Week 9 maart/april 2023

Moi allemaal,

Vanavond maar het blog verstuurd. Altijd even een klein klusje, de boel nog even doorlezen en plaatsen die we hebben opgezocht op internet, er bij in plaatsen. We zijn nu al weer bijna een week in Turkije. D eerste paar dagen waren wat heftig, maar nu zitten we weer in rustig vaarwater en genieten we van dit prachtige land en zijn bewoners. 

Laifs RiFra

Maandag 27 maart,  Alexadropoulis

Frank staat op en doucht zich en komt terug met het bericht dat het een heerlijk warme douche is. Ik ga dus ook, inderdaad heerlijk! Daarna vertrekken we richting Alexandropoulis, we hebben een tussenstop in ons hoofd, maar die mislukt. Onderweg komen we langs twee kloostertjes die we natuurlijk bezichtigen. Dan rijden we door over mooie weggetjes en één keer door een overgelopen rivier. Ik ben blij als we er door zijn, hij leek dieper dan hij was! Komen uiteindelijk in Alexandropoulis op een municipal camping. Het waait vreselijk, woeste zee en onweer en regen 🌧️. Frank gaat nog op zoek naar een restaurantje waar we zouden kunnen eten, maar kan er in de buurt niet eentje vinden. Als hij terugkomt, raakt hij in gesprek met onze Poolse buurman, Ignatz. Deze komt savonds een biertje bij ons drinken, handicap is de taal. Ignatz spreekt heel gebrekkig Engels en dat maakt een gesprek best lastig. Hij is alleen op reis, is al 12 jaar weduwnaar en reist nu in zijn eentje naar Turkije. Rond 10 uur zeggen we dat we niet te laat naar bed willen omdat we morgen naar Turkije willen rijden en Ignatz begrijpt de hint. Oja, wij denken dat we na het instellen van de zomertijd weer bij zijn met Nederland wat tijd betreft, maar niets is minder waar! Daar komen we pas na een dag vol verwarring achter. Het blijkt dat Griekenland de Oost Europese zomertijd heeft ingesteld en blijft daardoor nog steeds een uur voor op  Nederland. Al met al ben ik vanavond niet toegekomen aan het blog schrijven, dus wat jullie nu lezen heb ik de volgende dag opgenoteerd!

Dinsdag 28 maart, begin Turkije bij een tankstation ⛽️ 

Nemen afscheid van Ignatz, die zijn busje op orde wil maken voordat hij de grens over gaat, hij gaat dus morgen richting Turkije. We rijden eerst langs de Lidl en halen daar nog een doos bier en twee flessen wijn en natuurlijk ook nog andere boodschapjes! Hebben gekeken wat er mee mag Turkije in en dat is niet zo veel als in Europa. Oja, Frank moet weer gekortwiekt worden, nu heeft hij wel zijn trimmer meegenomen, maar met een verkeerd snoertje. Bij de Lidl hebben ze trimmers, dus gekocht en vandaag of morgen gaat ie gebruikt worden! Daarna rijden we over de oude weg door de Evros Delta naar de grens. Heb vanmorgen ook nog even gecheckt hoe het met het internet in Turkije gaat. Eerder had ik dat ook gedaan en toen las ik dat Turkije ook uit onze bundel kon. Nu keek ik weer en bleek dat een utopie, in Turkije 🇹🇷 moeten we dus achter een kaartje aan. Bij de grens aangekomen zijn we zo door de Griekse douane, maar de Turkse duurt wat langer. Eerst paspoortcontrole, dan paspoort en auto papieren controle en als laatste een controle of alles wel gecontroleerd is! Als we grens over zijn is ook gelijk ons internet weg, heel lastig, want ook Google maps en campercontact werken op internet. We moeten het dus met een oude kaart van 8 jaar geleden doen. Rijden een keer verkeerd, maar komen wel weer op het goede pad! Dan komen we na een flink aantal km in Canakkale, waar we na heel wat ronddwalen eerst een geldautomaat vinden en daarna na nog meer moeite een Vodafone zaak. Geen parkeerplaats te vinden en Frank laat me uit de camper en rijdt wat rond. Ondertussen heb ik het voor elkaar dat er internet op mijn foontje komt, maar moet mijn paspoort hebben die in de. camper ligt. Ik ga buiten staan wachten op Frank en als die komt, kan hij de camper voor de winkel neerpoten. Het internet is nu zo geregeld en we kunnen weer verder rijden. Nu komt het volgende probleem om de hoek kijken, het internet is pas over een uur geactiveerd. We kunnen dus nog niets opzoeken, geen route ergens heen en geen camping en camperplaatsen. Ondertussen is het al kwart over vijf!!! Dan zien we ineens een bordje richting Troja, ik weet dat daar een camping is en dus volgen we het bordje Troja. Helaas, na een paar bordjes blijven die uit en als ik de kaart raadpleeg zie ik in de omgeving een tekentje van een opgraving. Die richting rijden we dan uit op de bonnefooi. Geen Troja te bekennen en nog steeds geen internet!! We rijden door de regen en komen niets tegen op een weg waar geen eind aan lijkt te komen, maar uiteindelijk zien we een mooi verlicht tankstation waar een paar vrachtwagens staan. Vragen binnen of wij daar ook mogen overnachten en dat wordt prima gevonden. Wij blij en zitten nu binnen met de regen op ons dakje. Het is koud, maar we hebben heerlijke fleecedekens, dus…… Hebben geen zin meer in koken en eten aardappelsalade op een cracker, ik schrijf twee dagen bij en nu zitten we, wel laat aan de koffie, het was me het dagje wel!!!

Woensdag 29 maart,  Burhaniye

Het heeft de hele nacht geregend en ik had koude voeten, brbrbrbrb! Was vannacht rond het vriespunt en dat is wel te merken. Maken ons dan ook snel klaar om te vertrekken richting zeekant. Prachtige route, eerst door de bergen met sneeuw en later worden we door Google maps over een kortere route geleid door kleine dorpjes en smalle weggetjes. Schitterend maar wel tijdrovend!  Komen uiteindelijk aan de kust en gaan daar even parkeren om te kijken wat de mogelijkheden voor de nacht zijn. Er is een camping 12 km verderop, maar die gaat pas op 1 april open. Dat is het nog net niet, maar we wagen de gok en ja hoor, we kunnen er staan. Blijkt dat de camping gewoon het hele jaar open is! Hebben we gelijk maar even gemeld op campercontact. Hele mooie camping en we staan aan zee. Het is nog steeds frisjes,maar het zonnetje schijnt en dat is heerlijk. Na het eten wandelen we langs de zee naar het plaatsje, mooie wandeling en zien dingen die we in Nederland niet zien. Zo zijn er om de haverklap bakken neergezet met water voor de honden en katten. Terug doen we een spelletje en dan eten we spaghetti, lekker! Kacheltje aan en de avond wordt grotendeels gevuld met gezellige app contactjes met de kleinkinderen.

Donderdag 30 maart, Bergama 

Goed geslapen, warme voetjes met sokken aan gehad, heerlijk! Staan op en zorgen dat we snel in de kleren zitten. Gisteren hebben we een Turks brood gekocht en die maken we lekker knapperig en warm in ons oventje, met honing en marmelade erop is het een erg lekker ontbijtje. Dan rekenen we af en gaan richting Bergama, geen lange rit en de camping is makkelijk te vinden. Onderweg zien we regelmatig op hoeken nep politieauto’s staan met een nepagent ervoor en zwaailicht. Niet van echt te onderscheiden, tot je dichterbij komt. Ik probeer er een foto van te maken, maar tot nu toe lukt me dat niet. We zijn al een keertje eerder hier geweest en dus weet Frank waar hij ons lunchbroodje kan halen, een luchtig brood! Dan moet Frank er aan geloven en wordt de trimmer voor het eerst gebruikt. Hij trimt super goed, maar ligt erg trillerig in de hand. Frank ziet er in ieder geval weer heel toonbaar uit. Daarna gaan we naar het centrum van Bergama, een flinke tippel van 3,5 km heen en hetzelfde terug. Ik vind de weg saai, rechttoe, rechtaan! Frank vindt het wel meevallen. Onderweg proberen we een kapper voor mij te vinden, de eerste stuurt me door naar een volgende kapper, een paar honderd meter verderop. Die vinden we, een herenkapper en deze ziet er nogal oubollig uit. Ik loop door, maar Frank blijft staan en vraagt of hij, wijzend op mij, kan knippen. De kapper, een oudere man, kijkt bedenkelijk, maar zegt dan oké! Dus wij naar binnen en ik ben gelijk aan de beurt. De kapper gaat erg zorgvuldig te werk en als hij klaar is, vraagt hij of jk creme wil. Ik denkt dan gel of zo en zeg ja. Hij bedoelt het haar wassen en ik krijg een handdoek om en moet me voorover bukken met mijn hoofd in de gootsteen en zo wordt mijn haar met naar roosjes ruikende shampoo gewassen. Gedroogd en geföhnd nog wat gel en dan ben ik, gewassen en geknipt, weer piekfijn voor 100 lira = 10 euro. Zijn twee dochtertjes, van 5 en 10 jaar zijn er ook en krijgen van ons beide 10 lira. Dan komen bij het marktplein met uitzicht op het Akropolis van Bergama. Zitten even op het plein op een moderne arena. Wandelen dan weer terug en doen onderweg boodschappen voor de avondmaaltijd, macaroni met groente en een Turkse worst. Terug zitten we nog even buiten, maar het wordt toch ook wel snel frisser en dan wordt het binnen zitten. We hebben gelukkig stroom en de kachel kan aan. De macaroni met Turkse worst erdoor smaakt prima en na hebben we koffie met een stukje Turkse chocola met pistachenootjes. Nu gaat Frankie zo naar bed en ik maak mijn schrijfseltje nog effe af en duik er dan ook in, met sokken aan!!!

ASCLEPION "De plaats waar de dood verboden is”

Pergamon Asclepion, het centrum van de moderne geneeskunde en farmacie en het grootste gezondheidscentrum van de oudheid, werd gebouwd in BC. Het was gewijd aan Asklepios, de god van de gezondheid, in de 4e eeuw na Christus. IV. Het bleef tot de 19e eeuw effectief als beroemd behandelcentrum. Naast de behandelmethoden bestaande uit dieet, warme en koude baden en lichaamsbewegingen, die de drie basiselementen zijn, werden behandelmethoden op basis van medicijnen, kruiden, muziek, watergeluid, suggestie en droominterpretaties, modder- en zonnebaden toegepast in het Asklepeion, dat wordt begrepen uit de vondsten die bij kleine operaties worden gedaan. Het Asclepion, dat werd opgericht in een natte en groene vallei in het zuidwesten van Bergama, werd bereikt via de heilige weg (Via Tecta) die ongeveer 1 km lang was. De Asclepeion Bibliotheek, Theater, Tempels, Wijwater en Fontein, Ondergrondse Passage (Cryptoporticos) verwelkomt haar gasten vandaag nog steeds. Het International Congress of Group Psychotherapies, dat sinds 1976 wordt georganiseerd, wordt sinds 1984 elk jaar gehouden in Bergama Asklepeion.

Vrijdag 31 maart, bij Izmir

Heb het met sokken aan heerlijk warm gehad. Overdag is het best wel een goed temperatuurtje , maar in de avond en nacht brbrbrbr!  Frank staat als gewoonlijk als eerste op, download het DvhN en haalt een vers broodje bij de overbuurman, weer lekker! Dan gaan we na de koffie richting het Asklepion, een prachtige opgraving van even na Christus. Het was een soort ziekenhuis en de bakermat van onze moderne geneeskunde. Het esculaapteken is hiervan afgeleid. We zijn hier eerder geweest, maar het is fantastisch om te zien! We genieten volop, totdat  er hordes toeristen komen, die worden aangevoerd met bussen en met gidsen. Voor is is de lol er dan wel af en we vertrekken richting de overnachtingsplaats die we uitgezocht hebben. Dat is in de buurt van Izmir op een parkeerplaats aan zee, prima plekje. Er staat een  foodtruck die heerlijkheden verkoopt. Ik koop daar een broodje vis, zeg maar rustig brood met vis. Een half brood met gebakken vis en salade, heerlijk. Frank is geen visliefhebber en hoeft dus niet, hij  neemt deze dag een noedelsoepje. Lekker een poosje op een bankje in het zonnetje voor de camper gezeten, nu zitten we al even binnen, heb ik de foto’s gedaan en nu ook bijgeschreven, tweede kopje koffie staat nu voor me! 

Zaterdag 1 april, Kusadasi

Frank scoort 2 broodjes, eentje voor het ontbijt en eentje voor de lunch. Hij moet er wel een stukkie voor lopen, maar dan hebben we ook wat! Na het ontbijt vertrekken we naar Kusadasi, een leuk plaatsje met een camping midden in het stadje. Prima rit en we arriveren al voor twaalven. Settelen ons en doen boodschappen bij de Migros, een supermarkt tegenover de camping. We halen vlees en toebehoren voor een bbq, de eerste van dit jaar. Daarna onze lunch en dan wandelen we via de boulevard naar de haven, de bazaar en het fort. Leuke wandeling en het fort was prachtig. Het valt ons trouwens op, dat in schrille tegenstelling met Nederland, er in Turkije een overvloed aan geldautomaten is. Zo maar acht op rij en even verder weer zoiets, we kijken onze ogen uit! Het weertje is lekker, kunnen in t’snirt lopen. Bij de camper zitten we nog een poosje in de zon en gaan dan binnen barbecueen, elektrisch wel te verstaan. Bijna alles gaat op en de restjes gaan naar de campingkat. We zitten nu rustig in ons krotje met een bakje koffie en gaan zo nog een Wilmientje, spelletje, doen! 

Zondag 2 april, Bodrum

Gisteravond kreeg Frank tijdens ons spelletje een migraine aanval, heeft ie wel vaker, maar dit was een heftige! Hij is dan ook gelijk naar bed gegaan. Een goede nachtrust gehad en nu is er alleen nog vermoeidheid en hoofdpijn, maar daar kan ik wel mee leven, zegt Frankie altijd. We hadden in eerste instantie afgesproken om naar Efese te gaan, dit is een oude Romeinse stad en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Echter daar ben je wel een halve dag aan kwijt en is best vermoeiend. We we besluiten dan ook om Efese maar te laten voor wat het is, op de terugweg nog een kans! In plaats daarvan gaan we na ons ontbijt en douche richting Bodrum. Leuke tocht over niet te kleine weggetjes. De ramadan is hier vandaag begonnen en dat merk je, de terrasjes zitten altijd vol met theedrinkende mannen, nu maar een paar mannen met lege tafeltjes. De winkels zijn allemaal gewoon open en her en der zitten ook wel picknickende families. Enfin, wij doen er niet aan mee, eten en drinken gewoon tussen zonsop en zonsondergang en ook daartussen. We komen op dezelfde camping als tien jaar geleden. We waren hier op 6 en 7 april 2013, grappig hè!  Campingbaas is niet aanwezig en op aanraden van de buurman zoeken we gewoon een plekkie. Het is een behoorlijk rommeltje, maar we hebben een overnachtingsplek en dat is belangrijk. De campingbaas komt al vrij vlot en schrijft ons in. We eten een broodje en wandelen dan naar de 8 windmolens die we kunnen zien vanaf de camping. Een mooie, maar ook een vermoeiende wandeling. Eerst langs de zee, maar dan een pad flink omhoog. Even rustig aan, maar we komen er wel. Bij de windmolens waait het super hard, we maken wat foto’s en wandelen dan weer terug en dat gaat een stuk makkelijker. Frank probeert nog een biertje met alcohol te kopen, maar dat lukt hier niet, alles 100% malt. We gaan nog even een paar onderbroeken wassen, maar onderweg naar de washokken worden we belaagd door een paar honden, vechthondachtigen en schiet ik in mijn broek van angst. Gelukkig komt de baas er aan, loopt het met een sisser af en hangen de onderbroken te wapperen in de wind. Oja, het stormt hier gewoon, we staan een beetje te schudden op onze wielen. Onze avondmaaltijd bestaat uit opgewarmde macaroni met Turkse yoghurt na lekker! De avond vliegt voorbij en mijn tweede bakje koffie giet ik nu zo naar binnen!

De windmolens van Bodrum,

Wie al eens aan de Egeïsche Kust van Turkije is geweest, heeft ze vast al eens gezien als souvenir. De witte windmolens met het Griekse uiterlijk. Deze molens werden vanaf de 18e eeuw gebruikt om het graan te malen. Ze werden gebouwd van steen en houten planken. De molens stonden op de heuvels en altijd naar het noordwesten gericht zodat ze zo veel mogelijk wind konden vangen. Per dag kon een molen zo’n 2 ton aan tarwe malen. Verder werd er gerst, maïs en bulgur gemalen. Tot aan de jaren ’70 van de 20e eeuw werden de molens gebruikt. Nog altijd kun je enkele windmolens bewonderen op het schiereiland van Bodrum. Niet meer in de volle glorie van vroeger, want helaas zijn de meeste molens door het gebrek aan onderhoud tot ruïnes getransformeerd of inmiddels verdwenen.

Laifs RiFra