Week 3 Marokko, voornamelijk Agadir!

Zondag 6 mei.     Agadir
We liggen lekker lang in bed met het geluid van radio noord met de Noordmannen, gezellig! Dan een rustig ochtendje en gaan het bed verschonen en wassen. Wel weer een klusje, het is bewolkt en bijna geen wind, dus droogt de was niet echt super. Na de lunch gaan we aan de wandel naar de promenade van Agadir. Leuk, met veel verschillende culturen. Er lopen vrouwelijke toeristen met korte broeken en hemdjes tot Marokkaanse vrouwen helemaal ingepakt tot en met gaas voor de ogen en handschoenen aan. De mannen kunnen lopen zoals ze willen, maar voor de vrouwen lijkt het anders te zijn, hoewel we ook genoeg vrouwen zien die modern gekleed zijn, maar wel een hoofddoekje dragen. In ieder geval mooi om zo veel verschillende culturen verdraagzaam naast elkaar te zien! De promenade is erg lang, we denken wel zo'n km of acht. Wij lopen de helft heen en terug! Horen onderweg we ineens Nederlands praten, een moeder en een jochie, het kind zegt iets en Frank wil reageren maar ze zijn al voorbij. Er achter loopt de vader met de rest van de familie, Frank zegt, he wat een bekende kop en ik zeg, dat is Dennis van der Geest, onze judoka! Frank staat met de bek los en zegt dat jij dat weet zeg, maar het was hem wel! Zo zie je maar, overal kom je wel bekende Nederlanders tegen! Terug vouwen we de was op en maken het bed op, lekker schoon en fris. Doen verder rustig aan, eten simpel en zitten nu achter de koffie! Hebben al veel reacties gehad op het blog en dan met name felicitaties voor Frank zijn zeventigste verjaardag, leuk hoor!

Maandag 7 mei.     Agadir
Vanochtend niet te laat op, Frank haalt een broodje en nadat die in onze maag is verdwenen, vertrekken we naar de Marjane in Inezgane, 12 km verderop, waar de politieman van de camping op ons zal wachten. We zijn er goed op tijd en hij ook, we kunnen niet met z'n drietjes in de auto en hij fietst voor ons aan op de fiets van Frank naar een vriend die Duits en Engels spreekt en een goede garage weet. Van daaruit fietst hij weer voor ons uit naar de garage een paar kilometer verderop. We maken duidelijk wat er volgens de controle gisteren aan de hand is, ze bekijken het en gaan gelijk aan het werk! De klus zal zo'n drie uur gaan duren en de politieman die ons helpt blijft, ondanks dat hij nachtdienst heeft gehad, de hele tijd bij ons! Hij heet Hoessein, is een Berber en een behoorlijk slimme man. We kunnen samen goed uit de voeten en hij vertelt dat hij getrouwd is en een dochtertje van vier maanden heeft. Dit alles in zeer gebrekkig Engels, maar we hebben hele gesprekken soms met handen en voeten. In de garage lopen twee jongetjes stage van 15 en 16 jaar, ze lopen de hele tijd naar ons te grijnzen, erg leuk! We pakken ons doosje met snoep, drop, Wollietjes, wine gums en pepermunt uit de auto en gaan er mee rond. Grappig, van jong tot oud wordt er in het trommeltje gegraaid en van gegeten. Als de klus bijna geklaard is ziet de mecanicien dat er speling zit in de rechter voorband. Hij laat zien dat er iets niet goed is en dat dit aan slijt. Er worden onderdelen bestelt en morgen om half negen wordt dit verholpen. We vangen de terugweg aan, weer achter onze Hoessein op de fiets. Hij heeft ons uitgenodigd om bij hem thuis thee te komen drinken. Dit kunnen we niet afslaan en hoewel we het eigenlijk wel hebben gehad voor vandaag, rijden we achter hem aan naar zijn huis. Nog een aardig stukje, maar gelukkig richting Agadir. We worden hartelijk door zijn vrouw ontvangen en moeten gelijk de baby bewonderen, ze is mooi en ik krijg haar gelijk in mijn armen gedrukt. Krijgen Marokkaanse  thee en vrouw Hoessein duikt de keuken in en we worden verrast met een tajine en wat andere heerlijkheden, super gastvrijheid! We maken het echter niet te lang, zijn beide wel moe van de lange garagedag. Gaan nog bij de Marjane langs voor wat boodschappen. Terwijl Frank de boodschapjes naar de auto brengt ga ik nog geld uit de muur halen. Helaas pindakaas, wat ik ook doe, het kaartje komt niet meer uit de flappentapper. Ik blijf staan, maar het duurt nogal even voordat er iemand komt die me uit de brand helpt. Ondertussen wacht Frank op mij bij de auto en wordt wel wat ongerust. Ik kan hem niet bereiken, moet wel bij mijn ingeslikte bankpasje blijven! Uiteindelijk komt er iemand van de bank om me te helpen en dan kan ik gelukkig weer money uit de muur halen. We bedenken als we terugrijden dat we in de haast geen adres van onze politieman hebben gekregen. Zullen morgen ons best doen om dit alsnog te krijgen!

Dinsdag 8 mei.     Agadir
Staan op tijd op, want de afspraak is dat we om 8.30 uur bij de garage zullen zijn . Betalen en rijden de camping af, het is best al druk op de weg, vooral karren met vis en ezelkarren met groente. Al we aankomen blijkt dat de boel net open is, een van de stageboys is aan het vegen en de mecanicien is er nog niet. Rond negen uur is er meer leven in de brouwerij en gaat het werk beginnen. Bij ons worden de wielen we afgehaald, maar dan kunnen ze niet verder, de onderdelen zijn er nog niet. In de loop van de dag arriveren die in delen en er is een deel dat moeilijk te krijgen is. Alles wordt gehaald op geruild en gebracht op een brommertje. Rond een uur of drie is alles compleet en wordt er gemonteerd. Frank rijdt nog een stukje met de mecanicien en het lawaai is er nog steeds. De mecanicien zegt gelijk dat dit de corona is, iets wat een mecanicien een paar dagen geleden ook al zei. Het is niet goed om daar mee door te rijden. Hij geeft ons de keus, een nieuwe bestellen of een occasion die hij wel heeft. Wij kiezen natuurlijk voor het laatste, maar dat gaat ons toch weer een dag kosten. Ondertussen is onze politieman ook weer op de proppen gekomen. Ik kan hem om zijn adres en telefoonnummer vragen. Uiteindelijk zitten we rond 5 uur in de auto weer retour naar de camping. De man daar ziet ons aankomen en heeft er veel schik om. Het formulier dat we iedere keer bij aankomst moeten invullen hoeft deze keer niet. Wij zijn blij dat we dat niet hoeven te doen, en hoop schrijfwerk. Eten een pizza en gaan niet te laat naar bed, zijn beide wel moe van deze weer enerverende dag!

Woensdag 9 mei.       Agadir
Ik was vannacht niet helemaal lekker, een paar keer gekotst. Frank heeft geen last en heeft hetzelfde gegeten, daar zal het dus niet aan hebben gelegen. Val uiteindelijk wel weer in slaap, de afgelopen dagen zijn me denk ik niet in de kouwe kleren gaan zitten. Weer op naar de garage waar de monteur ons al staat op te wachten. Frank haalt de fietsen van de auto en wij gaan op pad, weer de hele dag bij de garage staan/zitten is ook niets. We fietsen eerst een stukje en bedenken dan dat we wel naar Agadir kunnen rijden om daar naar de Carrefour te gaan om een paar pilsjes en een wijntje te halen, dat is 17 km heen en 17 km terug, maar dan hebben we wel een doel!  Er zijn fietspaden langs de drukke weg en dus goed te doen. Na wat omzwervingen vinden we de Carrefour, halen onze spulletjes en rijden weer terug. Het is een lange warme fietstocht en we stoppen ook een paar keer om uit te rusten. Bij een Marjane, een Marokkaanse winkelketen, kopen we een broodje en een watertje, nuttigen dat op een bankje. Al met al zijn we van half tien tot drie uur onderweg en is het een lange warme rit. Als we terug komen staat ons kotje er met de boel gedemonteerd, maar verder wordt er niet aan gewerkt. Het blijkt dat de corona voor het type Nissan  bouwjaar 2003 lastig te krijgen is. Het eind van het liedje is dat we nu in een hotel zitten omdat de klus niet klaar is gekomen, delen van het differentieel worden weer vervangen. Kregen twee aanbiedingen van mensen bij de garage om bij hen te slapen en ook onze politieman Hoessein bood dit aan. Iedereen en vooral Hoessein is erg teleurgesteld als we dit afslaan. Wij vinden onze privacy echter belangrijk, vandaar het hotel! Vooral ik heb het er nu wel mee gehad, heb het gevoel dat we in Marokko alleen maar naar garages op zoek zijn en vindt het nu wel genoeg geweest!!!!! Frank is wat gemakkelijker en als we 1 keer op de hotelkamer zijn zie ik de humor van het hele gedoe ook wel in en kan het wel weer relativeren. Morgen rond het middaguur zal het klaar zijn, duimen ervoor! Frank doet nu een dutje, ik schrijf bij en daarna gaan we kijken of we iets te eten kunnen scoren! Heerlijk gegeten, Marokkaanse salade, een tajine met brood en een watertje erbij voor de somma van 39 Dirham = 3,45 euro. 

Donderdag 10 mei.         Taroudant
Hebben een goede nachtrust gehad, lekkere harde bedden. Douchen ons en gaan ontbijten, krijgen 2 keer goede koffie, twee verschillende soorten brood en gebakken eieren. Terwijl we zitten te eten komt een van de mannen van de garage om te vertellen dat de auto klaar is. Superblij natuurlijk en als we uit gegeten zijn, betalen we het hotel en lopen we naar de garage. Onze trouwe steun en toeverlaat Houssainne heeft ons ook al geappt en komt nog op zijn fietsie naar de garage. Frank rijdt een stuk samen met de monteur en constateert dat het lawaai verdwenen is, fijn! We rekenen af, maken foto's en nemen afscheid. Het is heerlijk om weer gewoon zonder herrie met z'n tweetjes in de auto te zitten. We rijden naar Taroudant, een ritje van 70 km. Gaat best snel en we komen mooi op tijd aan op de camping daar. Hebben onderweg geld gehaald, maar nog geen boodschapjes. Eten een noedelsoepje, maken een boodschappenlijstje en fietsen naar Taroudant, een km of vier. Taroudant is een prachtige volledig ommuurde stad. We parkeren onze fietsen vlakbij een poort waar ze bewaakt staan. Dan wandelen we door de Arabische en de Berber souk. Leuk om het verschil te zien. De Berber is authentieker dan de Arabische constateren we. Kopen groentes en olijven en drinken wat op een plein. Daarna wandelen we verder en verdwalen dan! We komen het plaatsje niet uit, sjouwen door en komen bij een poort. Daar er uit en vervolgens wandelen we zo'n beetje helemaal rond de muur. Ondertussen vraag ik aan voorbijgangers welke richting het op is naar de camping en wordt er wat gewezen! We wandelen in de gloeiende zon, het is over de dertig graden, een aantal km langs de muur, met telkens poorten, maar niet die waar onze fietsen staan geparkeerd. We worden er beiden wat narrig van, het zou vandaag een rustige dag worden!!! Frank houdt het aardig vol, maar ik heb het behoorlijk gehad op een gegeven moment. Telkens even rusten in de schaduw en een beetje wind om de kop, anders houd ik het niet vol. Ons humeur wordt er niet beter op en we spreken af dat Frank doorloopt en dat ik er rustig achter aan keutel. Als Frank de fietsen heeft gevonden zal hij me weer tegemoet komen. Zo gezegd zo gedaan en we vinden elkaar opgelucht weer terug vlak bij de fietsen. Rijden dan terug naar de camping en onderweg haalt Frank een fles water, de watervoorraad in ons lichaam is aardig geslonken en moet nodig bij worden gevuld! We zijn pas tegen half zeven terug en gaan lekker buiten in de schaduw zitten. De shirtjes die we al een paar dagen aan hebben spoelen we even goed uit en hangen nu te drogen. We eten een broodje met ei en camembert en hebben daar ook genoeg aan. Wachten nog even af of Waylon door is naar de finale van het Eurovisie Songfestival en als we horen dat hij door is, gaan we lekker slapen. Morgen echt een rustdag!!!

Vrijdag 11 mei.        Taliouini
Even lekker blijven liggen deze ochtend, we hebben geen haast! Na het ontbijt vertrekken we voor een rit van 125 km naar Taliouini. Mooie rit, komen regelmatig vrouwen tegen die hele takkenbossen op de rug meesjouwen! Komen rod een uur of 1  aan op de camping. Deze ligt prachtig gelegen tegen de bergen, prachtig uitzicht. We bespreken het eten voor vanavond en doen de rest van de dag niets, lekker heerlijk buiten zitten. Het is vandaag ook weer erg warm, een dikke 30 graden, dus ook geen weer om iets te doen. Trouwens na alle drukte met de garage, de fietstocht eergisteren en de verdwaalde wandeling van gisteren is een dagje nietsdoen verdiend en heeeeeerlijk! We staan hier met nog een Nederlands stel, Loek en Ria en zij wonen net als wij op een recreatiepark (voor ons trouwens altijd nog de camping). Zij mogen wel 365 dagen recreëren, maar hebben weer andere problemen met de gemeente. In de avond gaan we eten, heerlijk op het terras met een mooi Panorama. Nog effe zitten en dan gaat Frank alweer plat en ik volg vast niet veel later!

Zaterdag 12 mei.    Agdz
Frank haalt bij de receptie een broodje, ook alvast eentje voor tussen de middag. Kletsen nog even met Ria en Loek en vertrekken dan, ritje van 167 km. Prima weg door de bergen van de anti Atlas, een mooi landschap. Ruig, kaal met een aantal oases. Er groeit tijden niets en dan ineens zie je een stuk met palmbomen, erg apart. Vinden  een camping in Agdz, een klein plaatsje even over de helft naar Zagora. We hadden namelijk bedacht om daar naar toe te gaan via de vallei van de Draa. Bij nader inzien is dit best wel een eind om, 90 km heen en 90 km terug. We volgen de vallei een gedeelte en gaan dan met een tussenstop naar Merzouga, ook in de Sahara. Het is intussen bloedheet geworden, zo'n 36 graden. We wandelen het plaatsje in, maar daar is het eigenlijk te warm voor. Frank kan goed tegen de hitte, ik wat minder! Terug zitten we lekker buiten in de schaduw van een arganboom. Dit is een boomsoort waar geiten in klimmen om er de blaadjes en de vruchten van te eten. We versturen nu het blog en gaan dan uit eten!!!

Laifs uut Marokko
RiFra