En vandaag de dag zien sommige rotswanden en kegels er dan ook uit als gatenkaas.

Woensdag 1 mei
De dag van de arbeid, in Turkije nog een Nationale feestdag. We worden rond 6 uur wakker door gesuis  en gaan buiten kijken. tot onze verrassing zijn er wel 80 ballonnen in de lucht. We blijven uit bed en zitten met een bakje koffie het schouwspel te bekijken en foto's te maken, prachtig! Wij zitten vlakbij een openluchtmuseum, maar op aanraden van de campingeigenaar gaan we daar vandaag niet naar toe omdat het er extra druk zal zijn in verband met de vrije dag. We besluiten om de wandeling door de roze  vallei te gaan doen en omdat we toch al op tijd uit bed zijn vertrekken we al om 8 uur. Een prachtige wandeling door een sprookjesachtig landschap. Soms over mooie wandelpaden, maar soms ook echt klimmen en op de bips zittend tussen spelonken door afdalen. Een heel avontuur dus bij tijden! We genieten er beide van. Na zo'n 4 uur wandelen komen we bij het dorp Cavusin. Daar drinken we wat en stappen op de bus naar Goreme en lopen van daaruit naar de camping. Dit is nog een behoorlijk stuk omhoog lopen in de felle zon. Dan heb ik het wel gehad! Terug op de camping een heerlijk koud biertje en lekker bijkomen.

Donderdag 2 mei
In de loop van de ochtend wandelen we naar Ortahisar, het dorp ligt op ongeveer 2 km van de camping. We hebben het idee dat het een heel klein niet toeristisch  plaatsje is, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het is een oud grottendorp en in de grotten die niet bewoond worden, wordt fruit en groente opgeslagen. Het centrum is toeristisch en er komen busladingen mensen. We halen geld en boodschappen en wandelen weer terug. Lunchen en dan gaat Frank nog een wandeling maken en ik ga wassen. Het bed is verschoond en ik krijg de boel mooi droog! Als Frank terug is dan even zitten, gezellige klets met de buren en Yassar, de manager van de camping. 's Avonds gaan we barbecuen, eerst lijkt het of het gaat regenen en onweert ook wat, maar het blijft gelukkig droog. Het is onze eerste barbecue sinds Marokko en valt er heerlijk in.

Vrijdag 3 mei
's Ochtends koffie bij onze buurtjes Gerrit en Dicky gedronken, lekker relaxte dag. Frank gaat fietsen en ik wandel een uurtje in mijn uppie. Het is warm en Frank moet het laatste stuk lopen en hij is kapot als hij bij het kotje aankomt. Ik vind het wel logisch, want het is hartstikke steil! Keutelen verder wat aan en de dag is zo maar om. Tegen 5 uur steekt de wind op en net als voorgaande dagen begint het te onweren, maar zet dit niet door. Skypen met JP, ze hebben het goed naar de zin in Frankrijk. Esther is voor het eerst weer in het kleine huisje en ook zij genieten van de meivakantie.

Zaterdag 4 mei, dodenherdenking in Nederland
Op tijd uit bed, ontbijtje, ballonnen kijken en dan naar het openluchtmuseum een km verderop. We zijn er al voor negenen, maar het is al poepiedruk. We hebben er niet bij stilgestaan dat het zaterdag is! Ondanks dat is het wel de moeite waard. Na twee uurtjes wandelen we terug naar de camping waar we wederom een bakje verse koffie krijgen aangeboden, heerlijk! We worden geattendeerd op een gierenpaar die boven de roze vallei cirkelt en maken daar foto's van. Onze Duitse buurtjes Jochem en Anna komen afscheid nemen  en vertrekken met de bus weer richting Ankara. In de loop van de middag rijden we naar Nevsehir om boodschappen te halen bij de Kipa, een grote supermarkt. Vanavond maakt Frank weer zijn lekkere spaghetti.

Zondag 5 mei, hoera vandaag wordt Frank 65 jaar!!!
De pensioengerechtigde  leeftijd is bereikt. Ik pluk bij opstaan een veldboeket voor de jarige job en maak een ontbijtje voor hem klaar. We zitten dat heerlijk in het zonnetje te nuttigen . De afgelopen  dagen hebben we steeds prachtig weer en ook vandaag ziet de lucht er weer strakblauw uit. Tegen 10 uur lopen we richting een kloof en dalen af. Een prachtige wandel/klauter en klim kloof. Door smalle spleten, tunnels en houten laddertjes komen we bij een vallei uit met prachtige rotsformaties en een nonnenklooster, uitgehouwen in de rotsen. De terugweg zou eigenlijk langs de weg moeten gaan, maar beiden vinden dat maar niets en besluiten om de kloof nogmaals te nemen. Dus weer een klauter en klimpartij, maar nu tegengesteld. Erg mooi, maar ook warm en vermoeiend. Maar goed dat we water bij ons hebben, de anderhalve liter komt wel op! 
Onder in de kloof gaat de telefoon en wordt Frank toegezongen door TiTo en mam. Erg  leuk, maar bijna geen bereik. Later op de dag skypen we met ze. Even verder gaat wederom de telefoon, Annette met de felicitaties voor haar broer. 's Avonds skypen we met de kinderen en wordt Frank door allen toegezongen en gefeliciteerd. Verschillende felicitaties op ons blog en wat onverwachte telefoontjes en sms'jes maken dat Frank een leuke verjaardag heeft. Hij heeft onze buurtjes uitgenodigd  voor een borrel en in de loop van de middag komen ze eraan met 2 flesjes bier met daar aan vastgemaakt de cijfers 6 en 5, erg leuk bedacht. De middag verloopt gezellig, dan barbecuen we met z'n beidjes en is de verjaardag weer om, op naar de 66!