Nog een week in het prachtige Roemenië!

Zondag 4 juni    1e  Pinksterdag Darmanesti,

We zijn gisteravond en vannacht helemaal ingesloten door auto’s en hopen maar dat deze een beetje op tijd weer ophoepelen, anders kunnen wij er niet weg! Gelukkig gebeurt dit wel, de kayakwedstrijden sprint beginnen om 10 uur en dus loopt het wagenpark snel leeg. Even na tienen rijden we dan ook weg van het motel richting Piatra Meant, zo’n 40 km verder. Doen daar boodschappen bij de Lidl, die gewoon op de 1 Pinksterdag open is. Onderweg zien we mensen uit kerken komen met struiken bloemen/bladeren in de hand, zal wel een bepaalde betekenis hebben. Dan gaan we via een binnen weggetje door allerlei mooie dorpjes naar onze volgende stop, Camperland. Dit is een camping bij een camperbedrijf waar je dus ook je camper kan laten repareren. We worden erg hartelijk ontvangen door de eigenaar die goed Hollands spreekt. Hij heeft 3 jaar in Rotterdam gewerkt bij een camperbedrijf. We worden door hem gevraagd een beetje achteraan te gaan staan, want hij krijgt vandaag nog een Duitse en een Franse groep. De Duitse groep zou eigenlijk 2 dagen eerder komen, maar een van de reizigers is in het ziekenhuis beland, een onvoorziene gebeurtenis dus. Zo gebeurt het dat we eerst allen staan en dat we in de loop van de dag zien dat het hele veld vol komt te staan met campers. Pal naast ons komen Fransen te staan met de deur naar ons toe, tis even niet anders! Ik doe een  wasje en Frank snijdt een nieuwe inloopmat. Het past niet helemaal, maar ondanks dat ziet het er wel weer netjes uit! We hebben bedacht dat we nog een poging gaan doen om te barbecueën, hebben houtskool gekocht onderweg, en ja hoor het vuurtje gaat super aan en we smikkelen heerlijk van onze stokjes. Er komt een Duits echtpaar bij ons zitten en we komen aan de praat, zij komt uit Ost Friesland en heet net als ik de Haan. We hebben hier samen veel plezier om en kenn’n ook goud plat proat’n met ’n ander. In de loop van de avond begint het heerlijk fris en bloemig te ruiken, zalig!

Maandag 5 juni                2e Pinksterdag Paclele,

Al op tijd op, Frank was zijn telefoontje kwijt en vroeg of ik ook wist waar die was. Nee dus, maar de oen had hem zelf  aan de oplader buiten neergelegd! Probleem dus opgelost, maar beide al wel om zeven uur wakker. Ben me gelijk maar gaan douchen, want met die groep Fransozen en Duitsers weet je maar nooit wanneer je aan de beurt bent. Lekker in mijn eentje gedoucht en dan terug naar het kotje. Even over tienen zitten we in de auto voor een rit van een dikke 200 km. de weg is wisselend slecht tot heel goed en het landschap saai tot heel mooi. Onderweg komen we een Lidl tegen en halen daar een paar boodschapjes. Komen dan bij een Dedeman waar we op zoek gaan naar een nieuwe stoel voor Frank. Vinden die voor 23 euro en besluiten om gelijk 2 te kopen. De juffrouw moet ze uit het magazijn halen en dat duurt nogal even. We wachten dus twee lang en twee breed en ja hoor daar komt ze dan, met 2 nieuwe stoelen!!!Rijden dan door naar de camping Paclele, die we snel vinden. Een leuke camping die ook gelijk de toegang is tot de moddervulkanen.  We bedenken eerst dat we morgen de bult opgaan naar de vulkanen, maar later besluiten we toch maar om vanmiddag te gaan. Geen spijt van gehad, het was niet druk en we vonden het aparte landschap erg mooi! Terug wat drinken op het terras bij de camping, een spelletje en dan eten in het restaurantje, niet duur, maar stelde ook niet veel voor. De restauranthouder doet zijn best om het ons naar de zin te maken en we zijn gevuld. Vanavond nog een stukje kaas, werst en chips en dan zijn we helemaal verzadigd! Tijdens het eten is Frank aan het lolbroeken met een klein manneken van 6, Nicolas, hij komt uit Ethiopië, is geadopteerd en hij heeft veel plezier met Frank! Wat grappig is dat we de middag veel aanloop hebben van, vooral Roemeense, mensen die ons kotje even van binnen en van buiten willen bekijken. Er is Roemeense meneer die een beetje Italiaans spreekt en ik een beetje Spaans en dat schept een band, erg leuk!

Paclele

Absoluut een bezoek waard is de omgeving van Pâclele. Hier zijn de Vulcanii Noroiosi, de moddervulkanen. In vijf natuurreservaten liggen verscheidene kraters. Dit is een spectaculair gezicht en uniek in de wereld. Uit de kraters ontsnappen ondergrondse gassen, die oplossen in waterlagen en als een soort modderlava naar buiten komen. De vegetatie in de omgeving heeft zich aangepast aan de zoute omgeving. De kraters van de vulkanen reiken tot 7 a 8 meter hoogte. Helaas dames, modderbaden of -maskers mogen hier niet direct worden genomen. Wel kun je met de hand de modder voelen, de temperatuur is niet gevaarlijk hoog. Pas op met lopen, soms is de modder nog zacht en zak je een stukje weg.

Dinsdag 6 juni                                   Amara,

De campingman komt het kampeergeld bij ons innen en we vragen of hij belang heeft bij de twee oude stoelen en ja hoor, hij is er erg blij mee en wij zijn ze kwijt! Nemen met veel arrividercis, adiossen en drum buns afscheid van onze Roemeense mede-kampeerders en vertrekken zuidoostwaarts. Weer een goede rit, voor een gedeelte over de snelweg die naar Boekarest gaat, wel weer stukken met gaten in de weg, maar al met al prima te doen. We komen rond half twee aan op camping Perla, op de NKC site stonden niet al te beste reviews, we wachten dus af. Als we de camping op rijden zeg ik meteen tegen Frank: “hier zijn we eerder geweest”en dan gaat bij Frank ook een lampje branden. Ik weet dan weer een paar dingen en hij heeft weer een andere herinnering, erg grappig! We settelen ons aan het meertje, zetten de luifel uit (hebben we erg veel plezier van Jolanda)  en genieten van de natuur. Er zijn erg veel libellen, kleine blauwe ,  grotere die net helikopters zijn, verder krekels en kikkers en een roedeltje honden met jonkies. Die blijven op afstand, maar zijn zeker niet agressief, eerder angstig!  Ik ga bij het water zitten en maak foto’s van de libellen, die boven het water hangen  op stukjes riet en gras. Er komen in de loop van de middag nog twee campers bij, een Oostenrijker  en  een Fransoos. Eten lekkere macaroni, dat is al weer een tijdje geleden! Het is nu 9 uur en het wordt wat frisser, dus naar binnen!

Woensdag 7 juni             Mamaia

Warme nacht en ook bij het opstaan is het al goed warm, het zal vandaag 31 graden worden en we staan pa in de zon. Frank wil een douche nemen, maar die is koud. Op zich niet echt heel erg met deze hitte! Onze buren vertrekken en wij gaan ook vrij vlot pleite. In Slobozia, 7 km verder, doen we bij de Lidl boodschapjes en rijden dan verder. Eerst is de weg leuk, maar de laatste 60 km is het een erg saaie weg waar je wel lekker op kunt schieten. Willen eigenlijk geld halen onderweg, maar komen geen geldautomaat tegen. Komen  rond een uur of een aan bij de camping aan de zwarte zee. Deze staat op de NKC site als niet echt best, maar we nemen hem toch. Er is nog eentje in de buurt, maar die is een keer zo duur. De camping waar we nu staan valt erg mee, is prima en de Duitse groep die we een paar dagen geleden op camping Camperland hebben getroffen, is ook hier neergestreken. Als we de camping oprijden gaat mijn telefoontje en krijg ik Tineke, mijn zus aan de lijn, zij en Ton zijn gisteren teruggekeerd uit Namibië. Na even gekletst te hebben zoeken we een plekje en doen onze gebruikelijke dingen. Gaan dan in de loop van de middag op de fiets naar een dorp verderop. Halen daar geld en verbazen ons over het toerisme In deze regio. Allemaal parasols en ligstoelen, eindeloos! En allemaal hotels, appartementjes en winkeltjes, tis net als in Spanje. Wat we bijzonder vinden is dat er een kabelbaantje niet ver van de zee, over de boulevard en flatgebouwen  gaat, maf om te zien! Rijden dan terug naar de camping, het ruikt daar heerlijk naar bloesem van de olijfbomen die daar staan! We eten vandaag weer thuis, rijst met een karbonade en een blik boontjes, is lekker!, Nu zitten we nog buiten met radio 1 aan en zit Frank wat te doezelen en ik zit te tikken.

Donderdag 8 juni            Murighiol,

Vanochtend van de camping vertrokken en rijden noordwaarts naar de Donau Delta. Eerst een poos een slechte weg met veel kuilen, maar de laatste 100 km een prima weg. Onderweg bij het laatste stuk komen we veel ondergelopen wegen tegen, het heeft flink geregend! Hebben van verschillende kanten aanbevelingen gehad voor een bepaalde camping, Dan Pescural, en gaan daar natuurlijk naar toe. Volgens ons zijn we daar een paar jaar geleden ook geweest. We melden ons aan,  krijgen een plekje,  reserveren voor morgenvroeg een boottochtje van 3 uur over en door de Delta en voor een vismaaltijd voor vanavond. We zullen morgen vroeg op moeten, want het boottochtje is al om half 7. Als we gesetteld zijn, de luifel uit hebben gezet, broodje hebben gegeten en buiten zitten, horen we in de verte donderen. Dan wordt het donker en begint het te regenen, zeker een uur! Dan wordt het minder en geleidelijk aan wordt het droog! We wandelen dan het plaatsje in en kopen bij de plaatselijke supermarket een broodje voor morgen. Terug babbelen en drinken we wat met onze Nederlandse buurtjes, Bernadette en René. Wel grappig, hij werkte voor justitie, was directeur van verschillende justitiële instellingen en is, net als ik, met FLO gegaan. Om 7 uur worden we voor de vismaaltijd geroepen, we zitten met z’n zessen aan tafel, vier Nederlanders en 2 Fransen. Het klikt wonderwel, met handen en voeten en wat Spaans van  de Française , de maaltijd is heerlijk en verloopt gezellig. Daarna kletsen we nog wat na en komen wij er achter dat de boottocht van morgenochtend niet doorgaat als het regent! De vooruitzichten zijn slecht, dus we wachten af!

Vrijdag 9 juni                     Braila,

Het heeft de hele nacht geregend en gewaaid. Frank gaat nog uit bed en is naar buiten gegaan om de luifel op te bergen. Deze klapperde nogal door de wind en Frank was bang dat ie het zou begeven. Maar ja, jullie raden het al, de boottocht ging vanwege het slechte weer niet door, balen!!!!! De vooruitzichten zijn ook niet echt goed, een boottocht zit er de eerste dagen niet in en dus besluiten we om de boottocht te vergeten en de Donaudelta achter ons te laten. We rijden naar Braila, een mooie route van 136 km. Als we bij Braila zijn moeten we met een veer over de Donau en doen dit samen met een Duits stel, rijden dan door de stad en dan heb ik ineens visioenen van een camping waar we ooit zijn geweest. Daar was toen een hele roedel honden brrr! En ja hoor het is dezelfde camping, melden bij hotel Lacu Sarat en we kunnen het grasveldje op. Daar staan een aantal kabouterhuisjes , zoals je die hier vaker ziet, voor de verhuur. Nog wel honden, maar geen hele roedels! We staan bij een meertje, een kuuroord met modderbaden. Eten ons broodje die we onderweg hebben gekocht en gaan in de regen aan de wandel. Er is een klooster, maar daar wordt net een dienst gehouden met veel kokeleko, gaan daar dan ook maar niet naar binnen. Wandelen naar een camping even verderop, die hebben we vermeden want hij was nogal duur, 20  en deze maar 7  euries! Het regent nog steeds en hoewel we de hele tijd prachtig weer hebben gehad, balen we hier toch wel van. Het mooie weer verveelt nooit, maar regen heel snel! Eten bij een restaurantje, simpel, maar we worden wel vol. Als we terug lopen naar de camping zien we ineens de Duitse camper, deze was nog even aan het rondtoeren en zag ons kotje staan en dacht, daar kunnen wij ook staan.  Ze komen er bij staan en zo hebben we deze nacht dus gezelschap.

Zaterdag 10 juni               Poieni,

Worden pas om kwart over acht wakker, kleden ons aan en gaan buiten een video opnemen voor de zus van Frank, Annette en zwager Gerrit. Zij zijn 25 jaar getrouwd, doen hier verder niets aan, maar de kinderen hebben bedacht dat familie en vrienden een videootje voor hen konden maken, vanochtend hebben wij onze bijdrage gemaakt en verzonden. Dan ons ontbijtje, spul weer reisklaar maken en ja, dan hebben we toch nog weer een gesprek met de Duitse buurtjes en zo gebeurt het dat we pas om 11 uur in de auto zitten. Een hele mooie, maar ook erg lange tocht langs de Moldavische grens. In deze regio zijn helemaal geen campings te vinden en zo rijden we vandaag wel 300 km, vooral voor Frank afzien! Sommige stukken weg zijn helemaal goed, maar andere hebben gaten waar je omheen moet laveren, maar Frank is daar een kei in! Rond 6 uur arriveren we bij een restaurant die achter wat camperplaatsen heeft. Poten ons kotje neer en gaan eerst maar eens wat eten, we bestellen veel te veel, maar dat weten we van te voren niet! Het eten blijft een koopie, de camping is gratis en we betalen voor het eten inclusief drinken 22,60 Euries. Zitten  nu in het kotje, Frank heeft net de zaterdagkrant van het DvhN gedownload en zit die te lezen en ik schrijf even bij. Zullen wel niet te laat te bedde liggen!!!

Zondag 11 juni                  Manastirea Humorului’

Toen we gisteren aankwamen op onze overnachtingsplaats, haperde de versnellingsbak een beetje, Frank werd hier toch wel een paar keer door wakker geworden. Gelukkig doet ie het gelukkig vandaag weer helemaal goed! Maar door het gedoe zijn we redelijk op tijd uit bed, ruimen op en vertrekken ook op tijd. Voor we gaan hebben we een gesprek met de jonge baas van het restaurant, huisjesverhuur, campingbedrijf. Hij heeft het nog maar 3 maanden geleden overgenomen en is hard bezig om het op te knappen en uit te breiden met een zwembad. Hij heeft ook nog een bedrijf in Engeland en reist op en neer van Engeland naar Roemenië. Hij vertelt dat hij weinig medewerking krijgt van de overheid en dat daardoor alles vertraging oploopt. Wordt binnenkort voor de eerste keer vader en dit motiveert hem erg om nog harder te werken! Rijden dan richting Iasi en als we door deze grote stad uit zijn, rijden via weer een mooie route en nu ook via een helemaal goede weg naar Manastarea Humorului.  Komen daar rond 1 uur aan en zetten ons kotje neer. Op de camping is een overdekte picknickplaats waar een aantal Roemeense mensen zitten. Een van hen komt naar ons toe en het blijkt dat hij Nederlands spreekt, heeft dit geleerd door Nederlandse televisie te kijken, knap hoor! Biedt ons wat te drinken aan en we gaan met hem mee naar de picknickplek. Gezellige aankomst op die manier! Eten daarna ons broodje en vervolgens gooi ik de wasmachine vol en laat de machine draaien. Het wasprogramma duurt 40 minuten en dan gaat het wasje lekker in het zonnetje hangen! Als we lekker buiten zitten komt de grote auto van onze Duitse buurman van een paar campings geleden. We bieden hem aan pilsje  aan, maar vervolgens is hij niet meer weg te slaan. Uiteindelijk ruim ik de boel op en gaat hij naar zijn eigen onderkomen. Het is dan ondertussen 7 uur en wij wandelen naar het restaurant 300 meter verderop. Helaas kunnen we daar niet terecht, lopen door naar het dorp, maar daar is niets waar we kunnen eten. Wandelen weer terug en doen het dan met een soepje en een toostje met wat lekkers erop en zo worden we best wel vol! We blijven twee nachten op deze camping staan. Morgen naar het klooster!

Liefs RiFra